مجید جویا: طبق یک تحقیق جدید، یکی از بزرگترین دایناسورهای تاریخ نه توان دویدن داشت و نه توان بالا رفتن از شیب تپهها.
دانشمندان دانشگاه منچستر از فنآوریهای اسکن سه بعدی پیشرفته برای ساختن مدلی استفاده کردند که با استفاده از آن بتوانند نشان دهند که دایناسور 44 متری آرژنتینوزوروس چطور حرکت میکرد.
شبیهسازی این دایناسور نشان میدهد که این جانور 80 تنی میتوانست با بیشینه سرعت تنها 8 کیلومتر بر ساعت معادل 2.2 متر بر ثانیه راه برود. علاوه بر این، آنها دریافتند که این حیوان در زمینهای شیب دار به مشکل برمیخورده و شاید حرکت آهسته بر روی زمینهای کاملا هموار برایش بسیار راحتتر بود.
با این وجود، احتمالا این یافتهها نظریههایی که در آن آرژنتینوزوروس برای تحمل وزنش نیاز به زندگی در محیط آبی داشته را رد میکنند. گمان میرود که این دایناسور، که در حدود 79 میلیون سال پیش در طول دوره کرتاسه در جنوب آمریکا میخرامید، بزرگترین حیوان خشکیزی بوده که از آن زمان تا به حال زندگی کرده است.
دکتر بیل سلر که مسئوول این تحقیق در دانشکده علوم زیستی دانشگاه منچستر بوده، میگوید: «عموم مردم این چیزها را به صورت مثالهای بزرگتری از جانوران امروزی مانند فیلها میبینند، اما در واقع آنها این طور نبودهاند. آنها موجوداتی بسیار خاص بودند و در محیطی کاملا متفاوت با آنچه که امروزه وجود دارد، زندگی میکردند.
سلر همچنین افزود: «این حیوان قطعا مجبور نبوده در آب زندگی کند، چرا که آنها به طور کامل توانایی تحمل وزن خود را بر روی خشکی داشتند و به خوبی بر روی زمین حرکت میکردند. برای این که چنین حیوان عظیمی بتواند حرکت کند، خیلی چیزها باید ساده سازی میشدند. در این مدل هر چیز غیر عادی (مانند یک سطح شیب دار) یک مشکل خیلی بزرگ محسوب میشد. اگر این حیوان روزی روی زمین میافتاد، بلند شدن دوباره او بسیار کند و پرزحمت میبود چرا که نیروی اضافی برای بلند شدن در ماهیچههایش پیدا نمی شد. و اینکه چطور این حیوان جفت گیری را انجام میداده، خود یک سوال جالب است. این حیوان قطعا نمیتوانست بدود، اما علتش ممکن است این بوده باشد که نیازی به دویدن نداشته، چون او از هر شکارچی دوروبرش، بزرگتر بوده است».
دکتر سلر و همکارانش از پیمایشگر سه بعدی برای بازسازی دیجیتالی Argentinosausus huniculensis استفاده کردند. این دایناسور بعد از اینکه اولین بار در کشور آرژانتین در سال 1993/1372 توسط فسیل شناسانی به نام خوزه بناپارت و رودولفو کوریا پیدا شد، به نام این کشور نامگذاری شد.
دکتر کوریا نیز با دکتر سلر و گروهش برای کمک به بازسازی اینکه چطور این موجود حرکت میکرده کار میکند.
آنها با استفاده از کامپیوتری با قدرت 30 هزار برابر کامپیوترهای دسکتاپ امروزی، نحوه کار ماهیچهها و اتصالات این حیوان را بازسازی کردند. سپس یک هفته طول کشید تا این کامپوتر برنامه شبیهسازی حرکت این حیوان را اجرا کند. یکی از نتایج این برنامه این بود که طول هر گام این جانور سه متر بوده است.
حالا این محققان امیدوارند که بتوانند تحقیق مشابهی را بر روی دایناسورهایی همچون تریسراتوپس و تیرانوزوروس انجام دهند.
دکتر سلر اضافه کرد: «آنچه ما واقعا میخواهیم انجام دهیم این است که یک دوره کرتاسه مصنوعی را خلق کنیم که همه حیوانات در آن حرکت کنند. این هدف سرانجام به این ختم میشود که شبیهسازیهایی داشته باشیم که بتوانیم برهمکنشهای بین شکار و شکارچی را مطالعه کنیم. بدین ترتیب میتوانیم ببینیم که چطور گوشتخواران بزرگ، گیاهخواران عظیم الجثه را تعقیب میکردند. یکی از این حوزهها که در آن ما هنوز یک عدم قطعیت بسیار بزرگ داریم، این است که با توجه به این که فسیلی از ماهیچههای آنها نداریم، نحوه عملکرد آنها چگونه بوده است. برای این که به درک بهتری از این مسئله برسیم، باید حیوانات امروزی را به شیوهای جدید مورد مطالعه قرار دهیم».
53271
نظر شما