اهم اظهارات وی به شرح زیر است:
*تفاهمی که در ژنو صورت گرفت دستاوردهای مشخصی دارد که در آن ذکر شده است. به عبارتی شرایط نامطلوبی که برای ایران متصور بود قرار است تغییر کند و از شدت نامطلوبی آن کاسته شود تا در آن راه‌حل، به شرایط مطلوب گذشته بازگردد.
بنابراین نقش این تفاهم فعلا، یک ایستایی است در پروسه‌یی که ما در زمینه صنعت و تکنولوژی هسته‌یی پیش می‌رفتیم و از سوی غرب در زمینه تحریم‌ها آنها پیش می‌رفتند.
*این تفاهم یک توقف موقت به مدت شش ماه در پروسه‌یی است که هر دو طرف داشتند پیش می‌رفتند. به این ترتیب شرایط دیگر بدتر از گذشته نخواهد شد و به تدریج بهتر خواهد شد. در زمینه سیاست خارجی به جهت اینکه پرونده هسته‌یی تبدیل شده بود به دروازه ورود به سیاست خارجی و هر نوع تفاهم با جامعه بین‌الملل، لذا با بهبود این پروسه و خروجش از بن‌بست، سیاست خارجی هم آزاد می‌شود که از پتانسیل‌های خود استفاده کند و از این جهت از سمت ایران برخی از مشکلاتی که وجود داشت برای برقراری یک ارتباط سازنده با غرب برطرف می‌شود.
از سمت غرب هم همین پروسه هسته‌یی را به عنوان بزرگ‌ترین معضل در بهبود و عادی‌سازی روابط‌شان با ما می‌دیدند که با این تفاهم این هم برطرف شده است. از این جهت پیش بینی می‌شود هر چه که ما در این تفاهم جلوتر برویم در زمینه‌های دیگر سیاست خارجی با غرب به ویژه امریکا بهتر عمل خواهیم کرد.
چه تضمینی برای اینکه سرنوشت ژنو 3 به توافقنامه سعدآباد ختم نشود وجود دارد؟
*تفاوتی است بین این تفاهم با تفاهم سعدآباد. در سعدآباد ما در زمینه صنعت هسته‌یی حرف زیادی برای گفتن نداشتیم و در ابتدای راه بودیم، اما امروز ما از یک پشتوانه‌یی برخورداریم که خود نوعی بازدارندگی در مذاکرات محسوب می‌شود و طرف مقابل ما هم مایل است که در رابطه با پرونده هسته‌یی با ما به توافق و تفاهم برسد. اما اینکه دیگران در این کار تخریب کنند این خیلی محتمل است.
بنابراین ایران و 1+5 نمی‌خواهند که در کار تخریب کنند، اما دیگران مایل هستند که تخریب کنند که اسراییل در راس آنها قرار دارد و کشورهای منطقه و همچنین در امریکا مخالفان اوباما و گروه طرفداران اسراییل سعی می‌کنند بر این پرونده اثر بگذارند. بنابراین ما باید با یک دست در داخل و با دستی دیگر در خارج با ایجاد ارتباط مناسب از تخریب دستاوردهای حاضر جلوگیری کنیم.
*همیشه وقتی قرار است یک تفاهمی بعد از یک بحران بین دو کشور صورت بگیرد، نیازمند برخی نشست‌های غیررسمی و محرمانه است تا اینکه اذهان مقامات دوطرف آماده شود که وقتی در یک صحنه رسمی با هم روبه‌رو شدند به هم اعتماد کنند و فقط حرف‌ها و مواضع رسمی نگیرند. بنابر این اگر یک چنین مذاکراتی بوده باشد دقیقا در کادر و چارچوب چنین تفاهمی است و هیچ مانعی ندارد. به عبارت دیگر من هیچ ضرورتی برای تکذیب آن نمی‌بینم.
/27212
نظر شما