به گزارش خبرآنلاین، این استاد ارتباطات دانشگاه با بیان این‌که اساسا واژه روزنامه‌نگاری حرفه‌ای اختراع روابط عمومی است، ادامه داد: «ادوارد برنیس اولین بار این اصطلاح را به کار برد. او می‌گفت روابط عمومی‌ها باید آن‌قدر خوب رفتار کنند که بتوانند برای شرکت‌های مختلف آگهی بگیرند. بعد از این بود که اساساً نوعی از روزنامه‌نگاری به نام روزنامه‌نگاری شرکتی خلق شد.»
او که چهارشنبه در دومین روز چهارمین سمینار بررسی مسائل مطبوعات ایران؛ چالش‌ها و چشم‌اندازها سخن می‌گفت، با بیان این‌که در دنیا روزنامه‌نگاری حرفه‌ای را با عین‌گرایی معادل می‌گیرند، یادآور شد: «شخصاً این مفهوم را قابل دفاع نمی‌دانم. به نظرم روزنامه‌نگاری عین‌گرا وجود خارجی ندارد.»
او یادآور شد: «من رسانه‌ای را نمی‌شناسم که روی نقشه قدرت و ثروت بند نباشد. چه بخواهیم و چه نخواهیم یک نگاه هم این است که رسانه را با نگاه عین‌گرایی نمی‌شود محک زد.»
او یادآور شد: «من رسانه‌ای را نمی‌شناسم که روی نقشه قدرت و ثروت بند نباشد. چه بخواهیم و چه نخواهیم یک نگاه هم این است که رسانه را با نگاه عین‌گرایی نمی‌شود محک زد.»
شکرخواه ادامه داد: «آیا سئوال واقعی خبرنگار آمریکایی بعد از بمباران هیروشیما وقتی که تیتر زد «در خرابه‌های هیروشیما خبری از رادیو اکتیو نیست» واقعا عین‌گرایی بود؟»
او همچنین گفت: «به گمانم می‌شود با این دید نگاه کرد که روزنامه‌نگار به حق آزادی اعتقاد دارد و از طرف دیگر باید واقع‌گرا باشیم که دولت‌ها حق مدیریت اطلاعات را دارند. متاسفانه در این بخشی از دنیا که ما زندگی می‌کنیم حق دانستن و حق مدیریت اطلاعات فورا با هم شاخ به شاخ می‌شوند. حقوقی که ما داریم کمتر و تکالیف بیشتر است.»
او تاکید کرد: «راه حل مدرن این قضیه این است که بر حقِ دانستن و مدیریت اطلاعات، سیاست رسانه‌ای حاکم شود.»
58244
58244
نظر شما