ایمان گودرزی؛ تیم ملی فوتبال ایران در حالی روزهای حساسی را پشت سر می‌گذارد که امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی، بیش از هر زمان دیگری در مرکز یک جدال پنهان قرار گرفته است. جدالی که از راهروهای فدراسیون فوتبال به گوش می‌رسد؛ یک سوی آن، طرح تغییر کامل کادر فنی و حتی سرمربی تیم ملی است و سوی دیگر، رضایت قلعه‌نویی به حذف برخی دستیاران و اضافه شدن نفرات جدید به جمع کادرفنی.
بر اساس شنیده‌ها، رئیس فدراسیون با وجود حمایت ظاهری از قلعه‌نویی، از نتایج اخیر رضایت ندارد و فشار زیادی برای بازسازی ساختار فنی تیم ملی وارد کرده است.
بحران نتایج و نگرانی هواداران
عملکرد اخیر تیم ملی در مسابقات دوستانه و تورنمنت کافا، امیدواری هواداران را کاهش داده است. حتی متعصب‌ترین طرفداران قلعه‌نویی نیز نسبت به آینده نگران‌اند. تیم ملی در ماه‌های گذشته نه در دفاع انسجام لازم را داشته و نه در حمله نشانه‌ای از خلاقیت نشان داده است. ایران مقابل ازبکستان شکست خورد، برابر تاجیکستان به مشکل خورد و نسخه نه‌چندان قدرتمند روسیه هم توانست بر شاگردان قلعه‌نویی غلبه کند.
در حال حاضر، تیم ملی نه می‌تواند برابر تیم‌هایی چون افغانستان دروازه خود را بسته نگه دارد و نه در مقابل حریفان متوسط آسیایی، نمایش قانع‌کننده‌ای ارائه می‌دهد.
سه مسیر پیش روی تیم ملی
در چنین شرایطی، فدراسیون و قلعه‌نویی در برابر سه انتخاب دشوار قرار گرفته‌اند:
۱. گزینه نخست: استفاده از یک سرمربی خارجی برای هدایت تیم ملی تا جام جهانی ۲۰۲۶؛ پیشنهادی که بسیاری از کارشناسان و منتقدان به آن باور دارند.
۲. گزینه دوم: ادامه همکاری با قلعه‌نویی، اما با تغییر در ترکیب دستیاران و ورود نیروهای تازه‌نفس و به‌روز به کادرفنی؛ پیشنهادی که گفته میشود تاج، رئیس فدراسیون، بیشترین فشار را برای تحقق آن وارد کرده است.
۳. گزینه سوم: مسیری که خود قلعه‌نویی بر آن اصرار دارد؛ حفظ کامل کادر ایرانی فعلی و اضافه‌کردن یک مربی جدید – از جمله گزینه‌هایی با سابقه همکاری با مورینیو – برای خریدن زمان و کاهش فشار رسانه‌ای.
قلعه‌نویی حذف دستیاران خود را مقدمه‌ای برای حذف شخص خودش می‌داند و در برابر تغییرات مقاومت کرده است. اما این لجاجت، ممکن است او را در موقعیتی قرار دهد که زمان، بزرگ‌ترین رقیبش باشد.
دوئل با زمان؛ یا تغییر یا خداحافظی
تردیدی نیست که نتایج آینده تیم ملی تعیین‌کننده سرنوشت قلعه‌نویی خواهد بود. او یا باید با تصمیمی شجاعانه، کادر فنی خود را بازسازی کند و از مربیان جدید بهره بگیرد، یا باید آماده باشد تا در صورت تداوم نتایج ضعیف، قبل از جام جهانی از تیم ملی جدا شود.
نمایش ایران در دیدار مقابل روسیه نشانه روشنی از وضعیت فعلی تیم ملی بود؛ تیمی با ساختار دفاعی شکننده، تاکتیک‌های محدود و برنامه‌ای مبهم در فاز هجومی.
شکست مقابل روسیه؛ زنگ خطر جدی
در دیدار برابر روسیه، تیم ملی با هدف دفاعی و شبیه‌سازی شرایط بازی با تیمهای قدرتمند وارد زمین شد. اما این رویکرد نه‌تنها نتیجه نداد بلکه ایران را بیش از همیشه تحت فشار قرار داد. روسیه با ۱۴ شوت به سمت دروازه ایران، آماری بالاتر از بازی معروف انگلیس در جام جهانی ۲۰۲۲ به ثبت رساند. در نهایت، اولین شکست تاریخ فوتبال ملی ایران برابر روسیه رقم خورد.
اگر بازیکنان روسیه دقت بیشتری در فرصت‌هایشان داشتند، نتیجه می‌توانست سنگین‌تر هم باشد؛ همان‌طور که در فینال کافا مقابل ازبکستان نیز ایران با خوش‌شانسی از شکست سنگین‌تر گریخت.
آمارها علیه تیم ملی
ایران در تمام شاخص‌های آماری – از جمله تعداد شوت، مالکیت توپ، دقت پاس و خلق موقعیت – از روسیه ضعیفتر بود. این آمارها در تضاد کامل با ادعاهای کادرفنی مبنی بر "تغییر مدل بازی از دفاعی به هجومی" قرار دارد. در واقع، تیم ملی نه تنها در فاز تهاجمی پیشرفتی نداشته بلکه در سازمان دفاعی نیز افت محسوسی کرده است.
برای نخستین‌بار از جام جهانی ۲۰۱۴، ایران در سه بازی پیاپی به پیروزی نرسیده و پس از شش سال، در دو مسابقه متوالی شکست خورده است؛ آماری که آخرین بار در دوران مارک ویلموتس ثبت شده بود.
نیاز فوری به بازنگری
تیم ملی برای تبدیل شدن به یک تیم رقابتی در جام جهانی ۲۰۲۶، بیش از هر چیز نیازمند بازنگری در ساختار فنی و روحی است. شرط نخست این تغییر، پذیرش اشتباهات است؛ موضوعی که تاکنون در اظهارات قلعه‌نویی و اعضای کادرفنی دیده نشده است.
رویکرد فعلی آن‌ها برای حفظ ظاهر و پرهیز از پذیرش خطا، بیش از هر چیز به تیم ملی ضربه زده و مانع از پیشرفت شده است.
خیلی زود دیر میشود!
منتقدان، رسانه‌ها و کارشناسان بارها تأکید کرده‌اند که هدف از بیان ضعف‌های تیم ملی، تخریب نیست بلکه دلسوزی برای آینده فوتبال ایران است. تیم ملی در آستانه تورنمنت دبی و دو بازی دوستانه با تانزانیا قرار دارد؛ مسابقاتی که می‌تواند آخرین فرصت برای بازگشت اعتمادبه‌نفس و اصلاح اشتباهات باشد.
اگر فدراسیون و کادر فنی از این هشدارها غافل بمانند، شاید فرصت جبران در مسیر جام جهانی دیگر وجود نداشته باشد. امروز، دو راهی امیر قلعه‌نویی نه فقط انتخاب بین دستیارانش، بلکه انتخاب بین تغییر یا پایان زودهنگام مأموریت در تیم ملی است.
257 251
نظر شما