فهیمه حسن‌میری: کسانی که برای دیدن آثار تاریخی قزوین راهی این شهر می‌شوند، در طول سفرشان و در بین بازدید از اماکن تفریحی و تاریخی این شهر قدیمی، به دیدن خانه و حسینیه امینی‌ها هم می‌روند. این خانه قدیمی و اعیانی را حاج محمدرضا امینی در سال 1275 هجری قمری احداث کرد؛ خانه‌ای با تالارهای مرتبط به هم و ارسی‌های زیبا که هنگام برگزاری مراسم مذهبی با بلند کردن آنها، هر سه تالار یکی شده و محوطه سرپوشیده بزرگ و آیینه‌کاری زیبایی را تشکیل می‌دهند، خانه‌ای با سقف‌ها و دیوارهایی با طراحی‌های منحصر به فرد، فرش‌های زیبا و همچنین پنجره‌های بلند و رنگی رو به حیاط.
اما این همه ماجرا نیست، این ساختمان باقی مانده از دوره قاجاریه، بخش‌های دیگری هم دارد که قرار نیست در معرض دید بازدیدکنندگان قرار بگیرد. آن طرف حیاط و تا جایی که در معرض دید است همه چیز مرتب است و از بنایی حکایت دارد که توجه بسیاری به آن می‌شود اما وقتی در دیگری از این ساختمان به رویمان باز شد و اوضاعی را دیدیم که در عکس‌ها می‌بینید، طعم خوش استراحت در اتاق‌های زیبای این یادگار باقی‌مانده از دوره قاجاریه از یادمان رفت.
درباره اوضاع حسینیه امینی‌های قزوین که از 65 سال پیش ثبت ملی شده، با وکیل متولی این ساختمان که دل پر دردی هم داشت گفت‌وگو کردیم. او که خودش یکی از اعضای خاندان امینی‌هاست، از توجه نکردن سازمان میراث فرهنگی به این بنای تاریخی گله داشت و گفت: از آنجا که این ساختمان وقف هم شده است، انگار سازمان میراث فرهنگی آن را از یاد برده و مسئولان آن سازمان می‌گویند وقتی از سال 89 اوقاف برای آن هزینه نکرده چرا ما هزینه کنیم و هرکدام رسیدگی را به سازمان دیگر محول می‌کند.
حمید امینی با بیان این که این بنا با همه کارهایی که باید برای حفظ و نگهداری‌اش انجام شود تنها 2 میلیون بودجه دارد، گفت: ما سعی کرده‌ایم طوری از این بنا نگهداری کنیم که نه تنها بازدیدکنندگان بتوانند به دیدن آن بیایند بلکه مراسم مذهبی هم در روزهای خاصی از سال اینجا برگزار می‌شود اما درآمد بلیت‌فروشی و بودجه‌ای که برای آن در نظر گرفته شده کفاف هزینه‌ها را نمی‌دهد.
او با اشاره به این که تالارهای این ساختمان از غنی‌ترین تالارهای هنری هستند، یادآوری کرد: این تالارها زیبا هستند اما اگر سالم بمانند. ضمن این که نمای بیرون ساختمان نیاز به هزینه دارد چرا که از بیرون اصلا معلوم نیست اینجا آثار باستانی است و کارهایی که باید برای نگهداری یک ساختمان قدیمی و باارزش انجام شود و آن را از یکسری دخل و تصرف‌ها در نمای ساختمان حفاظت کنند اصلا انجام نمی‌گیرد.
در ادامه بازدید از این ساختمان، آقای امینی ما را به یکی از چند زیرزمینی برد که قبلا کارکرد داشته و به عنوان حوضخانه استفاده می‌شده و به دلیل خنکی‌اش در تابستان‌ها مورد استفاده بوده اما الان طوری مخروبه شده که طاق‌های آن تغییر شکل داده، خطرناک و در حال ریزش است.
بعد از آن نوبت دیدن آب‌انبار و حمام این میراث ملی بود که اگرچه قبلا بسیار به کار می‌آمده و روزگاری رفت و آمدی در آنجا بوده، اما دیگر کسی نیست برایشان دل نمی‌سوزاند، به دلیل کمبود بودجه برای بازسازی در حال تخریبند و حدود چهار سال است تعمیر در آنها نیمه‌کاره رها شده است.
آقای امینی با توضیح دادن این که کارشناس‌ها تنها برای درست شدن زیرزمین 100 میلیون تومان هزینه برآورد کرده‌اند، گفت: با بودجه‌ای که در اختیار این ساختمان قرار می‌گیرد چطور می‌توانیم این مبلغ را پرداخت کنیم؟
او البته به کمک‌هایی که شهرداری به این بنا انجام داده هم اشاره کرد اما در ادامه گفت: این بودجه‌ها باید از منبع اصلی‌اش یعنی اوقاف و سازمان میراث فرهنگی تامین شود؛ اتفاقی که امیدواریم با مدیریت‌های جدید و دلسوزی‌های بیشتر برای بناهای تاریخی کشور، محقق شود.
45234
نظر شما