تعجب نکنید میتوان از منظر حقوقی به موضوع سخنرانی مسؤلین پرداخت و منظور مواردی است که به موجب قانون یک مسؤل موظف شده است سخن بگوید مثل پاسخ وزرا به سؤالات نمایندگان مجلس و امثال آن. ولی با توجه به اینکه بیش از 90% سخنرانی های مقامات مواردی است که تکلیفی برای آن ندارند و اتفاقا تمام گرفتاری کشور نیز از این سخنرانی هاست بر آن شدم مقداری پیرامون آن با مردم حرف بزنم .
1- جاهائی که سخن گفتن تکلیف است
به نظر می رسد اکثر مواردی که مسؤلین موظف به سخن گفتن و توضیح دادن هستند مربوط به داخل مجلس و اجلاسهای رسمی قانونی و بین المللی است.
آنچه به داخل مجلس مربوط میشود عبارت است از دفاع از طرح ها و لوایح ، پاسخ وزراء و رئیس جمهور به سؤالات نمایندگان ، پاسخ وزراء به طرح استیضاح ، پاسخ رئیس جمهور به طرح عدم کفایت وی ، تقدیم لایحه بودجه و لایحه برنامه ،معرفی کابینه و امثال آن.
بدیهی است سخنرانی در موارد یاد شده منحصرا در چارچوب موضوع مربوط و در زمان مشخص شده در آئین نامه داخلی مجلس است واگر سخنران از موضوع خارج شود رئیس مجلس باید به او تذکر دهد واگر رعایت نکرد به او اخطار نماید و برابر مقرراتی که در آئین نامه مجلس آمده عمل کند.
اگر این سخنرانیها در چارچوب قانون باشد نه تنها هیچ تنشی نخواهد داشت بلکه بسیار مفید به حال مجلس ، کشور و جامعه است.
مورد دومی که سخنرانی در آن قانونی وتکلیف است اجلاسهای بین المللی است که در داخل یا خارج کشور تشکیل میشود مثل اجلاسهای سازمان ملل ، غیرمتعهدها ، کنفرانس کشورهای اسلامی و...
بدیهی است سخن گفتن در این اجلاسها نیز مقررات خاص خودش را دارد و برای دفاع از منافع ملت ضرورت دارد بر اساس کارشناسی و بصورت حساب شده انجام شود و گاهی گذشتن از آن موجب تضییع حقوق ملت میشود همچنان که انجام آن نیز گاهی برکت و افتخار آفرین است.
به نظر میرسد جاهائی که مقامات ملزم به سخنرانی هستند منحصر به موارد فوق ومشابه آن است که عمدتا مفید است بجز مواردی که سخنران از قانون تعدی کرده باشد که قطعا قانون شکنی مضر است وتبعات منفی فراوانی دارد ولی در عین حال ضرر این سخنرانی ها در مقایسه با سخنرانی هائی که هیچ ضرورتی بر آن نیست بسیار کمتر است.
2- سخنرانی های غیر موظف
بیشترین خسارت از ابتدای انقلاب تا کنون از این سخنرانیها به کشور وارد شده و گاهی اسرار نظام از زبان یک مسؤل به گوش جهانیان رسیده و چه بسا دستاویز برخی از قطعنامه های سازمان ملل علیه ایران شده است که مستندات آن از سخنرانی های مقامات بدست آمده است .
با توجه به اینکه اکثر سخنرانی ها بصورت غیر مکتوب است خطا در آن زیاد دیده میشود که نمونه بارز و جدید آن خدا و رهبری و رئیس جمهور را کنار هم گذاشتن است که در سخنرانی یکی از مسؤلین دیده شد و باعث معذرت خواهی سخنران از مردم گردید.
خطاها ، اشتباهات وگناهانی که ممکن است در سخنرانی ها مشاهده شود عبارت است از :
افشاگری علیه همدیگر که به ایجاد اختلاف و تنش در جامعه منجر میشود.
کج سلیقگی و در مقام پاسخگوئی به رقیب افشای اطلاعات محرمانه نظام.
دادن وعده های غیر عملیاتی به مردم و گنده گوئی خارج از توان .
تهمت زدن به افراد و بی توجهی به حرمت اشخاص.
دروغ گوئی ، شایعه پراکنی و تشویش اذهان عمومی.
ایجاد یأس و نا امیدی و تردید در باورهای مردم نسبت به انقلاب.
موارد فوق برخی از پیامدهای برخی سخنرانی هائی است که هیچ ضرورتی به انجام آن نیست و گاهی تا آنجا خسارت این سخنان پیش رفته است که مورد عتاب و خطاب رهبری نظام واقع شده است به عنوان مثال در زمان امام راحل هنگامی که سخنرانی ها وحدت جامعه را هدف گرفته بود امام اطراف اختلاف را از سخن گفتن منع کردند گرچه تنها یک طرف یعنی شهید بهشتی از فرمان امام تمکین کرد و بنی صدر به یاوه گوئی ادامه داد لذا امام بعد شهادت ایشان فرمود بیشتر از شهادت بهشتی برای مظلومیت بهشتی ناراحتم.
مقام معظم رهبری نیز بارها بر مسؤلین نهیب زده و آنان را از زدن برخی حرفها بر حذر داشتند و جملاتی به این مضامین فرموده اند:
هر حرکت و گفتاری که روح اعتماد مردم به این قوا و کارگزاران آن را متزلزل و در این پشتیبانی اندک خللی وارد سازد حرام شرعی و خیانت ملی است(پیام به نمایندگان).
لزومی ندارد که انسان همه چیزها را بگوید من مسأله شخصی در این قضیه ندارم اما از حق مردم مطلقاً اغماض نخواهم کرد آن کسانی که خواستند خاطر مردم را مغشوش ذهن مردم را خراب و امنیت مردم را به هم بزنند به خیال خود خواستند مردم را در مقابل یکدیگر قرار دهند و صفوف را از هم جدا کنند اینها به مردم خیانت کردند به انقلاب و به کشور خیانت کردند ( به مناسبت هفته بسیج).
تخریب بد است انتقاد خدمت است تخریب خیانت است نه خیانت به دولت بلکه خیانت به نظام و خیانت به کشور است نباید تخریب بکنند انتقاد بکنند البته شما در شنیدن انتقادها سعهی صدر داشته باشید یعنی واقعاً اگر انتقادی منصفانه است با روی باز بپذیرید حتّی من میخواهم به شما توصیه کنم که تخریبها را هم تحمل کنید (در دیدار با دولت).
یکی از موارد مضرّ، اختلاف میان مسئولان و بدتر از آن کشاندن اختلاف به میان مردم است.من به مسئولان و روسای قوا هشدار می‌دهم که مراقب باشند و اختلافات را به میان مردم نکشانند. همه باید متوجه مسئولیت خود و شرایط حساس کنونی باشند.
مقام معظم رهبری در سخنان اخیر خود در تذکری به مسئولین قوا بیان کردند مسئولان به‌ویژه سران سه قوه باید با وظیفه‌شناسی و درک شرایط حساس کنونی، از هرگونه کشاندن اختلافها به میان مردم خودداری کنند و بدانند از امروز تا روز انتخابات، هر کسی که بخواهد از احساسات مردم جهت اختلافات استفاده کند، قطعا به کشور خیانت کرده است.
متاسفانه بعد از از این هشدار هم شاهد سخنان نادرستی از ناحیه برخی بزرگان بودیم که جای تأسف دارد..
سخن در این زمینه فراوان است ، ضررهای این سخنرانی ها روشن است ، این موارد به شخص یا جناح خاص منحصر نیست و فراگیر است و همه مردم از این وضع ناراحتند حال تصور کنید اگر مسؤلین یک ماه سخنرانی نکنند (مگر در مواردی که الزام قانونی دارند) چه خواهد شد؟
بدیهی است در چنین شرائطی جامعه آرامش پیدا میکند و وقت مسؤلین صرف رسیدگی به امور کشور میشود و برای مشکلات چاره اندیشی میشود و...
البته نان برخی از خبرنگاران و برخی خبرگزاریها که فقط در اختلاف افکنی است در این شرائط آجر خواهد شد که به عقیده حقیر ارزش دارد نظام حقوق آنان را بپردازد ولی جامعه آرام شود و آلوده به گناه نگردد به امید چنین روزی که انشاء الله در آینده نزدیک و پای صندوقهای رأی توسط مردم زمینه آن فراهم شود.
/2929
نظر شما