به گفته علی اکبر معین فر، مرحوم مهندس بازرگان زمانی که ماموریت مدیریت وزارت نفت را به من داد تاکید کرد بروید و در شرکت ملی نفت بنشینید. اما من ترجیح دادم آنجا نروم و به بازرگان این را گفتم. دوست نداشتم این توهم پیش بیاد که من می خوام مدیریت نفت را برعهده بگیرم. آنزمان در دفتری مشغول به کار بودم و گفتم تازمانی که جایی پیدا شود در همان جا از دور نفت را مدیریت می کنم. محل پیدا کردیم در داخل خیابان ویلا(استاد نجات الهی) یک ساختمان متعلق به شرکت اکتشاف بود. یک طبقه از آن را به ما اختصاص دادند و کار شروع شد.
وی در پاسخ به این سوال که علت اینکه پیشنهاد بازرگان برای انتقال به شرکت ملی نفت را نپذیرفتید،چه بود، تاکید کرد: به هرحال ساختمان واقع در خیابان طالقانی متعلق به شرکت ملی نفت بود و نمی خواست این توهم ایجاد شود که ما قصد داریم نفت را تحت اختیار خودمان در بیاوریم. چون در آنزمان کارکنان نفتی خود را تافته ای جدابافته از دیگر کارکنان نفتی می دانستند و ما هم قرارنبود فرهنگ سازی کنیم و برای آنها جا بیندازیم که شما با دیگر کارکنان دولت فرقی ندارید.بنابراین سعی کردیم با واقعیت پیش رویم و ترجیح دادیم از دور مدیریت کنیم.درعین حال واقعیت دیگری هم وجود داشت شرکت ملی نفت برای خود مدیرعامل داشت و درست نبود وزیر و مدیرعامل شرکت هر دو در کنارهم مدیریت کنند.
به گفته اولین رئیس کمیسیون نفت مجلس شورای اسلامی، در آنزمان وزارت نفت حدود 20 تا کارمند دفتری داشته است. البته قرار بود تعداد کارمندها بیشتر شود اما قرار نبود به این طول و تفسیرالان باشد.
معین فر در پاسخ به این سوال که چه زمانی وزارت نفت به خیابان طالقانی تهران انتقال یافت، تصریح کرد: بعد ازآنکه من رفتم آرام آرام محل وزارت نفت تغییر کرد و به طالقانی انتقال یافت. درحالی که این ساختمان فعلی وزارت نفت متعلق به شرکت ملی نفت بود و اگر قراربود وزارت نفت به آن انتقال یابد باید 3 تا 4 طبقه آن به وزارت نفت اختصاص می یافت. به یاد می اورم آنروزها شرکت ملی نفت ساختمان وزارت نفت فعلی در خیابان طالقانی را برای خودش خریداری کرد که البته یکی از زیباترین ساختمان های آن زمان بود. اصلا رسم است که در دنیا که شرکت های نفتی زیباترین و بزرگترین ساختمان ها را برای خود خریداری می کنند.
مشروح این گفت وگو به زودی منتشر خواهد شد.
/22131
نظر شما