*«اجرای شریعت» آشنا و مکررترین واژه ای است که در انقلاب های عربی و از سوی چهره های شاخص آن شنیده شده و بعنوان «مقصد نهایی» مطرح گردیده است. نشانه های روشنی هم از آغاز حرکت به سمت اجرای شریعت- شامل راه اندازی کمیته هایی برای تدوین قانون اساسی شریعتمدارانه و پیروزی انتخاباتی پرچمداران اجرای شریعت- دیده می شود
*بسیاری تصور کرده اند مدل ترکیه نوعی مدل اسلام گرایانه است و دستاوردهای اقتصادی آن در 10 سال اخیر- دوره اردوغان- مربوط به تلقی خاص حکومت گران از اسلام می باشد و حال آن که تا امروز هیچگاه اردوغان و سایر رهبران حزب عدالت و توسعه از دینی کردن حکومت و یا اجرای احکام شرعی و سایر مسایلی که لازمه اسلام گرا بودن است، حرف نزده و دنبال هم نکرده اند. اسلام گرایی در مدل امروزی ترکیه در این عبارت خلاصه می شود «کسی حق اهانت به اسلام و مسلمانانی که ملتزم به اسلام هستند را ندارد» و صد البته همین مسلمانان اگر بخواهند برای «حاکمیت بخشیدن» قرآن در عرصه سیاسی و اجتماعی ترکیه تلاش کنند با مخالفت رهبران حزب عدالت و توسعه مواجه می شوند کما اینکه مخالفت این حزب با حزب سعادت به رهبری مرحوم اربکان و حزب تحت رهبری رجایی کوتان از همین جا ناشی می شود.
*اردوغان و گل در این رابطه با مسعود ییلماز(رهبر مام میهن)، تانسو چیللر و بولنت اجویت(رهبر حزب جمهوری خلق) که ترکیه را کاملا در حلقوم غرب و رژیم صهیونیستی هضم کرده بودند، تفاوت دارند ولی از آنچه مقتضای معارف و شریعت اسلامی است- یعنی مقابله با غرب و رژیم صهیونیستی- هم فاصله بسیار دارند.
* دولت کنونی در ترکیه یک مدل اسلام گرایانه نیست چون در 9 سال گذشته، دولت ترکیه دنبال اجرای شریعت اسلامی نرفته است. لذا بدون شک اسلام گرایی سیاسی و آنچه در منطقه برای ساخت نظام های شریعت گرا نیاز است، تنها در جمهوری اسلامی ایران قابل دستیابی است.
/212217
نظر شما