آنها از خشونت لذت می‌برند

بر اساس مطالعات جدید اسکن مغز، مغز بچه‌های قلدر- بچه­هایی که دعوا را شروع می­کنند، دروغ می­گویند و وسایل خانه را می­شکنند- ممکن است هنگام تماشای  درد و رنج دیگران، احساس لذت مخابره کند.

بنیامین لاهی، روانشناس دانشگاه  شیکاگو و دستیار این مطالعه که در  مجله روانشناسی زیست شناسی منتشر شده، معتقد است این یافته­ها غیر قابل انتظار بوده است. محققان انتظار داشتند که قلدرها هنگام مشاهده درد دیگران هیچ پاسخی نشان ندهند و برای مثال دچار سردی رفتاری شوند که بدون هیچ عذاب وجدانی دیگران را اذیت کنند.

لاهی می­گوید: تحقیقات قبلی نشان داده بود که افراد مظلوم هنگامی که درد دیگران را می­بینند همان مناطقی در مغزشان روشن می­شود که وقتی خودشان درد را تجربه می­کنند روشن می­شود در واقع این نشانه­ای از همدلی است.

تحقیقات جدید نیز نشان داده  این مناطق در مغز قلدرها حتی از افراد مظلوم نیز فعال‌تر است. به نظر می­رسد پاسخ همدلی قلدرها به وسیله فعالیت در آمیگدال و جسم مخطط بطنی (ventral striatum) یعنی نواحی از مغز که گاهی مربوط به لذت می­شوند، منحرف می­شود. لاهی می­گوید: ما فکر می­کنیم این بدان معناست که آنها از مشاهده رنج دیگران لذت می­برند. او می­افزاید: اگر این درست باشد آنها هر بار که نسبت به دیگران قلدری و پرخاش می­کنند، تقویت می­شوند.

در این مطالعه لاهی و همکارانش فعالیت مغز 8پسر 16 تا 18 سال را با سابقه دروغگویی، دزدی ، خرابکاری و قلدری را مشاهده کردند. این 8 پسر که از لحاظ پزشکی از بیماری رفتار تهاجمی رنج می­برند با گروهی از پسران جوانی که چنین سابقه­ای نداشتند، مقایسه شدند.

به گروه قلدرها یکسری فیلم­های کوتاهی که نمایانگر وضعیت­های دردناک بود، نشان داده شد؛ اتفاقاتی مانند افتادن چکش بر روی انگشت شست پا و کارهای عمدی دیگری مانند بستن در پیانو روی انگشتان نوازنده. در مجموع معلوم شد فعالیت­های آشکار در احساس لذت و درد همانطور که در اسکن مغز نیز نشان داده شده مربوط به نواحی از مغز است که در تنظیم احساسات کمک می­کند و این نواحی در گروه قلدرها غیر فعال است.

به عبارت دیگر قلدرها فاقد مکانیسم بازدارنده  هستند برای مثال وقتی یک کودک  به صورت اتفاقی در صف ناهار به آنها ضربه می­زند آنها نمی­توانند خودشان را کنترل کنند. لاهی می­گوید: ما باید روش­هایی را بیابیم که یا این بیماری را درمان کند یا فقدان خود کنترلی را خنثی کند.  حقیقت این است که این احساس ممکن است هر زمان که آنها به کسی آسیب می­زنند و موجب آزار دیگران می­شوند، تقویت شود.

مارلین سیندر از موسسه دانشگاهی کلمسان که در مورد برنامه جلوگیری از قلدری تحقیق می­کند، می­گوید: من متعجب نیستم که دانشمندان روی این مساله کار می­کنند و تصاویر مغز را می­گیرند و هر روز یافته­های بیشتری بدست می­آورند. او می­گوید: من فکر می­کنم ما در ابتدای فهم چگونگی کار مغز هستیم  و هرچه در این مورد بیشتر بدانیم بیشتر امیدوار می­شویم که می­توانیم مداخلات معنادار  را درک کنیم.

نشنال جئوگرافی- 17 نوامبر / ترجمه: نسرین خسروشاهی