خب! یک روز از جشنواره موسیقی گذشت. جشنواره‌ای که فقط به قصد برگزار شدن برگزار می‌شود و نه چیز دیگر. خیلی سخت بتوانید ردپای یک برنامه‌ریزی مدون و چندساله را برای آن در نظر بگیرید.
یک سال حرف از مانور دادن روی بخش پژوهشی زده می‌شود، یک سال دیگر از ورک‌شاپ‌ها، یک سال بعد گروه‌های بین‌الملل محدود به کشورهای عضو اکو می‌شوند و یک سال بعدترش حرف از جوان‌گرایی.
همه این‌ها نشان از هیچ نکته‌ای ندارد جز اینکه جشنواره موسیقی شده است همچون فرزندی که قد کشیده، اما به دلیل روند طبیعی رشد نه از سر آگاهی. هر سال بهمن‌ماه که شده این جشنواره هم کنار دو جشنواره فیلم و تئاتر- و البته چند سالی است جشنواره‌های دیگر شعر و هنرهای تجسمی و غیره - برگزار شده. سال‌هایی این جشنواره هم ده روزه بود، اما چند سالی است مسئولان فهمیده‌اند این جشنواره کشش بیش از یک هفته را ندارد چرا که جای خالی بسیاری از بزرگان موسیقی در آن احساس می‌شود.
همه این‌ها نشان از هیچ نکته‌ای ندارد جز اینکه جشنواره موسیقی شده است همچون فرزندی که قد کشیده، اما به دلیل روند طبیعی رشد نه از سر آگاهی. هر سال بهمن‌ماه که شده این جشنواره هم کنار دو جشنواره فیلم و تئاتر- و البته چند سالی است جشنواره‌های دیگر شعر و هنرهای تجسمی و غیره - برگزار شده. سال‌هایی این جشنواره هم ده روزه بود، اما چند سالی است مسئولان فهمیده‌اند این جشنواره کشش بیش از یک هفته را ندارد چرا که جای خالی بسیاری از بزرگان موسیقی در آن احساس می‌شود.
جشنواره موسیقی فجر بر خلاف جشنواره فیلم فجر که هر فیلمسازی با هر سبک و سلیقه و نوع نگاهی، از هر سنی در آن شرکت می‌کنند یا در واقع مسئولان برگزاری جشنواره همیشه در پی جذب حداکثری آن‌ها هستند، هرگز تبدیل نشده است به محفلی برای گرد هم آوردن اهالی موسیقی ایران. تنها تبدیل شده است به مکانی برای اینکه بیشتر موسیقیدانان شهرستانی فرصتی برای اینکه در تالارهای تهران کنسرت داشته باشند یا پاپی‌ها بار دیگر در برج میلاد تهران روی سن بروند یا ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی ایران که از آن دولتند برای n امین بار روی سن تالار وحدت موسیقیشان را اجرا کنند.
وقتی کار به اینجا می‌رسد و نام خالی بزرگان موسیقی را هیچ رقمه نمی‌توان در میان شرکت‌کنندگان در جشنواره دید، همه و همه از وزیر گرفته تا معاونینش تا مدیر دفتر موسیقی و دبیر جشنواره پیام‌هایی می‌دهند در راستای اینکه ما به جوانها توجه کرده‌ایم! انگار که دیگران در جشنواره‌های پیشین به جوانها توجه نکرده‌اند، انگار که توجه و گردهم آوردن پیشکسوتان موسیقی منافاتی با جوان‌گرایی دارد.
تغییر پیاپی مدیریت در موسیقی کشور هم کم به این عدم برنامه‌ریزی در جشنواره کمک نکرده است. طبیعی است که این همه تغییر یا بلاتکلیفی‌های چند ماهه اجازه برنامه‌ریزی مدون را از مسئولان برگزاری جشنواره بگیرد. با این حال یک سئوال اساسی برایم همچنان باقی است و آن اینکه چطور می‌شود که برگزارکنندگان جشنواره که همیشه الگوهای وطنی را مد نظر قرار داده و می‌دهند به جشنواره فیلم نگاهی عمیق‌تر نمی‌‌اندازند؟
اینکه چطور شده این جشنواره هر سال حتی در سرد‌ترین سال‌های خود تبدیل شده به جشنواره‌ای که مردم برای آغازش لحظه‌شماری می‌کند و دم سینما‌ها صف می‌کشند، اما موسیقی.... به هر حال سال‌هاست که برگزاری جشنواره موسیقی فجر یا بهتر است بگوئیم اساسا فعالیت در این شاخه از هنر، مصداق بارز شترسواری دولا دولاست. اینکه هم می‌خواهیم جشنواره داشته باشیم و هم نه نیز در راستای همین مصداق است.
تغییر پیاپی مدیریت در موسیقی کشور هم کم به این عدم برنامه‌ریزی در جشنواره کمک نکرده است. طبیعی است که این همه تغییر یا بلاتکلیفی‌های چند ماهه اجازه برنامه‌ریزی مدون را از مسئولان برگزاری جشنواره بگیرد. با این حال یک سئوال اساسی برایم همچنان باقی است و آن اینکه چطور می‌شود که برگزارکنندگان جشنواره که همیشه الگوهای وطنی را مد نظر قرار داده و می‌دهند به جشنواره فیلم نگاهی عمیق‌تر نمی‌‌اندازند؟
اینکه چطور شده این جشنواره هر سال حتی در سرد‌ترین سال‌های خود تبدیل شده به جشنواره‌ای که مردم برای آغازش لحظه‌شماری می‌کند و دم سینما‌ها صف می‌کشند، اما موسیقی.... به هر حال سال‌هاست که برگزاری جشنواره موسیقی فجر یا بهتر است بگوئیم اساسا فعالیت در این شاخه از هنر، مصداق بارز شترسواری دولا دولاست. اینکه هم می‌خواهیم جشنواره داشته باشیم و هم نه نیز در راستای همین مصداق است.
5858
نظر شما