علی شیمیایی ،تونی بلر را قهرمان کردها کرد

بیست و چهار ساعت پیش علی حسن المجید ژنرالی که در زمان دیکتاتوری صدام حسین مو بر اندام مخالفان راست می‌کرد به دار مجازات آویخته شد. علی شیمیایی نامی بود که پس از قتل عام کردها در حلبچه در سال 1988 به او لقب داده شد. اتهام او هنگام به دار آویخته شدن هم همین بود. بسیاری از پنج هزار عراقی که قربانی حمله شیمیایی علی المجید شدند بلافاصله از شدت گاز سمی موجود در هوا جان باختند. آنها که ماندند اما مرگ تدریجی را تجربه کردند. گاز سمی اند‌اندک اندام آنها را از کار انداخت اما عملا قتل آنها بر گردن علی شیمیایی انداخته نشد .
این روزها هنوز هم بازماندگان از آنچه در دهه هشتاد بر آنها آمد در امان نیستند: نوزادان معلولی که از کردها به دنیا می‌آیند، سرطان‌های سینه،معده، روده ،پوست و انواع دیگر بیماری‌ها. مشکلات روحی و روانی و ناباروری کوچک‌ترین مشکلاتی است که با کردها تا آخرین لحظه زندگی همراه خواهد بود .

علی شیمیایی مردی که در قتل عام بیش از 120 هزار کرد دخالت داشت، سرانجام به سزای اعمال خود رسید . عدالت در نهایت به سراغ کردها آمد. اعدام علی شیمیایی هم شاید توانست اندکی از رنج بی‌امان ساکنان حلبچه کم کند . هرمان محمد کردی از حلبچه که در حال حاضر دانشجو است با یادآوری آن روزها می‌گوید: من در هنگام حمله شیمیایی کودک بودم. مادرم من را به سینه فشار می‌داد و هر دو دچار حالت تهوع بودیم. مانند من کم نیستند کسانی که اعتقاد دارند اعدام تنها مفری برای علی شیمیایی بود . او به واسطه جنایت علیه بشریت اعدام شد نه به بهانه حمله شیمیایی به حلبچه.

در میان کردها هم کم نیستند کسانی که ادعا می‌کنند علی شیمیایی همان زمان که در سال 2003 میلادی زندانی و شکنجه شد، کشته شد . ابهام جالبی‌ست در همزمانی اعدام علی شیمیایی با حضور تونی بلر در دادگاه تحقیقاتی در خصوص جنگ لندن. مخالفان جنگ عراق تونی بلر را به راه اندازی ناآرامی در عراق متهم می‌کنند. کردها به خوبی به یاد می‌آوردند که چگونه بعد از حلبچه و آن چه بر سر کردها آمد بریتانیا به رفتار عادی خود با دولت صدام حسین ادامه داد.
در این میان یکی از کارشناسان گروه بحران بین‌الملل روزهایی را به یاد می‌آورد که ایالات متحده بی‌هیچ دلیلی ایران را متهم به دخالت در قتل عام کردهای عراق کرد. ادعایی که هرگز اثبات هم نشد. در آن زمان هم علی شیمیایی اندکی نگران مورد مواخذه قرار گرفتن از سوی غرب نبود.

فیلمی از علی شیمیایی در آرشیو رسانه‌های بین‌المللی است که در آن وی خطاب به هم حزبی‌های خود می‌گوید: چه کسی می‌خواهد به ما اعتراض کند؟جامعه بین‌المللی؟ مرگ بر آنها.  جالب است بدانید که این وینستون چرچیل بود که کردها را تحریم گازی کرد. این بریتانیا بود که حق کردها را به عنوان دولتی مستقل زیر سوال برد. عراقی‌ها به خوبی می‌دانند که این جنگ سال 2003 نبود که همه چیز آنها را گرفت. در نهایت اما در واپسین روزهای منتهی به جنگ عراق ، تونی بلر عزم خود را برای تغییر تاریخ جزم کرد. او برای نخستین بار در مسیر منفعت رسانی به کردها قرار گرفت. کردها این‌روزها تونی بلر را قهرمان خود می‌دانند. بهرام صالح نوجوان کرد در این خصوص می‌گوید: این بلر بود که ما را از شر دیکتاتوری صدام حسین نجات داد.
کردهای حلبچه را هولوکاست خود می‌دانند. آنها ادعا می‌کنند که به کمک بلر توانستد سر خود را بالا بگیرند و با هم یک چیز را فریاد کنند: جنایت حلبچه دیگر تکرار نخواهد شد.

گاردین بیست و ششم ژانویه/ ترجمه : سارا معصومی