* ارائه گزارش 100 روزه جامه عمل پوشاندن به یک وعده خواهد بود همچنین با ارائه گزارش، دولت خود را در مقام پاسخگویی قرار می‌دهد. در مرحله دوم دولت چالش‌ها و فرصت‌های پیش روی خود را با مردم در میان می‌گذارد و همچنین به نوعی‌طلب مشارکت از مردم را رقم می‌زند. به هرحال دولت به مناسبات سه گانه مردم، دولت و نهادهای مردمی اعتقاد دارد و ترکیب مناسبی از این سه می‌تواند به رفع موانع کمک کند. در مرحله سوم شنیدن مسائل به طور رسمی از زبان رئیس‌جمهور، هم نوایی با مردم در فهم مسائل و آسیب‌های اجتماعی است. دولت سعی دارد تا به این طریق به مردم بگویدکه او از مشکلات خانواده‌ها و جامعه ایرانی آگاهی دارد. با ارائه گزارش معلوم خواهد شد که دولت به ضرورت نگاه بلند مدت برای حل مسائل باور دارد و به جای دادن وعده‌های زودرس به برنامه‌ریزی و حل اساسی مشکلات اعتقاد دارد. یک بخش از این گزارش هم نگاهی به گذشته خواهد بود.
* دولت برای تصویر گذشته با دو چالش روبه رو است، یک سوی آن این است که نگفتن واقعیت‌ها خود خلاف امانتداری است. از طرف دیگر گفتن آن موجب کاهش اعتماد و بدبینی و نگرانی مردم خواهد شد. دولت به چگونگی بیان گذشته در این مدت فکر کرده است، به گونه‌ای که واقعیت‌ها بیان شود اما موجب تخریب اعتماد عمومی نشود. از این رو یک نگاه بر این بود که بخشی از مسائل گذشته در سطح رسانه منتقل شود اما تصویر کامل گذشته به مقامات ارشد نظام منتقل شده و در اسناد ثبت و ضبط شود. این دومی حتماً اتفاق خواهد افتاد و تصویر اسناد گذشته در اختیار اسناد ملی قرار خواهدگرفت.
*این دولت شرایط سختی را در پیش دارد از این رو دو رویکرد استراتژیک را در برنامه خود قرار خواهد داد. اولی برنامه‌هایی برای برگرداندن وضعیت دولت به نقطه صفر. مثلاً تلاش برای کاهش نقدینگی و تورم، تا به نقطه صفر برسد. سپس برنامه‌های توسعه محور به میدان خواهد آمد. در همین هنگام از یاد نبریم که دولت با چالش‌های سیاست خارجی نیز دست به گریبان است.
*این یک نکته کلیدی است که این گزارش‌ها دامن زننده به ایجاد توقعات نیست. گزارش‌ها به منزله بالا بردن میزان وعده و وعیدها و ایجاد توقعات جدید نیست. در این گزارش‌ها وعده‌های دور از ذهن وجود نخواهد داشت. گزارش صدروزه یک نوع دیالوگ رئیس‌جمهور بدون واسطه و شفاف با مردم است. این به مفهوم حل مسأله نیست اما به مفهوم شناسایی راه‌حل‌های مسأله است. رئیس‌جمهور می‌خواهد در این گزارش این را تشریح کند که ما بسترها و زیرساخت‌های حل مسأله را شناسایی کردیم و به تدریج مسأله حل خواهد شد. یکی از این زیرساخت‌ها مصوبات دولت در 35 بند برای حل مسائل اقتصادی بود. از این نمونه‌ها در حوزه زیرساختی زیاد است و ان‌شاءالله به مرور مطرح خواهد شد.
* دولت با شفاف‌سازی و صداقت پرده‌ها را کنار می‌زند تا با مردم رو در رو سخن بگوید. جنس گزارشات دکتر روحانی صوری و با هدف رفع تکلیف یا حتی از جنس پوپولیستی نیست. این گزارش از نوع گزارشاتی که صرفاً برای رضایت‌های موقتی ارائه می‌شود نخواهد بود. دلیل این سخن هم این است که نوع گزارش رئیس‌جمهور مبتنی بر شاخص‌ها و معیارها و قابل اندازه‌گیری است و براساس جمع‌آوری واقعی از دستگاه‌های تخصصی آماده شده است.
* آقای روحانی شرایطی را تحویل گرفت که بی‌شباهت با دوران بعد از جنگ نیست. روحانی به رغم این‌که وارث شرایط بدی است یک سرمایه اجتماعی بزرگ در کنار خود دارد که موتور محرکه دولت برای حرکت به سمت قله‌های توسعه و پیشرفت است و آن سرمایه‌های اجتماعی یعنی مردم و اعتماد آن‌ها است. این‌که رئیس‌جمهور تمایل دارد هر صد روز گزارش دهد بر این استوار است که به آن سرمایه اجتماعی این پیام را بدهد که ما به آن سرمایه واقف هستیم. قانع کردن و اگاهی دادن به مردم نیز در همین چارچوب تعریف می‌شود.
* یک عده‌ای اساساً سیاست خود را بر مبنای تخریب قرار داده‌اند. در نوع واکنش آن‌ها به مسائل عصبانیت قابل مشاهده است. این افراد نسبت به دولت مسأله ندارند نسبت به رأی مردم عصبانی هستند. دولت نمی‌تواند برای این دسته تجویزی داشته باشد. بلکه آن‌ها را به رأی مردم ارجاع می‌دهد. از همین روی است که دکتر روحانی به پیام 24 خرداد تأکید دارند.
/29212
نظر شما