مربی سخت گیر و پسران قهرمان زودرنج/ کدورت شدید ملی پوشان وزنه برداری و کورش باقری

مهدیه جباری: همه چیز به اتفاقات بعد از المپیک بر می گردد. در دل تعطیلات تمرینات. تورهای اهدای جوایز و شروع اردوها. فضای اردو با یک سال قبلش خیلی فرق می کرد . بچه های سال قبل حالا قهرمانان المپیکی بودند. مربی اما هنوز همان مربی بود. مربی سخت گیری که پای حرفش می ایستاد و لحن گفتارش همانی بود که همیشه داشته. این اما برای بچه هایی که حالا در اوج محبوبیت بودند ، تغییر کرده بود. حالا دیگر انتظار نداشتند لحن مربی برای شان همان باشد که بوده. دعوای شان کند. لحنش جدی باشد و خشن اما مربی همان بود که بود.
این شروع دلخوری ها بود. شروع دلخوری متقابل مربی تیم ملی وزنه برداری و قهرمان های المپیکی. آنها که چندتایی شان اصلا مصدوم بودند و جایی در اردوها هم نداشتند اما انتظار هم نداشتند که مربی مدام بگوید نبود یک یا دو نفر خللی در کارش ایجاد نمی کند!
اینکه وزنه ها را اسم ها بالا نمی برند و هر کس در اردو باشد فیکس است یا خبرهایی چون این. او که با تمرینات سخت و سنگینش گاهی فشار روی بچه ها را به قدری بالا می برد که مصدومیت هم چاشنی اش باشد. آنها هم که دلخور بودند به مجالی می اندیشیدند برای بیان دلخوری شان. روزهای قبل از عید پر بود از مصاحبه های ورزشکاران. پر بود از مراسم انتخاب چهره های سال. جایی که قهرمانان وزنه برداری در حالی که وزنه برداری ایران بعد از المپیک آتن برای اولین بار به مدال رسیده بود ، آن هم به 4 مدال المپیکی برای تیمی 6 نفره ، به جای نام بردن از مربی شان ، نام محمد بنا را به عنوان بهترین به زبان آوردند. آنها می خواستند اینگونه به مربی موفق اما سختگیر شان پیامی رسانده باشند. پیامی که البته بازخوردش طوری دیگر بود. ناراحتی بیشتر و بیشتر از کورش باقری. این چیزی بود که خبرش به بیرون از اردوی وزنه برداری هم درز کرد. تیم ملی باید اواخر فروردین رسما تشکیل اردو می داد اما 15 روز پیشتر ، دلخوری ها علنی شده بود . ملی پوشان دلخوری شان را به حسین رضازاده انتقال داده بودند و به طور متقابل کورش باقری ناراحتی اش را به رئیس فدراسیون انتقال داده بود.
این سوء تفاهم کوچک اما می تواند روزهای خوب وزنه برداری را به مخاطره بیاندازد. ورزشی که پس از سال ها با تلاش حسین رضازاده ، هدایت خوب کورش باقری و درخشش نسل جوان ستارگان ایران توانست روزها تلخ ناکامی را پشت سر بگذارد اما حالا یک دلخوری ساده می تواند همه راه طی شده را از نو ویران کند. شاید کمی ملاحظه از سوی هر دو طرف دعوا و نقش میانجی بزرگان ورزش کشور بتواند مانع از خراب شدن پل های پشت سر شود.
پل هایی که طی شدن شان ، 8 سال زمان برده است. تیمی خوب ، مربی کاربلد و فدراسیونی کاملا ورزشی که نیاز به تفاهم دارد تا سوء تفاهمی کوچک ، به سادگی برطرف شود و قهرمانان با مربی شان دوباره گرم باشند و صمیمی. ترس از تکرار تراژدی کشتی فرنگی و تکاوندو حالا کابوسی است که وزنه برداری را در بر گرفته. این پیش بینی تلخ را یک سال قبل و پیش از المپیک رضا مهماندوست کرده بود. حالا بنا از کشتی فرنگی رفته و اگر دعوای وزنه برداران بالا بگیرد شاید سومین اتفاق تلخ هم برای ورزشی که رضازاده سکاندارش است ، بیفتد.
4141