الگوی مصراته

گابریل گیت هاوس:

ایستگاه های رای گیری به طور مجزا برای مردان و زنان در نظر گرفته شده است. در یکی از مدارس، زنان از غرفه ای که با پرده پوشیده شده رای خود را به صندوق می اندازند. انگشتان خود را با تردید در جوهر آبی فرو می کنند.

تقریبا هیچ کس قبلا رای نداده است. وقتی انتخابات شورای محلی در شهر مصراته ی لیبی برگزار شد،اولین انتخابات دموکراتیک در مقیاس بزرگ در یکی از شهرهای لیبی پس از سقوط قذافی بود.
این رای گیری به عنوان مدلی بالقوه برای انتخابات ملی که قرار است تابستان برگزار شود،دیده می شود.

نادیا که از محل اخذ رای بیرون آمده با کمی ترس می گوید:" انشاالله لیبی به کشوری بهتر در نتیجه ی افرادی که ما امروز انتخاب کردیم، تبدیل خواهد شد."

مهم نیست که رای او برای کرسی در شورای محلی حساب شود. بعد از گذشت بیش از چهار دهه دیکتاتوری این یک موقعیت سرنوشت ساز بود. او افزود: "ما مدت ها بود منتظر چنین روزی بودیم.من نمی توانم توصیف کنم چقدر خوشحالم. اگر مردان جوان نبودند که خود را قربانی کنند ما نمی توانستیم امروز اینجا باشیم."

219 نامزد وجود دارد که همگی مستقل هستند.آنها برای 28 کرسی در حال رقابت هستند.
در ستاد کمیته انتخاباتی که عجولانه تشکیل شده بود،نسیم شادی ناشی از خستگی وجود داشت.این نظر سنجی از ابتدای کار در کمتر از یک ماه سازماندهی شده بود. صندوق های اخذ رای از تونس قرض گرفته شد و جوهر هم روز یکشنبه از لندن رسیده بود.

محمد بروین در حالی که دوستانش را خوشحال به آغوش می کشد و دست جوهری خود را در هوا تکان می دهد می گوید:"ما از ابتدا اما سریع باید شروع می کردیم."

استاد 58 ساله ی علوم سیاسی که برای اولین بار در عمرش رای می دهد. اخیرا بعد از 30 سال تبعید از تگزاس برگشته است،او در حال حاضر در تلاش است هنر دموکراسی را به همکاران لیبیایی خود بیاموزد.او می گوید:"ما باید باور کنیم که می توانیم این کار را انجام دهیم و من فکر می کنم اگر بتوانیم، در عرض چند سال می توان یک کشور دموکراتیک و با ثبات داشته باشیم."

مصراته تاکنون تنها شهر بزرگ لیبی است که به مردم خود می گوید چگونه آن را اداره می کند.تقریبا در همه جای دیگر نمایندگان محلی بدون مشورت با رای دهندگان منصوب شده اند.

اما بعد از آن،مصراته اعتبار خود را در انجام دادن کارها به روش خود سریع به دست آورد. آقای بروین گفت:"ما می خواهیم این مدل را درست کنیم.آنرا مدل مصراته می نامیم . این را به عنوان هدیه به سایر نقاط کشور خواهیم داد؛ در اثبات برای اینکه ما می توانیم این کار را انجام دهیم. "
هویت مصراته در جنگ جعلی بود.مدارکی از مجازات تحمیل شده توسط دیکتاتور سابق در همه جا_ در ساختمان های آبله رو با گلوله و در زندگی زخمی ساکنان آن موجود است.همه دوستان و بسیاری اقوامشان را هم از دست داده اند. برخی هم اعضای بدنشان را از دست داده اند.

سال گذشته مصراته ماهها در برابر نیروهای سرهنگ قذافی مقاومت کرد،از یک طرف با دشمن و از سویی دیگر با دریا روبرو بود.این تجربه مردمانی با حس شدید استقلال در اینجا باقی گذاشت.

در خیابان طرابلس در مسیر مرکزی که زمانی خط مقدم بود،مردانی مسلح و خسته از مبارزه ماشین ها را از طریق یک ایستگاه بازرسی دسته بندی می کردند.

هرچه در این انتخابات پیش آید،اینها افرادی هستند که واقعا کنترل مصراته را به دست می گیرند_ گروه هایی از جنگجویان شورشی سابق که اقتدارشان نه فقط از حکم دموکراتیک بلکه از اعتبار ترسناک شان ناشی می شود.

علی عبدالرحمان نشسته در جیپی که روزی متعلق به نیروهای قذافی بود می گوید: او رای اش را به خاطر تحصیلات از دست داد. او مدرسه را در سن 16 سالگی ترک کرده است،او می گوید به فکر این است که یادگیری را از سرگیرد.

هنگامیکه به رای گیری ملی آمد، گفت :اهمیتی نمی دهم که برنده از مصراته،طرابلس یا بنغازی باشد،فقط می خواهم آنها یک کار خوب انجام دهند.

اما او برای سیاستمداران جدید لیبی یک هشدار داشت."ما به آنها کمی زمان خواهیم داد چرا که ما از صفر شروع کردیم.اگر آنها کار خوبی برای کشور انجام دادند که چه بهتر .اما در غیر اینصورت آنها را همانگونه که قذافی را از بین بردیم از میان می بریم.این انقلاب دیگری خواهد بود."

این شهر در حال حاضر امور خود را مستقل از طرابلس انجام می دهد.دولت موقت معمولا به اندازه ای که شورای ملی انتقالی غیر قابل توصیف است بی فایده به نظر می رسد.

مردم مصراته حس می کنند می توانند برای بقیه مردم لیبی الگو باشند.

بی بی سی/20 فوریه ترجمه: آمنه معزی

26149