به گزارش خبرآنلاین؛سرمربی تیم ملی فوتبال ایران غیر از مصاحبه انتقادی خود با مدیر رسانه های تیم ملی ، فرصتی را هم هفته قبل به بچه هاس واحد روابط عمومی فدراسیون فوتبال داد که این روزها وظیفه دارند گزارش هایی را از عملکرد 4 ساله فدراسیون ارائه کنند. بی شک کروش ، مهمترین وزنه موفقیت در فدراسیون فوتبال است و همکاران ما در تشکیلات تحت نظارت علی کفاشیان ، سعی کردند با این گفت و گوی خواندنی از رئیس فدراسیون حمایتی زیرکانه داشته باشند. کروش این روزها تمام وقت مشغول کار است.و او پنجشنبه به انزلی رفت تا 3 بازیکن تیم ملوان را زیر نظر بگیرد و حالا برگشته به تهران.
مشکل فوتبال ایران را در حال حاضر چه می دانید؟
اینکه خیلی ها معتقدند شاید فقط فوتبال ایران مشکل دارد، اشتباه است. مشکل، فوتبال ایران نیست بلکه همیشه در این رشته مشکلات وجود داشته است و جزئی از ورزش است و در واقع مشکل از خود فوتبال است. نباید هر روز انتظار برد داشته باشیم و نمی توان همیشه پیروز بود و این جزئی از ماهیت فوتبال است. بازی برد و باخت دارد، اما همه همیشه به دنبال پیروزی هستند و مهمترین مسئله ای که حائز اهمیت است سیر صعودی در روند تیم ملی است. باید در این بین تلاش بازیکنان در بالاترین حد خود باشد. بازیکنان باید ظرفیت خود را بالا ببرند و به تعهدی که داده اند پایبند باشند، تا پیروز بود.
سیر صعودی و تکامل در فوتبال ایران در چه وضعیتی قرار دارد و چه نقشه راهی برای رسیدن به بهترین وضعیت دارید؟
مهم نیست که در کجا و در کدام بازی، امتیاز می گیریم و پیروز می شویم. مهم موفق بودن و فراهم شدن بستر برای رشد و موفقیت است. باید پروسه ای برای قهرمانی تیم مطرح کرد تا تیم یک باشگاه یا تیم ملی در بهترین شرایط قرار گیرد. به عنوان مثال تیم منچستریونایتد شرایط مناسبی نداشت، اما اکنون به عنوان تیم اول در جدول حضور دارد. زمانی که به ایران آمدم اولین گام و هدفم برای رسیدن به موفقیت، دادن انگیزه به بازیکنان تیم ملی بود. هر روز صبح بازیکنان را با ذهنیت برد، آماده می کردم تا تمرینات خود را آغاز کنند و فکر و انگیزه ای که به ملی پوشان تلقین کردم باعث شد تا با تفکر پیروزی در مستطیل سبز حاضر شوند. پیغامی که فوتبال برای هر بازیکن دارد، بیدار باش بودن آن بازیکن است. یک بازیکن باید سخت کار کند تا به سطح حرفه ای برسد. ما با سطح حرفه ای فوتبال جهان فاصله داریم. ما نیاز به اردو، کمپ و برنامه داریم تا موفق باشیم. اگر تلاشی نباشد، اردویی برگزار نشود و عرقی ریخته نشود نمی توان به هدف رسید. اگر کسی معتقد است که برگزاری اردوهای فراوان به جایی نمی‌رسد و فقط یک سری تمرینات مقدماتی کافی است، واقعیت را پنهان می کند. اگر تیم ملی حرفه ای می خواهیم، باید سخت کار کنیم.
اما همه انتظار دارند که تیم ایران بهترین تیم آسیا باشد.
من فکر نمی کنم که فوتبال ما در آسیا بهترین باشد، ما هنوز از این جایگاه فاصله داریم. به ژاپن نگاه کنید، من همیشه برنامه توسعه فوتبال ژاپن را پیگیری کرده‌ام. فوتبال ژاپن با هیچ جای دیگر قابل مقایسه نیست. مردم و افکارعمومی بیشتر به دنبال راه حل‌های غیرواقعی هستند تا کار کردن. چرا که کار کردن زیاد و پشتکار داشتن سخت است. اینکه روی کاناپه بنشینید و آرزو کنید تا تیم ملی بدون تلاش به جام جهانی برود کار ساده‌ای است و البته طرفداران زیادی هم دارد. اما حقیقت این است که تلاشگران موفق می شوند و راحت طلبان به جایی نمی رسند. من تجربه فعالیت در بسیاری از نقاط دنیا را دارم و با این تجربه به شما می‌گویم که مهم ترین چیزی که در فوتبال ایران وجود دارد علاقه وافر به فوتبال است که هیچ جای دیگر پیدا نمی‌شود. فوتبال یک ورزش یازده نفری است و 11 نکته برای برتر شدن در این رشته ورزشی پر طرفدار وجود دارد.
نکته اول این است که باید برای تیم های ملی برنامه توسعه ای داشته باشیم.
نکته دوم، برای رشد بازیکنان در رده های سنی پایه نیاز به یک برنامه توسعه ای مدون هستیم.
سوم، یک برنامه آموزشی کارآمد و موثر برای مربیان است.
چهارم، داشتن زمین های فوتبال با کیفیت است، چرا که با داشتن این زمین ها چه در رده ملی و چه در رده باشگاهی به جایی نمی رسیم.
مطلب پنجم، ایجاد تجهیزات ورزشی حرفه ای برای تیم های ملی و باشگاههاست .
ششم، سیستم برگزاری مسابقات است که باید بهتر شود. به نظر من 18 تیم برای لیگ برتر ایران زیاد است و حضور 16 تیم کفایت می کند.
هفتم، سیستم برگزاری رقابتها باید بین المللی باشد.
هشتم، بهبود کیفیت و توجه ویژه به رقابتهای لیگ های پایه است
نکته نهم این است که باید برای توسعه داوری برنامه داشته باشیم و از تجربه داوران بین المللی استفاده کنیم.
نکته دهم، درباره مسئولان و مدیران فوتبال ایران است که باید خیلی بیشتر در کلاس‌های مدیریتی که در سطح دنیا برگزار می شود شرکت کنند.
نکته یازدهم و در واقع مهمترین نکته مساله بودجه است که دادن آن باید از قالب وعده دادن در بیاید و به عمل برسد. من عقیده دارم زمانی که برای عده ای سفت و سخت در حال کار و تلاش هستم و می خواهم به آنها کمک کنم تا وضعشان بهبود پیدا کند، نمی توانم به آنها دروغ بگویم. باور کنید باید بودجه‌ی کافی تخصیص داد تا مشکلات فوتبال ایران حل شود.
نظر شما درباره اعتراض مربیان به داوران چیست؟
همیشه و در هر مکانی که مسابقات فوتبال برگزار می شود، اعتراض به داوری یا شرایط حاکم بر جو بازی موجود است. من هم یک مربی بودم و همیشه به تصمیمات داوری اعتراض می‌کردم، اما بعد از مدتی متوجه شدم که اعتراض فایده ای ندارد چرا که هیچ داوری تاکنون از تصمیم خود بر نگشته و نخواهد گشت و با اعتراض‌های بی مورد تنها تمرکز مربی و بازیکن از بین می رود. در واقع این اعتراض یک نوع وقت تلف کردن و به نوعی کمک به حاشیه سازی در فوتبال است.
وضعیت لیگ ایران را چطور ارزیابی می کنید؟
زمانی که لیگ برتر ایران را در قالب لیگ های موجود در آسیا بررسی می کنیم، پی می بریم که در سطح خوبی است، اما این بدین معنی نیست که اگر لیگ خوبی داریم پس سالهای درازی را به استراحت بپردازیم. فوتبال، رو به جلو است و هر روز پیشرفت می کند و اشکالات باید بر طرف شود. مربیان لیگ نباید راحت بنشینند و باید با علم به روز، کاملا خود را تطبیق داده و شرایط تیم خود را مطلوب نگه دارند. زمانی که تیمی بازنده بازی است، مربی برای دیدار بعدی به فکر بردن خواهد بود. حال مربی هم وجود دارد که فکر می کند با پیروزی در بازی انجام شده، در آینده باز هم پیروز است!
اگر بخواهید لیگ را با تیم ملی مقایسه کنید به چه نتیجه‌ای می رسید؟
زمانی که لیگ را با تیم ملی مقایسه کردم به این نتیجه رسیدم که باید کارهای اصولی و پایه‌ای صورت بگیرد. باید یک برنامه دقیق و منظم برای سیر تکاملی و پیشرفت وجود داشته باشد. حوزه‌هایی است که باید بهبود پیدا کنند. باید سطح رقابت های لیگ را افزایش دهیم. تعداد تیمهای لیگ باید از 18 به 16 تیم کاهش یابد و پاداشی که برای بازیکنان و تیم های رده اول و دوم با سوم و چهارم در لیگ برتر در نظر گرفته می شود ، متفاوت باشد تا ایجاد انگیزه کند و معتقدم فدراسیون در این زمینه می تواند از باشگاهها نیز حمایت کند. زمانی که از سوی یک سازمان مرجع حمایت صورت بگیرد انگیزه ایجاد می شود و بی شک زمینه موفقیت فراهم می شود. یکی دیگر از مشکلاتی که بر سر راه تیم ها است این است که زمانیکه مثلا در تهران یک بازی برگزار می شود ، 60 هزار تماشاگر در ورزشگاه حاضر می شود و زمانی دیگر در یک استان دیگر شاهد حضور 40 تماشاگر هستیم که 20 نفر از آنها نیروهای حراست و مسئولین برگزار کننده مسابقات هستند. این امر نیز به نوعی باعث کاهش انگیزه می شود. معتقدم برای برگزاری مسابقات باید به گونه ای برنامه ریزی کرد که تمامی شرایط برای برگزاری یک رقابت مهیا باشد و هوادار به ورزشگاه بیاید تا با تشویق و انگیزه ای که هواداران به تیم های می دهند، رقابتی خوب را به نمایش بگذارد و در نهایت بتوان شاهد افزایش سطح مسابقات در لیگ بود و البته باید این را بگویم که مربیان ایرانی در فوتبال ایران بسیار تاثیرگذار هستند.
صعود به جام جهانی از هر نظر مهم است ما دوست داریم نظر کارلوس کی روش را در این باره بدانیم.
چهار دلیل اصلی دارم که صعود به جام جهانی اهمیت دارد. دلیل اول اینکه وقتی به جام جهانی صعود می کنید به دنیا اعلام می کنید که عاشق فوتبال هستید و اعتبار، شهرت و احترام کشورتان با صعود به جام جهانی بالا می رود. دلیل دوم این است که درهای فوتبال جهان به روی فوتبال کشورتان باز می شود و بازیکنان و مربیان ایرانی می توانند در فوتبال جهان حضور پیدا کنند و بازیکنان خوب که در سطح بین المللی هستند، می توانند وارد فوتبال ایران شوند و شما فوتبالتان را به جهان می شناسانید. دلیل سوم این است که فیفا در جام جهانی گذشته به هر تیمی که به جام جهانی صعود کرد 9 میلیون دلار پاداش داد که ما می توانیم این مبلغ را که در سال 2014 افزایش هم خواهد یافت خرج توسعه فوتبال پایه کنیم. دلیل چهارم هم این است که وقتی احترام و ارزش لازم را بدست بیاورید و به جام جهانی صعود کنید مسئولان می توانند راحت تر به کرسی های بین المللی در کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا برسند که مهم ترین آن عضویت در هیات رئیسه های کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفاست که با عضویت در این هیات رئیسه ها می توانند ازمنافع فوتبال ایران دفاع کنند.
نکاتی که گفتید نکات مهمی است اما می دانید که فوتبال ایران طرفداران ویژه ای دارد.
بله، من با علم به وجود چنین شور و اشتیاقی به شما اعلام می کنم که این طرفداران ویژه هستند و من با توجه به شور و اشتیاق مردم ایران به فوتبال، تیم ملی را مستحق حضور در جام جهانی می دانم. من بیشتر از 30 سال است که در فوتبال جهان و در کشورهایی نظیر پرتغال، آمریکا، آفریقای جنوبی، چین و... بوده ام. هیچ جای دنیا ندیده ام که هواداران برای دیدن یک بازی، شب قبلش نزدیک در ورودی ورزشگاه بخوابند. این اشتیاق ستودنی است و اگر شما جایی غیر از ایران را سراغ دارید بگویید.
قرار بود شما با تیم های ملی پایه مثل نوجوانان ،جوانان و امید همکاری نزدیکی به عنوان ناظر داشته باشید اما پس از اتفاقاتی که برای تیم ملی امید افتاد ، برخی معتقدند حضور شما در تیم های پایه کمرنگ شده است.آیا واقعا این اتفاق افتاده است؟
من فوتبال پایه کشورهای زیادی را دیده ام. چین، انگلیس، برزیل، آفریقای جنوبی و کشورهای اروپایی. من تجربیات خوبی در فوتبال پایه دارم و همه این را می دانند و برای به اشتراک گذاشتن تجربیاتم در دسترس هستم و دوست دارم بر کار تیم های پایه نظارت کنم، چرا که هم دانشش را دارم و هم تجربه اش را. اما من دوست ندارم نظراتم را به مسئولان فوتبال پایه تحمیل کنم. اما اگر کادر فنی تیم های پایه تمایل داشته باشند من همه چیز را با آنها به اشتراک می گذارم. آن اشتباهی که در تیم امید پیش آمد در تیم های دیگر هم پیش آمده، یادم هست در یکی از کشورهایی که کار می کردم در رده جوانان یک بار یک مربی چهار تعویض انجام داد و یا بارها از بازیکنان صغرسن استفاده کرد و همیشه از این اتفاقات می افتد، اما ما باید تغییر کنیم. من خودم را می گویم، نسبت به گذشته اشتباهاتم کمتر شده است و اگر در گذشته 150 اشتباه می کردم در حال حاضر 50 اشتباه می کنم. من برای کمک به تیم های پایه همیشه آماده هستم و دوست دارم با کسانی که کار کنم که تعهد دارند. در تیم ملی امید این تعامل وجود داشت و آنها همه چیز را با من چک می کردند و نظرات من را می خواستند. از من نخواهید وقتم را جایی تلف کنم که فقط صحبت و حرف می بینم اما خبری از عمل در فوتبال پایه نیست. شاید هم کسانی که در فوتبال پایه هستند نمی خواهند با ما کار کنند.
زمانی که در مرخصی بودید شایعات زیادی در خصوص مذاکره تیم های مختلف با شما مطرح شد، و هواداران فوتبال انتظار داشتند که شما این مسایل را تکذیب کنید.
زمانی که در مرخصی بودم متوجه شدم از سوی رسانه ها و مطبوعات داستان های جالبی مطرح شده است. با کادر خود و مدیر رسانه ای تیم صحبت کردم و خواستم هر چه زودتر این مسائل پایان یابد. در روزنامه‌ها آمده بود که من با باشگاه و یا تیم های دیگر کشورها مذاکره کرده‌ام اما این صحت نداشت. در طول 32 سال کار حرفه ای ، همیشه به اصولی که برای خود داشته‌ام، پایبند بوده‌ام و به قراردادی که با فدراسیون ها یا باشگاهها بسته‌ام احترام گذاشته‌ام و حالا تصمیم گرفته‌ام که در ایران باشم نه جای دیگر و تا زمانی که فدراسیون ایران من را بخواهد، من نیز هستم. این کار حرفه ای نیست که زمانی که با تیم یا کشوری قرارداد دارم، به جای دیگری بروم و قرارداد جدیدی را به امضا برسانم. قبل از حضورم در ایران گزینه هایی چون ترکیه، برزیل، افریقا و انگلیس و چند تیم اروپایی پیش رویم بود که قراردادهایشان اصلا قابل مقایسه با قرارداد فعلی نیست اما وجود هدفی مشترک بین من و فدراسیون ایران باعث شد تا سرمربیگری این تیم را برعهده داشته باشم.
خرداد ماه برنامه های تیم ملی بسیار فشرده است، چه برنامه ای برای آن دارید؟
فدراسیون از من یک انتظار دارد که آن انتظار، هدف من است. فدراسیون فوتبال ایران از من انتظار دارد تا تیم کشورش به جام جهانی صعود کند و هدف من صعود و حضوری پر قدرت در دیدارهای جام جهانی است و در نهایت هدف هر دو ما یکی است. معتقدم هدایت تیمی را بر عهده دارم که در سال 2014 در رقابتهای جام جهانی برزیل به مصاف حریفان خود می رود. برای اینکه به این هدف برسیم دو نکته مهم را نباید فراموش کرد. اولا، میل و اشتیاقی است که برای رسیدن به این هدف دارم و باعث شده تا سخت کار کرده و برنامه ریزی کنم، اما مشکلاتی در این بین وجود دارد. زمانی که بازیکن به تیم ملی دعوت می کنم به دلیل تنهایی ام در کمپ تیم های ملی و وقت صرف کردن نیست بلکه به دلیل حرفه ای شدن و شناخت بهتر آنها در کنار فعالیت و تلاش است و در این صورت است که میتوان به هدف خود رسید. تیمی که بیشتر کار کند می تواند موفق باشد و به جام جهانی صعود کند. برگزاری اردوهای مدون می‌تواند ما را به هدفمان نزدیک تر کند. بهت زده می شوم زمانی که برخی از کارشناسان فوتبال اعلام می کنند بازی با قطر مگر اردوی 10 روزه می خواهد؟ بحث من بازی با قطر نیست و من فقط یک قدم جلوتر از خود را نمی بینم و من حضور در جام جهانی در سال 2014 را می بینم و بحث قطر نیست و مهم حضور در عرصه بزرگ و بین المللی است. قطر برای من فقط حکم یک گام برای رسیدن به جام جهانی دارد. اگر پیشنهاد اردوی 10 روزه می دهم و می‌خواهم بازیکنان در کمپ باشند. نیاز تیم و نیاز برای رسیدن به یک هدف بزرگ است. اگر قرار است که به برزیل رفته و از اماکن تفریحی آن لذت ببریم، بله تمامی این برنامه ها بی فایده است، اما اگر قرار است در برزیل حضور داشته باشیم و در آنجا موفق بوده و تمام تلاشمان را در آنجا انجام دهیم، باید اردو باشد، باید تمرین باشد، باید مسابقه دوستانه برگزار شود تا به جام جهانی 2014 صعود کرد. تنها زمان صعود ما به جام جهانی از ماه ژوئن تا ماه نوامبر 2012 است. صعود در این ماهها اتفاق می افتد در نه سال 2014. رئیس فدراسیون از من خواسته تا این مهم اتفاق بیافتد. ما 6 بازی در سال 2012 پیش رو داریم و در واقع 75 درصد از کل امتیازها برای صعود را در این ماه ها می توانیم کسب می کنیم. تا نوامبر مشخص می شود که صعود می کنیم یا نه. نکته دومی که بازهم بسیار مهم و حائز اهمیت است، ذهنیت بازیکنان است. زمانی که صعود کردیم باید ذهن بازیکنان را آماده کنیم تا حضوری پرقدرت و مطلوب در رقابتهای جام جهانی برزیل داشته باشند. من مربی ای نیستم که بخواهم فقط در برزیل حضور داشته باشم و از سواحلش لذت ببرم. مطمئنا مربی هایی وجود دارند که با این هدف به مقصد برزیل می روند. می خواهم وقتی که به جام جهانی صعود کردیم، اگر شانسی برای پیروزی در هر دیدار وجود داشته باشد، آن پیروزی را بدست بیاوریم. حضور در این بازیها باید با هدف بردن باشد و نه تنها با هدف حضور. بر همین اساس بازیکنی می خواهم که برای جنگیدن و تلاش کردن آماده باشد و بازیکنی نمیخواهم که فقط با صعود به جام جهانی ارضا شود و این یکی دیگر از دلایل اردوی 10 روزه در قطر است. حتی در برنامه های خود، اردویی 2 یا 3 هفته ای را تا قبل از بازی در ماه جون گنجانده ام. اگر افراد بتوانند، مواردی را که گفتم درک کنند، بی شک دوست این فوتبال و فدراسیون هستند و اگر کسی غیر از این نظر داشته باشد، خیلی ساده است، او هیچ گاه دلش برای این فوتبال نمی سوزد.
الان در فوتبال ایران چه احساسی دارید؟
75 میلیون نفر چشمشان به من است و کارم سخت است. هر شب با این فکر می خوابم و صبحها بیدار می شوم که باید دل 75 میلیون نفر را شاد کنم، چرا که باید پاسخگوی همان 75 میلیون نفر باشم که چشم امیدشان به تیم ملی ایران است. مطمئنا من فقط با طرفداران استقلال و پرسپولیس طرف نیستم و همه تیم های ایران و همه باشگاهها و طرفدارانشان می خواهند تیم ملی به جام جهانی صعود کند. بار سنگینی روی دوش من است و تمام برنامه ریزی ها باید طوری انجام شود که 75 میلیون نفر راضی شوند. 12 سال است در تیمهای ملی کار می کنم و خوب می دانم یک اشتباه کافی است که یک مربی علیه یک کشور شود و یک کشور علیه یک مربی.
فکر می کنید انتخابات فدراسیون فوتبال روی کار شما اثر بگذارد؟
من به عنوان سرمربی تیم ملی، درگیر قضایای انتخابات نخواهم شد. در مدت زمان 10 ماهه‌ای که در ایران بوده ام مسئولان فوتبال ایران را خوب شناخته‌ام. دوستانم در فدراسیون فوتبال از رئیس تا هیات رئیسه و همینطور سازمان لیگ و دبیرکل فدراسیون، حمایت های فوق العاده ای از تیم ملی بزرگسالان داشته اند و جا دارد از آنها تشکر کنم چرا که در داخل و خارج اردوها و سفرهای خارجی همیشه ما را حمایت کرده اند و ارتباط ما خوب بوده است. من امیدوارم کسانی که رای می دهند بهترین گزینه را انتخاب کنند و همینطور من که یک رای دارم. البته رای من مخفی است و فقط خودم می دانم به چه کسی رای می دهم. ولی پس از 10 ماه یک تیم واقعی داریم و همه راه و چاه کار در فوتبال ایران را می شناسیم و شک نداریم که هر کسی هم که انتخاب شود ازهدف بزرگ ما حمایت خواهد کرد. فقط این را بگویم که ارتباط کاری و درک مشترک بسیار خوبی بین من و رئیس فدراسیون فوتبال برقرار شده و مایه تاسف خواهد بود که این ارتباط کاری من و کفاشیان قطع شود و بخواهم از نو با شخص دیگری فضاهای کاری تیم ملی را مطرح کرده تا آنها را به سامان برسانیم.
41251
نظر شما