اروپاییها که در غیاب آمریکا از اول انقلاب، بازار خوبی برای خود در ایران دست‌وپا کرده بودند و بر اثر تحریم‌ها آن را از دست داده‌اند، به دنبال راهکاری برای بازگشت دوباره به ایران هستند و از سوی دیگر آنطور که از خبر‌ها برمیآید، نقشه و برنامه‌ریزی‌های آمریکا برای نزدیک شدن به ایران به گونه‌ای قرار است پیش رود که آمریکا بتواند این فاصله و عقب‌ماندگی 30 ساله در سرمایه‌گذاری در ایران و افزایش مراودات اقتصادی را پر کند. اما قرار است در این میان چه اتفاقی بیافتد و نتیجه مذاکرات با رقابت تنگاتنگ اروپا و آمریکا در حوزه اقتصادی به کجا ختم خواهد ؟ رادیو صدای روسیه با یکی از سردبیران روزنامه فیگارو در حوزه اقتصادی گفت‌وگویی انجام داده که به دلیل اخبار پشت پرده و تحلیل وقایع از نظر اقتصاددانان و سیاستمداران فرانسوی در زمینه تحریم‌های ایران مهم به نظر می‌رسد.
در ابتدای این گفت‌وگو در تحلیل آن آمده است؛ اگر تحریم‌ها علیه ایران حتی به صورت جزئی برداشته شود، ایرانیان در بخش نفت و اتومبیل این بار دیگر به سمت شرکتهای آمریکایی می‌روند و حاضر نیستند بار دیگر به دلیل شرایط و اوضاع اقتصادی و همچنین مشکلات تحریم‌ها به سمت شرکتهای اروپایی‌ای بروند که با‌وجود قرارداد‌های مختلف به جای ارائه پلتفرم و دانش ساخت اتومبیل، طریقه مونتاژ آن را به ایران یاد می‌دهند.
جورج مالبرونات از سردبیران روزنامه فیگارو در این باره از تحلیل‌ها و سیاست‌های اروپا در این زمینه خبر داده است.
به نظر می‌رسد که آمریکا سیگنال‌هایی را برای از سرگیری روابط به سوی ایران می‌فرستد. این مساله حتی اگر به صورت جزئی باشد، چه تاثری روی اقتصاد و تجارت دو کشور خواهد گذاشت؟ آیا این به معنای بیرون راندن کمپانی‌های اروپایی از ایران نیست؟
به نظر می‌رسد در حال حاضر نیز ارتباطاتی مخفی میان شرکتهای آمریکایی و سرمایه‌گذاران و صنعتگران ایرانی شکل گرفته و آنها در حال آماده شدن برای از سرگیری روابط اقتصادی با هم هستند و این ارتباطات بیشتر در بخش اتومبیل رخ داده است. برای مثال از سال گذشته تاکنون برخی از مدیران جنرال موتورز به ایران رفت و آمده داشته و در حال آماده‌سازی شریط برای بازگشت به ایران هستند، اتفاقی که بعد از انقلاب ایران در سال 1979 بسیار جالب به نظر می‌رسد.
همانطور که از شواهد و قرائن برمیآید، این دیدارها نه تنها در حوزه صنعت اتومبیل بلکه در حوزه‌های دیگر همچون نفت و گاز نیز افتاده است. اوباما در سوم ژوئن سال جاری جاری طرحی را امضا کرد که از همکاری شرکتهای اروپایی در بخش‌های زیر‌مجموعه اتومبیل‌سازی ایران نیز خودداری به عمل می‌آید، اما اگر قرار باشد این تحریم‌ها برداشته شود، آمریکا خود اولین کشوری است که در این بخش‌ها سرمایه‌گذاری خواهد کرد. امضای این طرح که عملاً قدرت کار از بخش فرانسوی در این صنعت را سلب کرد، بخش صنعت فرانسه را هدف قرار داد و به‌خصوص رنو و پژو ضرر زیادی از این مساله کردند. حال با شایع شدن این خبر که قرار است آمریکا خود جایگزین بعدی در این صنعت باشد، سیاستمداران فرانسوی و البته صنعتگران را به شدت ناراضی و نا‌امید ساخته است. آنها معتقدند که این تحریم‌ها با توجه به توافقی که احتمالاً بعداً بین ایران و آمریکا در حاشیه اجلاس‌های گروه 1+5 به‌وجود می‌آید برای پاک کردن این بخش از حضور اروپاییها و زمینه‌سازی برای حضور دوباره آمریکا در این صنعت است.
شما قبلاً در مقاله‌ای گفته بودید که آمریکایی‌ها در حال تثبیت کردن جایگاه خود در صنعت ایران هستند، این اتفاق قرار است چگونه رخ دهد؟
با تغییر سیاستی که در ایران رخ داده صنعتگران در هر دو کشور به شدت وارد عمل شده و از طریق لابی‌های گوناگون سعی در پیروزی در مکالمات را دارند. من می‌خواهم پا را از این فراتر گذاشته و بگویم که همیشه طی این سال‌ها با‌وجود برقرار نبودن رابطه سیاسی، همیشه نوعی از رابطه اقتصادی بین سرمایه‌گذاران و صنعتگران هردو کشور وجود داشته است و به این دلیل است که مشاهده می‌کنید با‌وجود تحریم‌ها واردات مواد غذایی و اولیه از ایران به آمریکا هنوز هم آمار جالبی دارد. این ارتباطات صنعتگران بعد از انتخابات سال جاری در ایران بیشتر نیز شده است. آمریکا به شدت در مجمع عمومی سازمان ملل به دنبال گفت‌وگو با رئیس‌جمهور ایران بود و چنین اتفاقی در دقیقه 90 افتاد و به همین دلیل اقتصاددانان معتقدند آمریکا به دنبال فراهم کرد شرایط برای حضور دوباره خود در ایران است و چه بازاری بهتر از ایران 80 میلیون مصرف‌کننده و میادین غنی نفت و گاز؟ به همین دلیل کاملاً طبیعی است که امروز می‌بینیم صنعتگران آمریکایی به دقت روند مذاکرات را زیر نظر دارند.
این مساله را البته تنها در بین آمریکایی‌ها مشاهده نمی‌کنیم. این مساله در بین صنعتگران آلمانی نیز که تا مدت‌ها بازار خوبی در ایران داشتند و به عنوان مثال شرکت زیمنس که فعالیت‌های خوبی در ایران داشت، مشاهده می‌کنیم. از سوی دیگر انگلیس نیز که رابطه خود با ایران را قطع کرده بود به نوعی به دنبال بازگشت به این کشور است تا قبل از برقراری رابطه ایران با آمریکا، در ایران حضور داشته و بازار‌یابی لازم برای فعالیت‌های بعدی اقتصادی را انجام داده باشد. ژاپنی‌ها هم به شدت علاقه‌مند بوده و مسائل ایران را با با دقت رصد می‌کنند. متأسفانه تنها کشوری که در این زمینه کوتاهی کرده و امیدی به حضور دوباره در ایران ندارد و در این زمینه کاری انجام نمی‌دهد، فرانسه است! فرانسه به این دلیل امیدی به حضور در ایران ندارد که می‌داند طی سال‌های اخیر مواضعی حتی سخت‌تر از آمریکا در قبال ایران داشته و امیدی نیست که باز هم از طرف ایرانی‌ها پذیرفته شود. فرانسه تاکنون اقدامات زیادی علیه ایران انجام داده است. تنها کشور اروپایی که بالاترین میزان لابی برای تصویب شدن تحریم‌ها و اجرایی شدن آنها در اتحادیه اروپا را داشته، فرانسه بوده است. پژو، رنو و شرکت نفتی توتال بیشترین ضرر را از رویه سیاست خارجی فرانسه می‌برند. آنها طی 20سال گذشته بیشترین استفاده را از عدم حضور آمریکا در ایران برده بودند و امروز باید عقب نشسته و شاهد حضور و سرمایه‌گذاری‌های عظیم کشور‌های دیگر اروپایی و حتی آمریکا در جایی باشند که روزی حضور گسترده در آن داشتند.
پس به نظر شما بازنده اصلی در برداشته شدن تحریم‌های ایران، فرانسوی‌ها هستند؟
بزرگترین بازنده‌ها در این زمینه شرکتهای اروپایی هستند که بازار خود را در حد بسیار بالایی طی چند سال گذشته در ایران از دست داده‌اند. به نظرم شورولت و جنرال موتورز از همین حالا تمام اقدامات برای آمادگی جهت حضور در ایران را انجام داده‌اند، اگر توافقی صورت بگیرد هیچ سهمی از این کیک به فرانسه و شرکتهای اقتصادی‌اش نمی‌رسد و به همین دلیل سیاستمداران فرانسوی به دنبال یافتن بازار‌های دیگری در منطقه از جمله کشور‌های عربی هستند.
31301
نظر شما