دیاکو حسینی کارشناس روابط بین الملل در نشست نقد و بررسی کتاب «رابطه ایران و ایالات متحد» در «خبرآنلاین» گفت: در مورد رابطه ایران و امریکا و تحلیل این‌که چطور به اینجا رسیدیم، مجموعا چهار رویکرد وجود دارد. همه کتاب‌هایی که در این چهار دهه نوشته شده در رابطه با ایران و امریکا و این که چطور به اینجا رسیدیم، چهار رویکرد دارد.
یکی مربوط به تحلیل روانشناسی رهبران می‌شود. رهبران منظور یک نفر یا یک رئیس جمهور نیست. مجموعه ای از نخبگان سیاسی که در هر دو کشور در مورد روابط دوجانبه تصمیم می‌گیرند. تحلیل مربوط به رژیم‌های سیاسی در این طبقه‌بندی قرار می‌گیرند. عده زیادی معتقدند که رابطه ایران و امریکا برخاسته از نوع رژیم‌های سیاسی متضاد در کشور است. یک سو، جمهوری اسلامی با دیدگاه و هنجار معین و آن طرف یک رژیم لیبرال دموکراسی با جهان‌بینی متفاوت.
دسته‌دوم تحلیل‌هایی که وجود دارد به روان‌شناسی‌جمعی برمی‌گردد. گاهی به آن فرهنگ استراتژیک می‌گوییم. فرهنگ استراتژیک متفاوت ایران و ایالات متحده. نوع جهان‌بینی فارغ از نوع رژیم‌های سیاسی که در دوران‌های مختلف حاکم است هدایت کننده نوع نگاه‌های حکومت‌ها به جهان از جمله در رابطه با یکدیگر. این دو رویکرد اساسا ذات‌گرایانه است. معتقد است که بنا به ذات جمهوری اسلامی و ایالات متحده و حکومت لیبرال دموکراسی امریکا و ذات فرهنگ استراتژیک مانوی در ایران و همینطور در ایالات متحده – یعنی دیدن جهان در طبقه‌بندی خیر و شر- که هر دو همینطور هستند، یک تضاد دائمی و اجتناب ناپذیر بین ایران و امریکا حاکم است که کاری با آن نمی‌شود کرد، مگر این‌که یکی از این دو تغییر ماهیت دهد.
تحلیل‌های نوع سوم، ساختارگرایانه است و برخاسته از توازن قدرت در جهان. موازنه قوا.
۳۱۱۳۱۱
نظر شما