مهران غفوریان بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با خبرگزاری مهر درباره ساخت سریال جدیدش و فعالیت‌هایش در سینما صحبت کرده که بخش‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید:
- این مدتی که کار نکردم واقعا به خاطر این بوده که یک فیلمنامه درست و حسابی دستم نیامده است. سریال جدیدم هم تا وقتی که فیلمنامه آن عالی نشود و همه چیز آن خوب درنیاید و من و فیلمنامه‌نویس، آقای مسعودی به یک نتیجه خوبی نرسیم اصلا جلوی دوربین نخواهد رفت.
- حدود 2 یا 3 سال قبل ساخت چنین فیلم‌هایی شروع شد که در آن اوایل اکثرا جواد رضویان، مجید صالحی و متاسفانه بعضا خود من هم به عنوان نقش اول در این فیلم‌ها بازی می‌کردیم. موضوع از این قرار بود که از کسانی که در تلویزیون بودند و مردم خیلی آن‌ها را دوست داشتند و به آن‌ها اعتماد داشتند، سوءاستفاده شد. به طور مثال مردم دیدند مهران غفوریانی که در سریا‌ل‌های تلویزیونی پربیننده بازی می‌کرده، در این فیلم‌ها نیز بازی می‌کند و به همین خاطر برای دیدن آن فیلم‌ها به سینما رفتند. در واقع یک سری تهیه‌کنندگان آمدند از این مسئله سوء استفاده کردند.
- از این نظر لفظ سوءاستفاده را به کار می‌برم زیرا ابتدا فرض را بر این می‌گذاریم که این‌ها سراغ چنین بازیگرانی آمدند تا از ظرفیت آن‌ها استفاده کنند، اما وقتی می‌بینیم که تمام بار فیلم روی دوش چنین بازیگران است و این فیلم‌ها هیچ چیز خاص دیگری برای جذب مخاطب ندارند، می‌توانیم لفظ سوء استفاده را به کار ببریم.
این فیلم‌ها نه کارگردان، نه نویسنده خوبی داشتند و فقط جواد رضویان و رضا شفیعی جم و... را آوردند و از اعتبار آن‌ها برای جذب مخاطب استفاده کردند. در صورتی که این بازیگران خود به تنهایی قادر هستند مردم را بخندانند. مثلا منِ غفوریان دیدم که به طور مثال دوستم آقای رضویان در این فیلم بازی کرده است با خودم گفتم فیلمی که جواد رضویان بازی کرده حتما ارزش دیدن دارد و بعد بلیت سینما خریدم یا سی دی فیلم را خریدم و نگاه کردم و بعد ناسزا گفتم که چرا برای چنین فیلمی پول دادم. این اتفاق‌ها افتاد و حدود 40 تا 50 فیلم به همین صورت ساخته شد و بعد آمدند و جلوی این فیلم‌ها را گرفتند، ولی وقتی از ساخت چنین فیلم‌هایی جلوگیری شد که یک سری سود مالی خود را کرده بودند.
- خود من یک قراردادی داشتم و در آن فیلم هم بازی کردم و مجبور شدم که در آن فیلم هندی برقصم! یعنی یک روز آمدم دیدم که می‌گویند باید برقصی. باور کنید من به خاطر کار حرفه‌ایم و بابت قراردادی که بسته بودم، نمی‌توانستم کاری کنم و مجبور شدم برقصم و شب آن روز به خانه آمدم و گریه کردم. با خودم گفتم وای به حال ما و سینما که ما باید برای هنرنمایی در آن برقصیم، و واقعا جای سئوال است که چه اجباری است که من بازیگر باید در این سینما حرکات موزون اجرا کنم؟!
- متاسفانه یک سری اتفاقات در سینما می‌افتد که ریشه آن هم به آنجا برمی گردد که ما هنرمندان خودمان اصولی را رعایت نمی‌کنیم و بعد می‌بینیم که مردم می‌آیند و اعتراض می‌کنند و فیلمی که ارشاد هم به آن مجوز داده است، توقیف می‌شود. به هر حال در ارشاد افراد کار‌شناس و شایسته‌ای هستند که وزیر آن‌ها را انتخاب کرده اما این که چطور می‌شود فیلم‌های مسئله‌دار هم بعضا تایید می‌شود، این را نمی‌دانم. شاید می‌خواهند با ملایمت با این فیلم‌ها برخورد کنند، اما اگر این موضوعات در سینما ادامه پیدا کند، نباید انتظار داشت که پای مسایل دیگری در سینما باز شود؟!
- من آدمی را در همین سینما سراغ دارم که اگر جانش برود نمی‌گذارد یک تار مو از خانمی در فیلمش بیرون باشد و چون این آدم را می‌شناسم می‌دانم، این یک چیزی است که دغدغه اوست وگرنه شما در فیلم‌های دیگر می‌بینید که این مسایل خیلی رعایت نمی‌شود، اما یک دفعه همین آدم می‌آید یک فیلمی می‌سازد که بعضی از رفتارهایی که در فیلم نشان داده می‌شود رفتارهای موجهی نیست و اصلا نشان دادن آن بر روی پرده سینما لزومی ندارد.
- مردمی که اعتراض می‌کنند بالاخره قشر زیادی از جامعه هستند و اعتراض این‌ها هم بیشتر در زمینه مسایل اجتماعی است. من یکی از فیلم‌هایی که خیلی به آن اعتراض شد و بعد مجوز آن لغو شد، دیدم. من با صحنه آخر این فیلم مشکل داشتم. این اعتقادات شخصی من است و پای این اعتقاداتم هم تا آخر زندگی‌ام می‌ایستم. برای من مهم‌ترین چیز در زندگی‌ام همین اعتقاداتم است و این اعتقادات را نیز با هیچ چیز دیگری معاوضه نمی‌کنم. چون با این اعتقادات بزرگ شده‌ام و کار کرده‌ام و اگر غیر از این باشد، مهران غفوریان نیستم.
- خیلی‌ها فکر می‌کنند لزومی ندارد خط قرمزهای جامعه ایران و اعتقادات مردم را در سینما رعایت کنند. البته این را در کلام نمی‌گویند ولی در آثارشان این گونه عمل می‌کنند.
- بحث من این است که برخی از مسایل را در سینما نشان ندهیم و یا بهتر بگویم آیا اتفاقی می‌افتد اگر این‌ها را در سینما نشان ندهیم؟ یک چیزهایی هست که ما دیگر نباید آن‌ها را در پرده عریض سینما و در تلویزیون به تصویر بکشیم. این مسایل حرمت دارد و نباید حرمت آن‌ها را از بین ببریم و اگر قبح این موضوعات شکسته شود واقعا چیزی برایمان باقی نمی‌ماند.
- مسائل دیگری هم هست که در تلویزیون باید رعایت بشود و دغدغه خود من است. من دوست ندارم که تلویزیون هم مثلا سه راهی برق تبلیغ کند. تلویزیون ما تلویزیون باکلاسی است و تمام عشق ما این بوده است که تلویزیون ما خیلی با کلاس‌تر از تلویزیون‌های دنیاست و در آن هر چیز را وارد نمی‌کنند و نشان نمی‌دهند و در آن هم محدودیت‌های زیاد و البته مثبتی وجود دارد که تا ابد هم این مسایل باید در آن رعایت شود.
- منِ مهران غفوریان به عنوان یک تماشاچی می‌گویم، دوست ندارم که در تلویزیونم هر چیزی تبلیغ شود و تلویزیون را به خاطر همین مسائل خیلی قبول دارم؛ برای اینکه تلویزیون هنوز که هنوز است برنامه زنده پخش می‌کند و مدیر پخش بالای سر برنامه ایستاده و بازبین و مدیر شبکه بر روی برنامه نظارت دارند و صد‌در‌صد مسایل خانوادگی در آن مراقبت می‌شود و همه خانواده‌ها می‌توانند در کنار هم برنامه‌ها را تماشا کنند.
57247
نظر شما