به گزارش عصرایران عسگر پور در بخش‌هایی ازاین مصاحبه گفته است: مشکل اینجاست که مدیریت سیاسی بر عرصه فرهنگی ما حاکم است و این سلیقهای سیاسی و جناحی است که بر مدیریت سینما حاکم است. مثلا در دوران حاکمیت یک جناح، فیلمهایی مثل «کتاب قانون»، «درباره الی» یا «به رنگ ارغوان» در زمان مدیریت یک نفر توقیف میشوند و در دوره مدیری دیگر در همان دولت رفع توقیف میشوند. لذا فیلمسازان ما با یک دوگانگی در وزارت ارشاد مواجه میشوند و همین مسئله موجب بیاعتمادی بین اهالی سینما و مدیران فرهنگی میشود؛ بهطوری که حتی درباره عملکرد آقای شمقدری در همین مدت کوتاه با تردید مینگرند که دستور ایشان برای رفع توقیف فیلمها یک نوع ژست سیاسی است و دوام ندارد.
برخی از ترس صفار هرندی نمازخوان شدند
عسگر پور درادامه صحبتهای خود گفته است :من نامهای به ایشان نوشتم و در جواب گفتم که شما تیغ سوم که تیغ اصلی باشد را فراموش کردید. تیغ سوم هنرمندانی هستند که هم تیزهوشند و هم ممکن است از شما هم متدینتر باشند. شما چرا این تیغ را ندیدید؛ در حالیکه بیشترین مشکل شما با این دسته بوده است. شما کجا گرفتار بیبند و بارها بودید؟! آنها یا رفتند و پنهان شدند یا از ترس شما آمدند و نماز خواندند. متحجرین البته همیشه حضور داشتند.
بهنظر من، آقای صفار از افراد متدین و پاکدست بود، اما مشکل عمده دولت این است که از مدیران غیر مسلط استفاده میکند؛ مدیرانی که در حوزه تصدیگری خود تسلط و آگاهی لازم را ندارند. آقای صفار بهعنوان یک فرد دوستداشتنی و متدین در دانشگاه امام حسین مدرس بودند، اما تخصص ایشان در حوزه فرهنگ و هنر نبوده است. یک وقت میگویم فلانی و فلانی اجنبیپرست هستند، اما وقتی خودم وزیر ارشاد شدم با این آقایان عکس میگیرم. خب، این تناقص رفتاری به دلیل عدم تسلط کافی بر حوزه مدیریتی است. بهنظر من، از نگاه سیاسی ترجمه غلطی در کشور ما شده است.
نظر شما