شیطان در اتاق پرو سینمای ایران شلوار خود را عوض می کند

در دهه 60 یکی از لباس هایی که مورد غضب واقع شد، شلوار لی بود. لباسی که آن را نماد غربی بودن دانسته و به نوعی آن را در کنار کراوات ارزیابی کردند. حال آن که عبارت "لی" بر یک برند دلالت دارد و به پارچه این نوع شلوار "جین" اطلاق می شود. این در حالی است که اصولا جین پارچه ای غربی نیست و مبدا آن را هندی و فرانسوی می دانند. اولین استفاده از پارچه جین در شلوار نیز به سال 1873 بر می گردد. زمانی که لوی استراوس یا همان لیوایز ، از شلوار محکم و با دوام کارگران معادن غرب امریکا که از جنس جین ساخته می شد، الهام گرفت و این نوع شلوار را به بازار عرضه کرد. بدین ترتیب شلواری اختراع شد که نه احتیاج به اتو داشت و نه از عمر کوتاهی برخوردار بود. شلواری که به استفاده کنندگان از آن امکان می داد علاوه بر صرف پول کمتر، لباسی را برای خود دست و پا کنند که تا مدت ها بتوانند از آن استفاده کنند. مقاومت پارچه های جین تحولی در عرصه پوشاک به وجود آورد که در اقتصاد رو به افول سال های قبل از جنگ جهانی اول و دوم بسیار کارآمد عمل کرد. گو این که از دهه 50 میلادی به بعد بود که شلوار جین عملا جهانی شد و در میان اقشار مختلف – به خصوص نسل جوان – جای خود را باز کرد.

مدتی است پس از سال ها مجددا لباس و پوشاک اقشار مختلف جامعه مورد توجه مسئولان قرار گرفته و در این میان بعضا حساسیت هایی نیز به وجود آمده است. حساسیت هایی که نه از مجاری رسمی که از خلال برخی نشست ها، سخنرانی ها و گفت و گوهای رسانه ای به گوش می رسد. یکی از این حساسیت ها، نگاه غیر علمی و کاربردی به شلوار جین است. لباسی که پس از سال ها، از سوی برخی صاحب نظران، به بهانه غربی بودن مورد غضب واقع شده است.حال آن که بنا به دلایل عمده باید از تولید این نوع پارچه و دوخت این نوع شلوار در کشور حمایت شود

1 – پارچه جین، پارچه ای مقاوم است که نسبت به سایر پارچه ها از عمر و دوام بیشتری برخوردار است. بدیهی است در شرایط اقتصادی فعلی، استفاده از این نوع پارچه می تواند از بار سنگین اقتصادی خانواده ها تا حدی بکاهد.

2 – پارچه جین در قیاس با سایر پارچه ها دیرتر آثار آلودگی را نشان می دهد. بدین ترتیب شستن شلوار جین را به نسبت سایر شلوارها می توان به تعویق انداخت. بدین ترتیب در وقت، انرژی و آب نیز صرفه جویی خواهد شد.

3 – شلوار جین نیاز به اتو کردن ندارد. بازهم بحث صرفه جویی در وقت و انرژی.

4 – اکثر استفاده کنندگان از شلوارهای جین را طیف جوان تشکیل می دهند. جوانانی که در طول روز فعالیت های مختلفی را انجام می دهند. شلوار جین بهترین گزینه برای فعالیت های روزمره چند منظوره است: دیرتر کثیف می شود. چرک خود را دیرتر به نمایش می گذارد و با نشستن و برخاستن، چروک نمی شود.

5 – در این میان با راه اندازی کارخانه های تولید پارچه جین و کارگاه های دوخت شلوار نیز بازارهای کار در این عرصه رونق دیگری می گیرند که گفتن ندارد.

حال با نامی که دست اندرکاران فیلم "شیطان شلوار لی می پوشد" برای اثر خود انتخاب کرده اند، آیا راه برای مونتاژ و چسباندن موضوعات نامربوط به یکدیگر دوباره هموار نمی شود؟ آیا کسانی که در برابر استفاده از شلوار جین موضع منفی دارند، مجددا به موضع خود باز نمی گردند؟ و آیا شنیدن عنوان این فیلم، مواضع منفی موجود در برابر این لباس را پر رنگ تر نخواهد کرد؟ وآیا انتخاب این عنوان برای یک فیلم، تکه انداختن به جوانان و کسانی که شلوار جین می پوشند نیست؟ در حالی که نسبت به پوشیدن این نوع شلوار حساسیت هایی هرچند غیر رسمی وجود دارد. 

 شلوار جین، تنها یک شلوار ساده است و دیگر هیچ. هیچ چیز دیگری ندارد. نه مسئله ای فلسفی است که شیطان بخواهد بر قامت خود بپوشاند و نه هرکس آن را بپوشد شیفته غرب و مظاهر آن. لباسی است ساده و بدون تشریفات. فقط کافیست آن را بپوشی و با خیال راحت، بدون آن که به ظاهر و خط اتو و چروک لباست فکر کنی فعالیت های روزمره ات را انجام دهی... بخدا قسم همین است و دیگر هیچ! 

راستی یک سئوال : بسیلر علاقمندم بدانم چند درصد از عوامل تولید این فیلم در هنگام تولید و فیلمبرداری، شلوار جین خواهند پوشید!