انگار هنوز سیزده عدد نحسی است

فضای پر از ترس و یأس و ناامنی که در شهرک اکباتان می بینیم، می تواند هر جای دیگر دنیا برای پسربچه ای سرکش و بی هدف باشد که هنوز نمی داند و بلد نیست چطور با دغدغه ها و بحران های دوران بلوغش کنار بیاید و از این رو به نوجوانی مستأصل و سرخورده تبدیل می شود که نه می تواند در بی خبری ناشی از معصومیت دوران کودکی باقی بماند و نه شهامت ورود به دنیای مخوف بزرگترهایی را دارد که هر اشتباه کوچکی در آن تاوان سنگینی دارد.
به همین دلیل پروسه تدریجی بلوغ که باید آرام آرام در او شکل بگیرد و او را آماده مواجهه با دنیای دشوار و پیچیده پیرامونش کند، به صورت تجربه ای ناگهانی برایش رخ می دهد و ناخواسته او را در میانه خشونت بی رحمانه ای پرت می کند که آنقدر همه چیز در آن جدی است که هر شیطنت بچگانه ای هم می تواند به فاجعه ای هولناک تبدیل شود، حتی اگر چیزی مثل لجبازی کودکانه پسربچه با دخترکی باشد که غرور و علاقه او را نادیده می گیرد.
در دنیایی که بزرگترها خودشان در تنهایی یأس بارشان فرو رفته اند، از دوست داشتن یکدیگر دست کشیده اند و هیچ اشتیاقی برای ادامه زندگی ندارند، چطور می توانند برای بچه ها دنیای بهتری بسازند و راه و رسم زندگی را به آنها بیاموزند؟ پس بچه ها برای اینکه به چشم بیایند و درک شوند، چاره ای ندارند جز اینکه دست به عصیان و سرکشی بزنند. بچه هایی که به همان اندازه که تنهایی عذاب آور در خانه برایشان تهدید به حساب می آید، به همان اندازه پرسه زنی در خیابان آنها را به مخاطره می اندازد. انگار هیچ جای امن و آرامی برایشان وجود ندارد.
درواقع مسیری که پسربچه از آن سکوت ترسناکش تا آن طغیان ترسناک ترش طی می کند، فوران همه خشم و نفرت و حقارت و طردشدگی است که یک نوجوان تنها و بی پناه را می تواند به شخصیتی خطرناک تبدیل کند که هرچند در ظاهر اندوه تسلی ناپذیرش را با خشم و انتقام و خشونت نسبت به دیگران جبران می کند اما بیش از همه به طرز دردناکی به خودش صدمه و آسیب می زند و به سمت خودویرانگری می رود و به بزرگترین دشمن خویش تبدیل می شود.
هومن سیدی در "سیزده" نشان می دهد که از این توانایی و جسارت برخوردار است که در دل سینمای رایج و متعارف، مسیر خاص خود را در فیلمسازی پیش بگیرد و فیلمی را بسازد که هرچند ضعف هایی دارد اما تجربه ای تازه و متفاوت به حساب بیاید و با وجودی که می کوشد به جریان حرفه ای سینما بپیوندد اما همچنان دغدغه ها و بازیگوشی های شخصی خویش را نیز در آن حفظ کند.