پاسخ رضا عطاران و مریلا زارعی به پرسش‌های کاربران خبرآنلاین / اگر فیلم را دوست نداشتید معذرت می‌خواهم

الهام نداف: رضا عطاران و مریلا زارعی که به بهانه اکران فیلم سینمایی «خوابم می‌آد» مهمان کافه خبر بودند، به سئوالات شخصی و حرفه‌ای و انتقادات کاربران خبرآنلاین از «خوابم می‌آد» پاسخ دادند که در ادامه می‌خوانید.

 

رضا عطاران در پاسخ به کاربرانی که از او پرسیده‌اند چرا با تلویزیون همکاری نمی‌کند و خاطرات خوب‌ خود را از سریال‌های «ترش و شیرین»، «متهم گریخت» و «بزنگاه» مطرح کرده بودند، گفت:«در حال حاضر در سینما کار می کنم، اما اگر کار خوبی برای تلویزیون پیشنهاد شود، حتما انجام می‌دهم. با تلویزیون مشکل ندارم و امیدوارم بتوانم به زودی سریال کار کنم.»

 

یکی از کاربران با نام «یک استاد دانشگاه» مطرح کرده است: «عطاران دوستت دارم. اما این که یک جا گفته بودی که هر چی بزرگتر شدی، فهمیدی که زدن حرف‌های بد اشکالی نداره را نمی‌تونم درک کنم. چرا همچین حرفی میزنی؟»

 

کارگردان و بازیگر «خوابم می‌آد» در پاسخ به او گفت: «چون به نظرم هر چه سنم بالاتر می‌رود می‌فهمم حرف‌های بد چیزهای مهمی نیستند، آن‌قدر اتفاقات مهم‌تری دور و بر ما می‌افتد که چیزهایی تحت عنوان کلمات رکیک دیگر اهمیتی ندارد. توجه‌مان را به چیزهای مهمتری جلب کنیم که در جامعه می‌افتد.»

 

مریلا زارعی هم درباره این سئوال عنوان کرد: «این آقا تحت عنوان استاد دانشگاه کامنت گذاشتند. این خودش به نظر من جواب است. استاد دانشگاه به لحاظ فرهنگی در جایگاه متفاوتی نسبت به مردم جامعه قرار دارد.»

اگر فیلم را دوست نداشتید معذرت می‌خواهم 

کاربری با نام «وحید» پرسیده است: «ضمن تبریک به اقای عطاران برای فیلم خوبشون، اگه میشه بپرسید که چرا رضا عطاران اون رضای همیشگی با شوخی‌های جذاب نبود...» 

عطاران در پاسخ به این سئوال گفت: «هر چی دیده شده همانی بوده که من دوست داشتم ولی اگر شما دوست نداشتید من معذرت می خواهم. هر شوخی‌ در فیلم همان چیزی است که به نظرم مردم دوست دارند.»

 

مخاطبی با نام «مرجان» گفته است: «لطفا بپرسید در اون صحنه‌ای که خانم زارعی از ماشین پریدند بیرون، چرا در راننده باز نمی شد، چرا ترمز کار نکرد، چرا سنگ جلوی لاستیک نگذاشته بودند، چرا پنجره رانند باز نمی شد؟ چرا ماشین عقبی به پیکان زد؟ آخه یعنی چی؟»

 

مریلا زارعی درباره این اتفاق این صحنه توضیح داد: «دلیل اتفاقی که پشت صحنه «خوابم می‌آد» برای من ‌افتاد خیلی معلوم نیست. من طبق زاویه دوربین باید دو زانو پشت به فرمان و رو به دوربین می‌نشستم.  در فاصله‌ای که داشتند صحنه را می‌چیدند، نشسته بود در ماشین و قفل در را زده بودم. من پشت به فرمان بودم و احساس کردم ماشین در حال حرکت است. در فاصله اینکه بخواهم تصمیم بگیرم جا‌بجا بشوم و قفل در را باز کنم تصمیم گرفتم از پنجره بیرون بپرم چون در باز نمی‌شد و من به یاد نمی‌آوردم در قفل است. ترمز دستی هم بالا و ماشین هم توی دنده بود. تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که از پنجره بیرون بپرم.»

کاربری پرسیده است: «نظر خانم مریلا زارعی درباره اظهارات افرادی که سینمای ایران را با معانی بدی مقایسه میکنند چیست؟»

 

مریلا زارعی پاسخ داد: «اوایل وقتی اظهارنظرهای منفی را درباره سینما می‌شنیدم آزار می‌دیدم، اما نه به این معنی که زندگی‌ام مختل شود و اتفاقا انگیزه‌ام برای کار کردن بیشتر می‌شد. متاسفانه همکاران من در دام این صحبت‌ها افتاده‌اند و از آنجایی که احساس کردم این اظهارات از کم‌دانشی، بی‌ایمانی و عدم پایبندی به اصول اخلاقی که همیشه به رعایت آن اصول سفارش شدیم، است، به این حرف‌ها توجهی نکردم.

او افزود: «به نظرم زمان ما از حرف زدن گذشته و باید عمل کنیم. از قدیم گفته‌اند احترام امامزاده را متولی‌ دارد. من ایراد اصلی را به مسئولان سینمای و بزرگترها می‌گیرم که اجازه چنین اظهارنظرهای شتابزده و کودکانه‌ای را می‌دهند. من همیشه برای کسانی که در سینما کار کرده‌اند احترام قائل بودم، اما وقتی در رفتار و عمل بعضی‌ها چیز دیگری دیدم که با معیارهای اخلاقی و عرفی و شرعی‌ام متفاوت است، به این نتیجه رسیدم که بهترین واکنش برای آن‌هایی که در مورد سینما اظهارنظرهای زشت و ناصوابی دارند، بی‌توجهی کردن است. من در مقابل این افراد سکوت نکردم، چون سکوت با بی‌توجهی فرق می‌کند. از کنارشان رد می‌شوم چون اگر واکنش نشان دهم در راستای هدفی که آن‌ها دارند، عمل می‌کنم. آن هدف چیزی جز حذف سینما و حذف هنرمند و حذف سینمادار نیست. ما هنرمندان می‌خواهیم باشیم و این حضور هم با انگیزه باشد. آدم‌های بزرگی در این حرفه وارد شدند و جوانان دیگری هم می‌خواهند با انگیزه به سینما راه پیدا کنند.»

زارعی ادامه داد: «من جوانی‌ام را در این سینما گذاشته‌ام و برای تار تار مویی که در این راه سپید کردم و خواهم کردم ارزش قائلم. دوستان من اگر درایت به خرج بدهند پاسخ اظهارات زشت دشمنان هنر را نمی‌دهند. یکی از بزرگان گفته‌اند: «جولان باطل یک ساعت، دولت حق تا قیامت.» من دولت حق هستم. اگر زشتی هست در همه جای جامعه وجود دارد. اگر کسی جسارت این را داشت در مورد قیمت شیر، نان، مرغ، بیکاری کارگران، قیمت مسکن و فقر حرف بزند آن وقت می‌تواند در مورد سینما هم اظهارنظر کند. فقر از هر دری وارد شود ایمان در دیگر بیرون می رود، اگر کسی برود ریشه‌ مشکلات را پیدا کند و با کمک سینماگر این مشکلات را حل کند من پشت سرش نماز می خوانم، اما اگر کسی به بهانه شرع و دین شروع به تهمت زدن کند به جامعه و خانواده هنرمندان، در جایگاهی نیست که به او توجه کرد. من علاقه‌مند هستم با متانت با این دوستان برخورد کنم. هیچ نظری در مورد این حرف‌ها ندارم. آن‌قدر سینما و خانواده سینما برای من مقدس و احترام آور هستند که در هر شرایطی خانواده سینما را انتخاب می‌کنم. مظلوم‌ترین افراد سینماگران و بازیگران هستند که هیچ وقت به آنها توجه نشده و زمانی به آن‌ها توجه شده که آگهی ترحیمشان را به دیوار چسبیده‌ایم. این حرف‌ها باعث می‌شود که در سینما تخته شود و عده‌ای به منافع خودشان برسند.»

 

یکی دیگر از کاربران با نام «آرش» گفته است: « نظر این دو عزیز رو درباره آقای سلحشور و افاضاتش لطفا بپرسید.»

 

زارعی در پاسخ به این کاربر اظهار کرد: « اگر به آزادی بیان اعتقاد داشته باشیم آقای سلحشور همان اندازه می توانند اظهارنظر کنند که مخالفینشان، اما متاسفانه در حال حاضر ایشان تریبون دارند و همچنین از همه مهتر  وقت و مخالفینشان نه تریبون دارند و نه اجازه اظهارنظر دارند و نه وقت اضافه. به هر حال در این شزایط ایشان را به خدایی می‌سپارم که به او اعتقاد داریم و در کارمان به او تکیه می کنیم و نام مقدسش را بر زبانمان جای می کنیم که هم او با بندگانش آنقدر مهربان است که ستارالعیوب خوانده می‌شود پس بنده خدا چه کاره است.»

 

عطاران نیز دراین زمینه یادآور شد: «من امیدوارم اگر ایشان یک مومن واقعی و با خدا هستند و ایمان برایشان مهم است، اسلام را خدشه‌دار نکنند. چون از ویژگی‌ها مهم یک مسلمان این است که آبروی مسلمان را نبرد. ما همه مسلمان هستیم و فکر می‌کنیم آقای سلحشور هم مسلمان است. به ایشان توصیه می‌کنم آبروی مسلمان را نبرند. مخصوصا این مسلمان‌ها که هم‌صنفشان هم هستند. ما همه باید یکپارچه بشویم. ما بالاخره دوست داریم کار کنیم و سینما زنده باشد. اگر ما را از در خانه سینما بیرون بیندازند از پنجره می وارد می‌شویم.»

 

یکی از کاربران عنوان کرده است: «آقای رضا منم استعداد دارم تو این زمینه (سینما) ولی یکم جامون بد بود شانسم نداشتم یهو دیدم دزد شدم.داستان چیه؟»

 

عطاران نیز اشاره کرد: «شما خیلی زندگی‌ات به من نزدیک است. این اتفاق ممکن بود برای من هم بیفتد. همین ویژگی‌ها در زندگی من هم بود. البته الان خواهان سینما آن‌قدر زیاد شده که باید اسلحه بردارید چند میلیون آدم را بکشد تا بتوانید به سینما برسید.»

 

خانم رضایی پرسیده است: «لطفا از خانم زارعی بپرسین که رابطشون با خاله شادونه چطوره؟ چرا هیچ وقت با هم نیستن.... من از فیلم‌های «واکنش پنجم» و «خروس جنگی» واقعا راضیم، خانم زارعی بسیار تو این دو فیلم با حال و با زحمت فراوان نقش‌آفرینی کردند.»

 

زارعی پاسخ داد: «خط حرکتی ما با هم متفاوت است. او مجری تلویزیون است و من بازیگر سینما هستم. هر کدام مختصاوت خودمان را داریم، اما رابطه من با ملیکا از رابطه خواهری فراتر و عاشقانه است. منتقد کارهای همدیگر هستیم و با هم گفت‌وگو داریم، اما هیچ وقت پیش نیامده در مجامع هنری با هم باشیم.»

 

وی با تاکید بر گزیده کاری‌اش توضیح داد: «بعضی از فیلم‌ها در من هیچ شوقی برای بازی ایجاد نمی‌کند. چیزی که روح من را به چالش بکشد در خیلی از فیلم‌ها نیست. دوست دارم  با گروهی کار کنم که بعد از تمام شدن فیلم با دست پر بیرون بیایم. دوست دارم گروه به من امنیت و آرامش و آسایش بدهد. من با زحمت زیاد وارد سینما شدم. تمام مراحل بچه‌های علاقه‌مندی که این روزها برای ورود به سینما می‌گذرانند، طی کردم. اوایل شروع کارم منتظر تلفن و پیشنهاد بودم به همین دلیل این ترس در من ایجاد می‌شود که ناگهان خیلی از خود بیگانه نشوم  کار ضعیف انجام ندهم. این باعث می شوم از خودم توقع بیشتری داشته باشم. با تمام این تلاش‌ها گاهی اوقات انتخاب‌های ما به محاق توقیف دچار یا گرفتار سانسور می‌شود.»

 

 

عطاران به این انتقاد پاسخ داد: «مرسی از لطف دوستان و توقع بالایشان. ان‌شاء الله در کارهای بعدی سعی می‌کنم توقع دوستان را برآورده کنم، اما چیزی که دیدید همانی بود که من دوست داشتم. اگر شما دوست نداشتید معذرت می‌خواهم.»

 

زارعی نیز درباره حضور کوتاه ویشکا آسایش گفت: «ای کاش این فرهنگ جا می‌افتاد که بازی در نقش کم رنگ و پر رنگ مهم نیست. در فیلمی مثل «خوابم می‌آد» کارگردان از مهره‌هایی استفاده می‌کند که با گروه هم خوانی داشته باشد و خوب بفروشد و بازیگر هم در فیلم‌هایی بازی می‌کند که به او احساس خوبی بدهد. این تقسیم‌بندی‌هارا از ذهنمان پاک کنیم. گاهی حضور چند دقیقه‌ای یک بازیگر می‌تواند آن‌قدر تاثیرگذار باشد که حضور کامل او آن‌قدر تاثیرگذار نیست.. بازیگر در همان مدت کوتاه می‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند. تجربه موفق خانم آسایش و لطف ایشان به گروه باعث شد در «خوابم می‌آد» بازی کنند. کما اینکه حضور کوتاهی داشته باشند.»

 

کاربری با نام «مهدی ترابی» پرسیده است: «آقای عطاران با سلام شما خیلی خوب با قشر ضعیف جامعه ارتباط برقرار می کنید و این حس نزدیک بودن به آن ها در کار هایتان مشهود است. خود شما قبل از معروف شدن چقدر این مسئله (فقر و نداری ) را لمس کرده‌اید و هدف شما برای آینده چیست.»

 

عطاران در خصوص برنامه کاری‌اش در آینده گفت: «با توجه به ساخت «خوابم می‌آد»، سعی می‌کنم در کار بعدی برای خودم و مردم یک تنوع تصویری ایجاد کنم.»

 

وی همچنین ادامه داد: «من در محله پایین شهر مشهد به دنیا آمدم. کاملا چیزهایی را که در فیلم‌هایم دیده‌اید لمس کردم، اما دلیل شکل کارهایم این نبوده که در محله فقیر به دنیا آمدم. سعی می‌کنم اگر خانواده پولداری هم در فیلم‌هایم هست به شکل درست روی آن‌ها کار کنم. اگر هم لمس نکردم بیننده گناهی ندارد که شکل درستی از طبقات اجتماعی را نبیند. هر اتفاقی در اثر هنری باید درست بیفتد.»

به من حق بدهید فیلمی که دوست دارم بازی کنم 

یکی از کاربران از عطاران پرسیده است: « سئوال من از آقای رضا عطاران راجع به فیلم‌هایی هستش که بیننده بخاطر رضا عطاران میره سینما، اما یک داستان بدون محتوا ضعیف گسسته رو میبینه مثل «اسب حیوان نجیبی است» که بخاطر شکل بازی و بخاطر خود رضا عطاران دیدم، اما بعدش واقع پشیمون شدم. چقدر این فیلم با فیلم‌های رضا عطاران متفاوت بود یا فیلم دیگه‌ای که اسمش خاطرم نیست، اما پوسترش رضا عطاران با مقنعه مشکی در آْن پوستر بود و نقش زن و شوهری که بچه‌دار میشن رو بازی می‌کرد. واقعا بی‌مزه‌ترین و یکی از نقات ضعف  رضا عطاران قبول این دو فیلم است برای بازی در آن‌ها، چرا که رضا عطاران جنس بازیش و حالت صورتش و طرز حرف زدنش وقتی حالت عامیانه میگیره مثل بازی در «ورود آقایان ممنوع» یا سریال‌های ایشان بسیار موفق هستش، اما دو فیلم ذکرشده چهره قابل قبولی از وی نداشت.» 

 

عطاران در پاسخ به این کاربر گفت: «این یک امر سلیقه‌ای است. «صندلی خالی» و «اسب حیوان نجیبی است» را دوست دارم و به نظرم فیلم‌های خوبی هستند، اما قبول دارم اعتبارم را با بازی در فیلم‌های «خروس جنگی» و «ورود آقایان ممنوع» به دست آوردم، اما شما باید این حق را به من بدهید که متنوع کار کنم و فیلم‌هایی که دوست دارم بازی کنم. همیشه سعی کردم به بخش دیگری از سلیقه‌ها هم توجه کنم.»

 

حمید حقیقی از مشهد خطاب به رضا عطاران عنوان کرده است :«دلم برات تنگ شده.»

 

عطاران که به خوبی این هم محله‌ای قدیمی را یه یاد آورد، گفت: «من هم همینطور. ما در کوچه‌مان با هم تئاتر کار می کردیم. 15 سال با هم بودیم. تیم فوتبال و گروه تئاتر داشتیم و تابستان‌ها که بیکار بودیم دستفروشی می‌کردیم.»

 

«حمید» پرسیده است: «از آقای عطاران هم ضمن عرض ارادت ویژه و خالصانه نسبت به تک تک کارهای خاصشون بپرسین تجربه کارگردانی سینما براشون شیرین‌تر بود یا بازیگری با کارگردانی شخص دیگه در سینما؟ برام جالبه بدونم چرا در خیلی از کارهای طنز سینمایی که بازی کردند کارگردانی نکردند.»

 

عطاران پاسخ داد: «تجربه بازی برای من همیشه بهتر است، چون بی‌مسئولیتی را بیشتر دوست دارم. تجربه کارگردانی همیشه سخت است. مسئولیت برای من سخت است. وقتی کارگردان هستم سعی می‌کنم همه چیز را هم تحت کنترل خودم قرار بدهم و این دشوار است.»

 

کاربر دیگری مطرح کرده است: «سلام آقای عطاران. امیدوارم با کارگردانی فیلمی برای سینما، سینما‌زده نشین و تلویزیون را فراموش نکنین.»

 

کارگردان «متهم گریخت» گفت: «من سینما و تلویزیون را جدا از هم نمی‌دانم. شاید یک روز هوس کنم تابلو بکشم. به طور کلی زیبایی و دیده شدن و رنگ و نمایش را دوست دارم.»

 

او در پاسخ به یکی از کاربران که گفته بود چرا در سریال‌ها نسبت به بعضی بیماران یا کودکان تحقیرآمیز برخورد می‌کنید، عنوان کرد: «من هیچ وقت قصد نداشتم نسبت به هیچ کس تحقیرآمیز برخورد کنم.»

گزارش حضور رضا عطاران و مریلا زارعی در کافه خبر به زودی منتشر می‌شود.

 

58246