مدیرعامل شرکت عمران شهرهای جدید: متاسفانه خدمات بعد از مردم به شهرهای جدید می رسند

شهرهای جدید اگر به سابقه اش باز گردیم ، از سال 64 اولین آثار تاسیس شهرهای جدید در مصوبات دولت دیده می شود، دقیقا در اسفند سال 64دولت وقت یک مصوبه ای دارد که برای تامین مسکن کارکنان دولت در 12 نقطه در کشور شهر جدید تاسیس شود، ولی این مصوبه تا می آید به نقشه و جانمایی برسد، تا سال 68 طول می کشد ، یعنی سال 68 را می توانیم به عنوان اولین سالی نام برد که تاسیس شهرهای جدید در سالهای پس از انقلاب آغاز شد، به ایت ترتیب می توان گفت نزدیک به ربع قرن است که بحث احداث شهرهای جدید در ایران قدمت دارد.بنابراین شهرهای جدید در اطراف تهران و اصفهان بیش از 20 سال از تاسیس شان می گذرد.

قدیمی ترین شهرها همین شهرهایی هستند که در اطراف تهران هستند، اندیشه، پرند، پردیس البته فولاد شهر در اطراف اصفهان از این جهت قدیمی تلقی می شود که در قبل از انقلاب هم محل سکونت بوده، این محل زمانی که ذوب آهن به عنوان اولین مجموعه صنعتی مهم کشور در سال 46 پایه گذاری شد و در سال 1350 به بهره برداری رسید، مسئولین وقت این پروژه برای سکنای کارکنان ذوب آهن در نظر می گیرند و فولاد شهر را در فاصله 20 کیلومتری ذوب آهن و همزمان با اجرای پروژه تاسیس می کنند، این همزمانی برای ما نکته ای بسیار قابل تامل است.

تا اوایل انقلاب این مجموعه به صورت یک شهرک سازمانی اداره می شود و بعد وقتی که وزارت مسکن شهرهای جدید را پایه گذاری می کند به عنوان یک شهر جدید به زیر مجموعه وزارت مسکن منتقل می شود، از این جهت فولاد شهر یکی از قدیمی ترین شهرهای جدید کشور تلقی می شود، بهارستان هم ریشه در سالهای قبل از انقلاب دارد مکانیابی ان به عنوان شهرک ولیعصر صورت گرفته بود.

منظور این است که ما حداقل بیست تا 25 سال است که سیاست شهرهای جدید به عنوان یکی از سیاستهای شهرسازی و به منظور جلوگیری از توسعه بی رویه کلانشهرها، شهرهای جدید مطرح شده است که در حال حاضر 500 هزار نفر در این شهرها ساکن هستند.

در توضیح این چرایی که برنامه ها کند پیش رفته است باید گفت علی رغم اینکه سیاست شهرهای جدید یکی از موفق ترین سیاستهای کلان در عرصه شهر سازی کشور بوده است به نظر من به درستی از ان حمایت نشده است، در سال 1380 یک قانون بسیار خوب مجلس در جهت ایجاد شهرهای جدید تصویب می کند و در این قانون تمامی دستگاههای خدماتی موظف می شوند به موازات توسعه شهرها خدمات خود را دراین شهرها توسعه بدهند.

طبیعی است اگر نقطه ای دولت برای انها تعریف کند، و این نقطه دسترسی مناسب داشت،امکانات مناسبی داشت و محل خوبی برای زندگی بود دلیل ندارد که از ان استقبال نکنند و با زحمت خودشون را در حاشیه شهرها نگه دارند و مشکلات آن را تحمل کنند.

بنابراین به نظر من عدم حمایت کامل همه بخش های دولت از این سیاست و تنها زیر پوشش وزارت مسکن باقی ماندن قرار و نگرفتن در جمع یکی از سیاستهای کلی نظام باعث شده است که همه با همه وظایف و اختیارات در این شهرها حضور پیدا نکنند و مردم هم به این جمع بندی رسیدند که اگر ساکن شهرهای جدید بشوند معلوم نیست که امکانات رفاهی لازم در اختیارشان قرار بگیرد.

تقریبا همه دستگاههای خدماتی ، چه دستگاههایی که خدمات روبنایی را ارایه می کنند و چه دستگاههای که متولی خدمات زیر بنایی هستند، منظور از رو بنایی، کتابخانه، مدرسه، دانشگاه و زیربنایی مانند: آب ، برق ، گاز و... هستند که می توان گفت تقریبا همه این ها با تاخیر در شهرهای جدید مستقر شدند.

یعنی می توان گفت در شهرهای جدید جایی را نداریم که اول خدمات رفته باشد و بعد مردم ساکن شده باشند، یعنی مردم ساکن شدند و مدتی سختی ناشی از نبود امکانات را تحمل کرده اند تا دستگاهها بالاجبار وارد شده اند، به همین دلیل در هر شهر جدیدی اولین واحدهای اموزشی را خود شرکت های عمرانی ساخته و دربرخی موارد تجهیز کرده و تحویل آموزش و پرورش داده اند.

علی رغم اینکه در قانون وظیفه این کار بر عهده دستگاههای متولی مانند آموزش و پرورش است، همین الان هم به این صورت است که اگر در بخش آموزشی خود ما ورود پیدا نکنیم آموزش و پرورش ورود پیدا نمی کند.

به هر شکل این دستگاهها هم مشکلات خودشان را دارند، از نطر بودجه محدویدیت هایی دارند ویا سایر معضلات هر دستگاه اجرایی هم دامن گیر آنها هست، اماواقعیت این است که دستگاههای دولتی این برنامه را به عنوان یک برنامه قطعی در اولویت های خود قرارنداده اند تا خدمات به گونه ای ارایه شود که مردم با رغبت بروند و در این شهرها ساکن شوند؛ والا ما به راحتی جمعیت شهرهای جدیدمان باید بیش از 2 میلیون نفر باشد.

حدود 500 هزار نفر جمعیت ساکن شهرهای جدید هستند.

بله.

در مورد حمل ونقل به خصوص در مورد شهرهای جدیدی که در حومه شهرهای بزرگ قراردارند مانند دیگر شهرها وسیله حمل و نقل مانند تاکسی و اتوبوس وجود دارد، اما در مورد شهرهای جدید یک تفاوت وجود دارد، شهری که صد سال قدمت دارد مردم به تدریج امکانات را دریافت کرده اند ولی در شهرهای جدید توقع مردم این است که امکانات روز بلافاصله در این شهرها فراهم شود به همین دلیل در شهرهای قدمی حتی با 200 هزار نفر جمعیت کسی توقع مترو یا امکانات روز را چندان ندارد ولی در مورد شهرهای جدید این توقع وجود دارد و البته به حق هم هست.

در مورد مترو هم چون در کشور چون متولی مشخص به غیر از شهرداری ها وجود ندارد، شرکت شهرهای جدید تقبل کرده است تا بستر سازی ها را انجام دهد و سرمایه گذاری توسط دولت انجام شود.

اما عملیاتی انجام نشده بود تا طرح مسکن مهر، یعنی در این قسمت می توان گفت مسکن مهر باعث تسریع این فرایند شد البته با در نظر گرفتن این موضوع که در حال حاضر در تمام کلان شهرها بحث مترو وجود دارد.

اگر 10 سال قبل بود ما هم به سراغ مترو نمی رفتیم ولی در سنوات اخیر با توجه به توسعه مترو در دیگر شهرها از یک سو واز سوی دیگر با توجه به این موضوع که ما دستگاه قانون گذاری و بودجه کشور را قانع کنیم که بودجه ای به این موضوع اختصاص بدهند، طرح ها تهیه شد و در سال 89 اولین سالی بود که بودجه به ما اختصاص داده شد.

البته ما هم فقط منتظر اعتبارات دولتی نماندیم و سراغ هر بخش خصوصی که مایل به همکاری دراین زمینه بود رفتیم ، البته هنوز به نتیجه عملی نرسیده ایم و از محل منابع داخلی خودمان و اعتبارات دولتی سالهای 89 و 90 که در اختیار ما است پرند و هشتگرد را متروشان را در دست اجرا داریم.

در مورد فولاد شهر و بهارستان هم امسال اولین سالی است که ردیف بودجه پیدا کرده اند، گل بهار ، سهند و پردیس هم به مرور شهرهای بعدی هستند که کار اجرایی انها آغاز می شود.

بنابراین به نظر من در ارزیابی نباید در این بخش تاخیری قائل شویم چون به هر صورت ،مترو در کشور سیستم جدیدی است.

البته حق این است که کلا برنامه ریزان و سیاستگذاران بیش از اینکه به حمل و نقل داخل شهری توجه کنند به حمل و نقل حومه ای توجه نشان بدهنداعم از شهر جدیدو غیر شهر جدید در این صورت مشکلات زیادی از مردم بر طرف خواهد شد و اصلا مشکل زندگی در کلان شهرها تا حد زیادی بر طرف خواهد شد و مردم راغب خواهند شد به شهرهای اقماری نقل مکان کنند که البته در قاوانین و دستور العمل ها خودش را نشان می دهد.

در حیطه کار خودمان باید بگویم که شهر جدیدهشتگرد ما شانسی که دارد این است که از تهران تا کرج و از آن تا مهرشهر خط مترو وجود دارد و باقی این خط که حدود 30 کیلومتر است تا به هشتگرد برسد، سرتاسر عملیات اجرایی در حال کار است، چهارپیمان کار در حال انجام پروژه هستند، معارضینی داشت که تعداد معارضین رسیده به حداقل و 20 درصد از طول مسیر و80 درصد از مسیر آزاد است و در اختیار پیمانکاران است.

برنامه این است که در سال 91 تا 92 این طرح به نتیجه برسد، البته به دلیل محدودیت اعتبارات دولتی ما همچنان دنبال این هستیم که از منابع بانکی، اوراق مشارکت و حتی صندوق توسعه ملی برای حداقل ناوگان استفاده کنیم.

در پرندحتما شنیدید که حدو 50 کیلومتر بود و بین شهرداری تهران، فرودگاه امام خمینی(ره) و ما تقسیم می شد بین این دستگاهها تقسیم شد و یک کار مشارکتی شروع شد ولی چون خوب پیش نرفت و این سه دستگاه سرعتهای متناسبی نداشتند توافق جدیدی صورت گرفت که کل منابع در اختیار مترو تهران قرار بگیرد و خوشبختانه این روش جواب داده و کار با سرعت در حال پیشرفت است و البته مترو تهران قول داده به شرط تامین منابع این خط هم تا سال 91 به خط یک مترو تهران وصل بشود.

این دو خط فعال ما هستند و درمورد باقی شهرها نیز ما در حال پی گیری هستیم.

مترو پردیس هم مطالعاتش در حال انجام است و در برنامه هست که این پروژه حتی المقدور با سرمایه گذاری بخش خصوصی انجام شود، مانند پروژه بزرگراه پردیس که توسط بخش خصوصی انجام شده وبخشی هم توسط سیستم بانکی.

ما هم مجتمع های ایستگاهی پیش بینی کرده ایم و زمین هایی با وسعتی بیش از محدوده ایستگاهی تملک شده و در اغلب شهرهای جدید و پیش بینی شده است که کاربری های انتفاعی و سود ده در این ایستگاههایی که مقصد مردم است پیش بینی شده است در مورد هشتگرد و پردیس این برنامه کاملا تدیون شده در مکانهای پر رفت و آمد تا توجیه اقتصادی برای سرمایه گذاران پیدا کند ، البته در مورد در پرند البته با توجه به بعد مسافت و دخیل بودن چند دستگاه دیگر این فرانید پیش بینی نشده است.

نه خوشبختانه مسکن مهر حالا در کل کشور و همه شهرها مخصوصا در شهرهای جدید کاملا با قدرت و قوت پیش می رود.

حتی نسبت به قبل هم حضور دستگاه های خدماتی خوب شده و اکنون رضایت بخش است. به خصوص اواخر سال 89 و اوایل سال 90 کاملا فعال شده اند. یعنی هیچ دستگاه خدماتی، زیر بنایی، آب، برق، گاز، فاضلاب را نداریم که طرح نداشته باشد و پیمانکار و سایت های مسکن و ... یعنی همه آنها فعال هستند.

عرض کردم حمل و نقل آنها که از مترو هستند را فعال داریم، در مورد مدارس ، سال گذشته تفاهمی با آموزش و پرورش کردیم که 50 تا مدرسه را به عنوان نمونه، اسکلت سقف ایجاد کنیم و تحویل آموزش و پرورش بدهیم و آنها این مدارس را تکمیل کنند که این کار انجام شده و خیلی از آنها به آموزش و پرورش تحویل داده شده است؛ البته هنوز آنها فعال نشده اند. تفاهمی هم کردیم که امسال 300 مدرسه به آن 50 واحد اضافه شود و باز با مشارکت، آن هم نیاز هست که آموزش و پرورش قوی تر قدم جلو بگذارد.

مصوباتی داشتیم که هر بخش خصوصی حاضر شود در آنجا مدرسه، مسجد، کتابخانه، ورزشگاه، مجموعه فرهنگی و تفریحی بسازد با شرایط خوب نقد و اقساط طولانی مدت بدون سود با دوره تنفسی که دوران ساخت هیچ قسطی نپردازد.

فقط بسازد و به بهره برداری برساند و اگر به موقع به بهره برداری رساند و تشویق شود و اگر نرساند جریمه می شود را در پیش بینی های خود قرار دادیم. یعنی حال هم خود مسکن مهر، هم خدمات زیربنایی ،هم روبنایی و هم خدمات جمعی به سرعت در حال پیشرفت است.

در کل کشور از ابتدا در سال 86 که بحث مسکن مهر مطرح شد کمیته های فنی در هر مجموعه ای از مسکن و شهرسازی و یا شهر جدید پیش بینی شد که حداقل، کارشناس های فنی همان مجموعه به کمک مشاورین و در بعضی جاها از کارشناس های بیرون، اساتید دانشگاه ها و مهندسین صاحب نام و زبده در این کمیته ها کمک گرفتند تا این مباحث در این کمیته حال حل و فصل شود. از همان ابتدا بحث بر این بود که اصول معماری ایرانی _ اسلامی در نظر گرفته شود. عمده بحثی که حالا ما در حال حاضر آنرا به عنوان یک معماری اسلامی می گوییم در تمامی فضاهای شهری سعی شده در نظر گرفته شود اما واقعیت این است که چون این خانه های کوچک هستند باید زندگی در آنها راحت باشد. با توجه اولویت راحتی واحدهای مسکونی هیچ دستورالعمل تاکیدی و اجباری برای این که آشپزخانه یا اتاق خواب چه مدلی باشد هیچ وقت نبوده است.

منتها توصیه می شود ، ما اکنون طرح هایی داریم که دو خوابه هست و معمولا 75 متر، آشپزخانه در آن هم اُپن هست و هم غیراُپن.

تجربه هم نشان داده است که مراجعه می کنند انواع و اقسام سلیقه را برایاُپن بودن آشپزخانه و غیر اُپن بودن آن دارند. در مجموع سعی شده این حداقل فضا و حداکثر بهره دهی و راحتی را برای ساکن آن فراهم کند.

بله. همیشه تاکید بوده و هست سیما و منظر مناسب، نمای خوب، معماری داخلی مناسب جا نمای خوب سرویس بهداشتی، حمام، اتاق خواب، آشپزخانه و غیر از این پیزی را دجبار نکرده ایم.

این مسائل در طرح های جامع و تفضیلی شهرها دیده دشده است اما مثال پرند چون تقریبا مثال منحصر به فردی است تفاوت می کند، به این دلیل که هیچ شهری نداریم که کل شهر در یک مرحله طراحی و در حال اجرا است. یعنی تقریبا 10 هزار واحد مسکونی در آن ساخته شده بود و اکنون 100 هزار واحد در آن در حال ساخت است.

براساس جانمایی که شده بود چیزی که در پرند اجرا می شود عمدتا مجتمع های آپارتمانی حال چه کوتاه مرتبه و چه بلند مرتبه بوده و به قول شما یک شهر امروزی و مدرن شکل می گیرد. ولی این نگاه هم هست و بوده که در شهرسازی و جانمایی خود ساختمان ها و رویکرد معماری بومی ما وجود داشته باشد.

آن چیزی که خود آقای رئیس جمهور از ابتدا تاکید داشتند خانه های ویلایی، خانه های یک طبقه و دو طبقه. ولی در شهرهای جدید به دلیل اینکه ما بارگذاری زیادی باید انجام می دادیم و از طرفی زمین به اندازه کافی نبود که در آن جانمایی شوند عموما به صورت آپارتمانی طراحی شدند. مگر بعضی شهرهای... حال البته در کل کشور هم همین طور است. در شهرهای کوچک بقیه کشور یا شهرهای جدیدی که هم متقاضی کم داریم و هم محدودیت زمینی نداریم آنها هم سعی شده است که یک یا دو طبقه ساخته شود. البته درصد ما هم در شهرهای جدید زیاد نیست شاید 10_20 درصد بیشتر نباشد ولی اکثر واحدهایی که می سازیم سه طبقه بیشتر نیست. یعنی حتی به گونه ای است که نیازی به آسانسور نداشته و هم به صورت سه طبقه هست و هم قیمت تمام شده خیلی بالا نیست، تراکم بالا نیست و بالاخره نزدیک است به آن بحث مسکن ویلایی. منتها ما در همه شهرهای جدید هم قبل از این بحث ها یک سایتی تحت عنوان باغ ویلا_باغ شهر که آنجا لز قبل پیش بینی بوده که قطعات بزرگتر تفکیک شود. وسط آن ساختمانی با مساحت مثلا 100_120_150 متر ساخته شود و مابقی آن درخت کاری و فضای سبز و باغ درآورده شود که آنها اتفاقا در بعضی از شهرهای ما هم خیلی خوب استقبال شده. در باغ صدرای شیراز از قبل از مسکن مهر و الان خیلی پررونق و پرمشتری و پرمتقاضی است جوری که ما اکنون به عنوان سازنده آن شهر معمولا نداریم و متقاضیان گل بهار مشهد استقبال بسیار خوبی شده. در پرند ویلاهای بسیار خوبی ساخته شده. سیاست ما هم این است که این کماکان وجود داشته باشد. یعنی ما آن سایت هایی که مربوط به ویلاسازی و باغویلا بود آنها را حفظ کردیم و هرجایی زمینه داشته به خودشان واگذار می کنیم که بسازند.

هم در چشم انداز 1404 هم برنامه های داخلی که وزارت مسکن قبل یا راه و شهرسازی  فعلی و شرکت مادر تخصصی شهرهای جدید  بوده این که در درجه اول شهرهای جدید فعلی و موجود  به سقف جمعیتی خود که یک تخمین نزدیک به 4 میلیون نفر باید برسد که به تناسب آن خدمات و امکانات در آن شهرها ایجاد شود. تکمیل چرخه خدمات در این شهرها و فراهم کردن همه زمینه های سکونت در شهرها. ما خیلی روی عدد و رقم از 10 به 20 تا برسیم و از 20 تا به 30 تا برسیم نداشتیم. به عنوان یک سیاست کلی هم توسعه و هم اگر اقتضا می کند در سطح کشور جایی به عنوان شهر جدید نوبنیاد تاسیس شود اینها هم سعی بشود که از ابتدا با خدمات شکل بگیرد تا ایتکه ابتدا توزیع زمین بشود بعد بخواهد خدمات ارائه شود.

به طور مثال می توانیم در چشم انداز 10_15 سال آینده مان از بخش خصوصی مان این انتظار را داشته باشیم که فضاهایی را به عنوان شهر جدید معرفی کند و حمایت دولت را بخواهد؟

بله ما در قانون ایجاد شهرهای جدید یکی از نقاط قوتش این است که همان اختیاراتی را که شرکت عمران شهرهای جدید دارند، بخش خصوصی دارد. می تواند بیاید مجوز ایجاد شهر بگیرد و دولت به آن مجوز می دهد و همین حمایت هایی که از بخش دولتی.... منتها آن به عنوان متولی کارهایی که دولت در این شهر می کند به آن بخش خصوصی باید بکند. شهرک هم هست چون ما این را نداشتیم و بخش خصوصی مان هم فعال نبوده الان مجوز حدود 4-5 شهرک را از ما گرفتند. این ها و مرجع صدور پروانه اش هم شهرک هم شهر جدید، خود شرکت عمران شهر جدید. شهرک ها چون محدودتر است تا 30 هزار نفر جمعیت به عنوان شهرک تلقی می شود و قطعا هم سرمایه گذاری اش هم کمتر است هم زمین کمتر و هم امکانات و خدمات کمتر نیاز دارد ما در مورد شهرک چند تا پروانه صادر کردیم. در مورد شهر جدید اولین پروانه شهر جدید به بخش خصوصی به زودی صادر می شود که علیاتش را آن بخش خصوصی می خواهد از اواخر سال احتمالا از اوایل سال آینده شروع کند و حالا امیدوار هستیم که زمینه باشد برای این که دولت دیگر خود مستقیما وارد ایجاد شهر و موضوع ایجاد کل یک شهر نشود. به بخش خصوصی تفییض کند. ما اکنون شهرهایی هم که بعضا در سفرهای دولت مصوب شده است به عنوان مطالعه و مکان یابی در فلان استان یا شهر جدید مطالعات را دریم انجام می دهیم با این رویکرد که بخش خصوصی بیاید و شروع کند به انجام این کار.

همان گونه که ما اکنون شرکت عمرانی شهر جدید پرند داریم بخش خصوصی می تواند بیاید همچین شرکتی تاسیس کند که اکنون داریم. یعنی ما چند تا گروه ها و بخش های خصوصی داریم که حتی اسم شهرشان را هم انتخاب کرده اند. اکنون در مکان یابی هستند که بروند این کار را انجام بدهند و باز خدماتی که الان پروانه خدماتی کلی، نظارت عالی را دولت می دهد که وزارت مسکن و شهرسازی باشد. تامین خدمات عمومی مثل آب و برق و ... به عهده دولت است. توزیع و ... توسط خود آن شرکت انجام می گردد. باز تامین خدمات روبنایی بخش خصوصی موظف است مثل الان ما زمین های مربوط به آموزشی_ورزشی رایگان در اختیار بخش های دولتی بگذارد. یا خودش یا شرکایی که میگیرد به عنوان بخش خصوصی آن خدمات را ایجاد بکند در واقع ترکیبی از کلان آن دولت و اجرایی و عملیاتی و تصدی آن بخش خصوصی باشد.

خط قرمزی که وجود دارد کلا برای ایجاد هر مجموعه سکونتی چه دولت بخواهد دست اندرکارش باشد چه بخش خصوصی، مطالعات فرا دستی است ما الان تمام مراکز استانی مان مطالعات مجموعه شهری دارند. در این مطالعات مشاورینی که این مطالعات را کرده اند، آمده اند به مرکزیت مرکز استان، آمده اند شهرهای موجود را مطالعه کرده اند وضعیت اشتغال، اسکان، حمل و نقل و تردد بین اینها و در این مطالعات با توجه به نرخ رشد جمعیت و ترکیب جمعیتی پیش بینی می کنند که ما تا 20 سال آینده به فرض به چه میزان جمعیتی می رسیم. آیا شهرهای موجود زمینه جا دادن این جمعیت و اسکان این جمعیت دارند یا نیاز با جانمایی دارد؟ بر اساس آن مکان یابی می شود. ابتدای مکان یابی و لزوم تاسیس این شهر جدید در شورای عالی شهر سازی معماری باید تثبیت شود که آنجا وزارت نیرو در مورد تامین خدمات آن نظر می دهد وزارت نفت در مورد تامین گاز و این بحث ها انجام می دهد و محیط زیست و بقیه دستگاه هایی که هستند. اگر این مکان یابی درست بود و مطالعات بالا دست جواب داد شورای عالی مکان یابی را تصویب کرد مکان یابی می رود آن بخش خصوصی مطالعه می کند طرح جامع تهیه می کند باز شورای عالی باید طرح جامع را تصویب کند. افق جمعیت، ترکیب ساختار شهر، میزان خدمات و ... بر اساس آن مصوبه طرح جامع، طرح تفضیلی تهیه می کند و شرح می دهد.

یک بحثی شد در همین جریان مسکن مهر که ما نقاط تمرکز صنایع مان را در استان های بزرگ با کمک وزارت صنایع شناسایی کنیم و در کانون تراکم اشتغال جمعیت بیاییم شهر جدیدی ایجاد کنیم که این ها تقریبا یک تفیض اختیاری هم به وزارت صنایع و آن شرکت شهرهای صنعتی شد که اگر خودشان نقاطی را که تراکم جمعیت کارگری و کارمندی دارند بیایند شناسایی کنند و به آنها مجوز داده شود برای تعاونی ها و کلونی هایی که هستند برای تاسیس، این یک بحث بوده، یک یا دو تا شهر دانشگاهی و یک مورد شهرک فرودگاهیمطرح است؛ این رویکرد تخصصی شدن شهرک ها و شهرهای جدید وجود دارد.

اتفاقا عسلویه به عنوان یک شهر جدید سیراف یک مکان یابی شده و یک طرح تهیه شده مطالعه شده الان هم موجود است منتها چون فعلا عسلویه محوریت اشتغال در آنجا است و هنوز به مرحله بهره برداری کامل و اسکان دائم نرسیده ایم جمعیت فعلی موقتی بوده در ترددند و ساکن دائم محسوب نمی شوند. این ها هنوز زمینه سکونت در آنجا فراهم نشده البته تقریبا دو تا شهرک اطراف همان سیراف که عرض کردم به عنوان یک شهر جدید، جانمایی شده حتی عملیات دو تا شهرک هم به وسیله بخش خصوصی شروع شده. منتها در آنجا نیاز به گذشت زمان و این که بهره برداری از تاسیسات گاز و نفت و پتروشیمی  شروع شود تا جمعیت سکونت دائم پیدا کنند و این سکونت در آنجا شکل بگیرد.

به عنوان شهر یا شهرک هنوز کار عملی نشده الا جایی که می دانیم در کشور از قدیم فرض کنید خود سرعین یک نقطه گردشگری دارد و به عنوان یک شهر گردشگری توسعه پیدا می کند ولی باز ما پیگیری و تقاضای بخش خصوصی را داریم در جایی که زمینه توسعه گردشگری باشد به عنوان ایجاد شهر گردشگری ولی عملا جدی شروع شده باشد به این عنوان نداریم.

/22231