به گزارش خبرآنلاین، جمشید هاشم‌پور اخیرا در یک گفت‌وگوی کوتاه (اینجا) از شرایط فعلی سینمای ایران گله کرد.
او گفت: «سینمایی وجود ندارد که این همه رسانه برای آن منتشر شود. نمی‌دانم با این اوضاع کیفی، رسانه‌های مختلف چیزی هم برای عرضه به مخاطبان دارند؟!»
هاشم‌پور افزود: «روی جلد تمامی نشریات پر شده از تصاویر گلزار و بازیگرانی که فقط چهره دارند. دیگر جایی برای بازیگران واقعی نیست.»
برخی از کاربران خبرآنلاین درباره این صحبت‌های هاشم‌پور نظراتی دارند که در ادامه بخشی از آن را می‌خوانید. گروهی جمشید هاشم‌پور را قهرمان فیلمهای دهه 1360 و یکه‌تاز سینمای ایران در آن سال‌ها می‌دانند.
یکی از کاربران به نام هوتن نوشت: «بابا هنوز هم کلی دوست داریم. امیدوارم همیشه شاد و سرحال باشید. تو این سینما همون بهتر که بازی نکنید و خودتان را سبک نکنید مثل بعضی‌ها.»
کورش نوشت: «جمشید هاشم‌پور با نقش‌آفرینی در فیلمهای حادثه‌ای مثل «تاراج»، «عقاب‌ها»، «تیغ و ابریشم»، «افعی» خیلی از جوانان و نوجوانان را به سالن‌های سینما کشاند و فروش فیلمهای این ژانر را چند سالی تضمین می‌کرد که موضوعی بااهمیت بود، اما نکته مهم دیگر اینکه نقش‌آفرینی او در فیلم‌هایی مثل «نقطه ضعف»، «روز باشکوه شهر کوچک»، «پرده آخر»، «مادر»، «دلشدگان»، «واکنش پنجم»، «قارچ سمی»، «سفر به فردا»، «استشهادی برای خدا»، «مسافر ری» و «میم مثل مادر» نشان داد هاشم‌پور در میانسالی دارای قابلیت‌های مناسبی برای ایفای نقش‌های متنوع است که تعداد معدودی از دست‌اندرکاران سینمای ما از آن بهره برده‌اند. در سینمای آمریکا و اروپا بازیگران در میانسالی با توجه به تجربیات قبلی نقش‌های دشواری بازی می‌کنند که گاه از کارکترهای دوران جوانی ماندگار‌تر است.»
رضا هم نوشت: «بازیهای بی‌ظیر این مرد هیچوقت از ذهن سینمادوستان پاک نخواهد شد! به عقیده من ایشون بهترین بازیگر اکشن ایرانند.»
نسیم نوشت: «واقعا جای هاشم‌پور در سینمای امروز خالیه. من یکی از طرفداران پر و پا قرص هاشم‌پور بودم و تمام فیلم‌هاش رو به طور کامل دیدم. حتی واسه چند بار. دیگه تموم شد اون فیلمهای جالب و اکشن با حضور هاشم‌پور. خدایی فیلمنامه‌ها هم خیلی عالی بود. موضوعات قشنگی داشت که امروزه اصلا از اون‌ها خبری تو سینما نیست. اتفاقا دیشب یکی از فیلماشو دوباره دیدم که نقش یه بوکسور بود.... به امید بازگشت دوباره هاشم‌پور به سینما»
برخی دیگر از کاربران معتقدند در هر دوره، بازیگرانی که تازه قدم در این راه گذاشته‌اند باید فرصت ظهور توانمندی‌هایشان را داشته باشند.
مثلا بدون نام نوشت: «خوب دیگه جناب هاشم‌پور آسیاب به نوبت. یه زمانی هم روی جلد مجلات عکس شما بود.»
منصور نوشت: «درست می‌گه. البته یادت نره آقای هاشم‌پور که زمانی خودت برای سال‌ها رو جلد مجلات بودی. از «عقاب‌ها» بگیر تا «افعی»... این‌هایی هم که الان می‌بینی عکشون رو مجلاته تا چند سال دیگه کسی نمی‌شناسه این‌ها رو. خیالت راحت. اگه ما شما رو می‌شناسیم و به خاطر شما جلو سینما‌ها صف می‌کشیدیم، مطمئن باشید اینهائی که الان رو بورس هستند تا 10 یا 15 سال دیگه حتی کسی نمی‌دونه کی بودند و کجا رفتند. شما و هنرمندان قدیمی در دل این ملت جا دارید. این‌ها در چشم مردم هستند. چشم و دل رو یکی حساب نکنید بزرگوار... من هنوز با نفس‌های شما در بهترین فیلم اکشن تاریخ سینمای ایران «تاراج» حال میکنم. بقیه فیلم‌هاتون جای خود داره.»
محمد نوشت: «یه روزی درمورد همین جناب هاشم‌پور عزیز گفته می‌شد بازی ندارد و فقط یک تیپ است که دائم تکرار می‌شود، اما زمان گذشت و ایشان به سبب تجربه و البته هوش واستعداد کم‌کم تبدیل به بازیگری سرد و گرم‌چشیده و هنرمند گشت. پس این همه آدم فکر نمی‌کنید در مورد گلزار غیرمنصفانه قضاوت کرده‌اید؟ جالب اینکه در چهره شدن و یاکشف هر دو یک کارگردان واحد نقش داشته است. انشا الله خدا عمری بدهد و گلزار و مثل او را در 20 سال دیگر قضاوت کنیم.»
58247
نظر شما