در قاموس مرحوم استاد عسگراولادی و مرحوم استاد پرورش، مروت و انصاف پایه‌های اصلی رقابت سیاسی به شمار می‌آمد و از این حیث در زمره معدود سیاسیونی بودند که دین و اخلاق و فعالیت اجتماعی و سیاست‌ورزی را به هم آمیخته بودند و فلسفه اصلی بعثت (اتمام مکارم اخلاق) را به درستی درک کرده بودند.
درک عمیق مبانی دینی و شیعی و سیراب شدن از آبشخور اصیل، فروتنی و آرامش خاصی به آنان بخشیده بود و از این رو با مدعیان پرهیاهو تفاوتی جدی داشتند. هر دو بزرگوار در زمره کسانی بودند که رقبا و مخالفانشان نیز به اصالت و کرامت، صداقت و صفا و انصاف آنان اعتراف داشتند و جز به احترام از آنان یاد نمی‌کردند.
استاد پرورش در کنار همه فعالیت‌های ارزشمند خود، کارنامه مطبوعاتی نیز داشت. او که اولین سردبیر روزنامه رسالت بود، بعدها و در سال‌های میانی دهه هفتاد، نمایندگی قوه مقننه در هیأت نظارت بر مطبوعات را به عهده داشت و تقریباً در همه جلسات با گفتار و رفتار خود درسی عملی از اخلاق به یادگار می‌گذاشت.
بدون شک جای چنین پیشکسوتانی در روزگاری که اخلاق گمگشته اصلی ماست خالی می‌نماید و امید می‌رود حیات طیبه آنان در فقدانشان نیز جاری باشد. این تداوم به معنای آن است که به سنت پسندیده آنان اقتدا و از آن الگوبرداری کنیم.
خدایش با اولیای خود محشور کناد.
در روزنامه جام جم مورخ 7 دیماه 1392 منتشر شده است .
نظر شما