محمد سرابی:
درست در زمانی که ناظران بین المللی بر حضور القاعده در عراق، سوریه و مصر تاکید می‌کنند در نقطه دیگری از آسیا زمینه فعایت این سازمان و گروه‌های مشابه فراهم شده است. بوداییان مهاجم گروه «969» و مشخصا راهب « آشین ویراتو » خودشان را با اسامه بن لادن مقایسه می‌کنند و هماورد می‌طلبند. این رجز خوانی در منطقه‌ای که سابقه انفجار بالی و جنگجویان ابوسیاف را دارد، نتایج ناگواری خواهد داشت و اگر در این یک سال نیروهای انتحاری القاعده خودشان را در این نقطه منفجر نکرده اند تضمینی نیست که در آینده نزدیک چنین اتفاقاتی نیفتد.
آشین ویراتو، یک راهب بودایی 45 ساله ساکن شهر مندلی، در سال 2003 به جرم تحریک خشونت علیه مسلمانان به زندان افتاد. او سال قبل در جریان عفو عمومی دولت آزاد شد. یک سال پیش که خشونت های فرقه ای در ایالت راخین، شروع شد او تظاهراتی در حمایت از بودائیان راخین به راه انداخت و کار تحریک جمعیت‌های مهاجم را برعهده گرفت.
درگیر شدن اکثریت‌های قومی با اقلیت‌های مسلمان در دوکشور برمه و سریلانکا افزایش پیدا کرده است. به نظر می‌آید دلیلی اصلی اقتصادی باشد زیرا اقلیت‌های مسلمان در کسب و کار موفقیت بیشتری از بوداییان داشته‌اند. در برمه افزایش ثروت آنها باعث حسادت بوداییان شده و بهانه‌هایی مانند رشد جمعیت و فریب و ازدواج با زنان بودایی را هم ایجاد کرده است.
میزان نفرت پنهان به حدی زیاد بود که با چند برخورد اولیه موج خشونت‌ها به راه افتاد و درگیری ها در ایالت راخین باعث کشته شدن بیش از 200 نفر شد. هزاران نفر از اقلیت مسلمان روهینگیا مجبور به فرار و آوارگی شدند. نزدیک یک ماه قبل و با شروع فصل بهار 40 نفر از جمعیت 130 هزار نفری آوارگان روهینگیا بر اثر واژگونی قایق‌هایشان در طوفان و بارندگی موسمی غرق شدند که البته در صورت ماندن آنها در برمه، سرنوشت بهتری در انتظارشان نبود. بدترین جنایت ثبت شده قومی در این رابطه کشتن پسر بچه‌های یک مدرسه بود. بوداییان شهر میکیتلا 20 پسر بچه مسلمان را از مدرسه‌ای ربوده و پس از قطعه قطعه کردن آنان، اجسادشان را با نفت در محوطه‌‌ای آتش زده اند. مستندات این فاجعه رد نشده و حتی وین هتین، نماینده میکتیلا در پارلمان هم شاهد بخشی از کشتار بود.
در این میان امیدی هم به دولت نیست. حکومت نظامیان- مانند بسیاری از دیکتاتوری‌های مشابه - قادر بود امنیت را تاحدی حفظ کند ولی دمکراسی پیش رو توانایی این کار را نخواهد داشت. برخی از کشورها برای دمکراسی مناسب نیستند. در سال‌های قبل نماینده دیده‌بان حقوق بشر با انتشار گزارشی شواهد و مدارکی نشان داد که دولت برمه در قبال پاکسازی قومی و جنایت علیه مسلمانان ایالت راکین بی‌تفاوتی بوده است. فیلیپ رابرتسون گفت: «نیروهای امنیتی برمه در مواردی مداخله کردند تا از خشونت جلوگیری کرده و از مسلمانانی که فرار می‌کردند محافظت کنند، اما آنها اغلب در زمان حملات خود را کنار کشیدند یا به طور مستقیم از مهاجمانی که مرتکب قتل و جرائم دیگر می شدند، حمایت کردند. دولت برمه در کمپین پاکسازی قومی علیه روهینگیا دخالت داشته یا مانع کمک رسانی شده است.»
در سریلانکا کسی کشته نشده ولی سطح خشونت‌ها دست کمی از برمه ندارد. بخشی از اکثریت سینهالی - بودایی فروشگاه‌های مسلمانان را تحریم کرده‌اند. سابقه جنگ بر اساس قومیت در تاریخ این کشور هم خود را نشان داده و تا همین چندی پیش که ببرهای تامیل در حال جنگ با دولت مرکزی بودند بروز می‌کرد.
در منطقه جنوب آسیا خشونت بی‌پرده کشتزار مرغوبی برای رشد القاعده فراهم می‌کند. انفجار بمبئی ثابت می‌کند که دست القاعده از خاورمیانه فرا می‌رود. جوانان آسیب دیده از خشونت‌ها انگیزه فراوانی برای انتقام جویی دارند و این سازمان به سادگی می‌تواند آنها را جذب کند. آموزش و برنامه ریزی برای انتقام گرفتن مدتی طول خواهد کشید و پس از آن صدای انفجار‌ها به اقوام مهاجم نشان می‌دهد که با جنگ بزرگی مواجه هستند.
4952
نظر شما