به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، لین همیلتون، بازیگر مجرب در تئاتر که با نقش‌آفرینی در سریال‌هایی چون «سنفورد و پسر» در کنار رد فاکس و «والتون‌ها» به شهرت رسید، روز پنج‌شنبه در خانه‌اش در شیکاگو بر اثر مرگ طبیعی از دنیا رفت. این خبر را مدیر برنامه‌های پیشین و سخنگوی او، کشیش کالوین کارسون، اعلام کرد.
همیلتون در فاصله سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ در سریال روزانه شبکه ان‌بی‌سی با نام «نسل‌ها» در نقش مادرخوانده‌ی خانواده پاتر ظاهر شد؛ مجموعه‌ای که با وجود کیفیت خوب، رقیبی قدرتمند به نام «جوان و بی‌قرار» از شبکه سی‌بی‌اس در برابر خود داشت. او همچنین در سریال شبانه «زنان خطرناک» (۱۹۹۱-۱۹۹۲) در نقش یکی از زنان سابقاً زندانی ظاهر شد.
از دیگر نقش‌آفرینی‌های او می‌توان به بازی در نقش دخترعموی جورجیا اندرسون در مجموعه کوتاه «ریشه‌ها: نسل‌های بعدی» در سال ۱۹۷۹، و همچنین حضور در سریال‌های پرمخاطبی چون «۲۲۷» (در نقش اما جانسون) و «محکمه» (در نقش قاضی) اشاره کرد.
این بازیگر متولد ایالت می‌سی‌سی‌پی، فعالیت سینمایی خود را با فیلم «سایه‌ها» به کارگردانی جان کاساوتیس در سال ۱۹۵۹ آغاز کرد و پس از آن در فیلم‌هایی چون «برادر جان» (۱۹۷۱)، «باک و مبلغ» (۱۹۷۲) هر دو با بازی سیدنی پوآتیه، «بانویی که بلوز می‌خواند» (۱۹۷۲)، «لیدبلی» (۱۹۷۶) و «عقاب‌های قانونی» (۱۹۸۶) بازی کرد.
او نخستین بار در قسمت هفتم سریال «سنفورد و پسر» در فوریه ۱۹۷۲ در نقش زنی صاحب‌خانه ظاهر شد که برای شخصیت لامونت سانفورد دردسر درست می‌کند. تهیه‌کنندگان آن‌قدر تحت تأثیر بازی او قرار گرفتند که تصمیم گرفتند برای فرد سنفورد (با بازی رد فاکس) یک نامزد با بازی او طراحی کنند. او در نقش پرستار دونا هریس ایفای نقش کرد؛ شخصیتی محترم در برابر کاراکتر زمینی و رک فاکس.
در زمان پخش سریال «سنفورد و پسر»، همیلتون در سال ۱۹۷۳ در بیست‌ویکمین قسمت سریال «والتون‌ها» در نقش «میس وردی» نیز ظاهر شد؛ زنی که با کمک شخصیت جان‌بوی، سواد خواندن و نوشتن را یاد می‌گیرد. آن قسمت از سریال، جایزه امی بهترین فیلمنامه را برای نویسنده‌اش، جان مک‌گراوی، به ارمغان آورد.
او تا سال ۱۹۸۱ در ۱۶ قسمت دیگر این مجموعه نیز حضور یافت و نقش او در فیلم‌های ویژه تعطیلات سال‌های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۷ نیز تکرار شد.
همیلتون در سال ۱۹۳۰ در یازو سیتی، می‌سی‌سی‌پی متولد شد. خانواده‌اش زمانی که او تنها ۴ سال داشت به شیکاگو مهاجرت کردند و او در دبیرستان بلوم در شیکاگو هایتز تحصیل کرد. با اینکه تحصیلات تئاتری خود را در مدرسه تئاتر گودمن به پایان رساند، اما خود می‌گوید تنها بازیگر سیاه‌پوست در کلاس بوده و نقشی برایش وجود نداشته است.
با این حال، او تجربه بازیگری را در یک گروه تئاتری در محله ساوث ساید شیکاگو آغاز کرد و در سال ۱۹۵۶ به نیویورک رفت. علاوه بر بازی در فیلم «سایه‌ها»، در چهار نمایش کوتاه‌مدت برادوی از جمله «فقط در آمریکا» (۱۹۵۹)، «دنیای سرد» و «چهره یک قهرمان» (۱۹۶۰) و «تنبورها برای شکوه» (۱۹۶۳) روی صحنه رفت.
او در نمایش‌های شکسپیر برای تهیه‌کننده جوزف پپ نیز بازی کرد و به عنوان عضو برنامه تبادل فرهنگی دولت جان اف. کندی در نمایش‌هایی چون «معجزه‌گر» و «پوست ما» در سراسر جهان به اجرا پرداخت. در سال ۱۹۶۶ نیز به گروه تئاتر رپرتوار سیاتل پیوست.
او برای فیلم «دختر خوشحال» در سال ۱۹۶۸ تست بازیگری داد ولی موفق نشد نقشی به دست آورد، اما تصمیم گرفت در لس‌آنجلس بماند و در سریال‌های بسیاری چون «اتاق ۲۲۲»، «مانیکس»، «دود اسلحه»، «پرونده‌های راکفورد»، «کوئینسی»، «دختران طلایی»، «پلیس نیویورک»، «قضاوت ایمی» و «پرونده بسته» ظاهر شد.
فرانک جنکینز شاعر و نمایشنامه‌نویس از سال ۱۹۶۴ تا زمان درگذشتش در سال ۲۰۱۴ همسر همیلتون بود. آن‌ها در چندین اثر نمایشی با یکدیگر همکاری داشتند.
مترجم:ریحانه اسکندری
منبع: هالیوود ریپوتر
۵۹۲۴۴
نظر شما