به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین در اصفهان، شهرداری اصفهان هرچند یک بار برنامه‌های فرهنگی برای زنده نگه داشتن هنرهای مختلف آیینی اصفهان برگزار می کند که به خودی خود جای تقدیر و تشکر دارد.
اجرای برنامه جشن اردیبهشت‌گان آخرین برنامه از این دست است که در عصارخانه شاهی اصفهان به عنوان یک مکان تاریخی دیدنی اجرا شد.
این مکان به دلیل تخریب بخشهای اصلی اکنون ورودی کوچکی در بازار اصفهان دارد که از چشم گردشگران پنهان است و اجرای برنامه در این عصارخانه برای معرفی این اثر تاریخی کمتر شناخته شده امری ضروری به نظر می رسد؛ اما به چه قیمتی؟!
در واقع در شرایطی این برنامه در عصارخانه شاهی برگزار شد که یک نهاد فرهنگی خصوصی این مکان را برای این برنامه اجاره کرده و بر این اساس دعوت‌نامه عمومی برای این برنامه منتشر نشده بود بلکه با توجه به آشنایی اغلب مدعوین با یکدیگر به نظر می رسید که این برنامه مختص جمعی از دوستان و آشنایانِ گروه اجرایی جشن اردیبهشت گان بود.
از این امر که صرف نظر کنیم پس از تبلیغات فراوان مجری برنامه فردی برای اجرای ضرب زورخانه ای و نقالی به روی صحنه آمد که به رغم اجرای نسبتا خوب ضرب، تسلط چندانی بر اجرای نقالی خود نداشت چرا که فرد نقال درست همانند یک بازیگر تئاتر باید دارای شرایط خاص صدا و بدن باشد و با صدای نافذ، شمرده و مسلط خود به نقالی پرداخته و از عجله بیش از حد در بیان بپرهیزد و این در حالی است که اجرای فرد موردنظر به دلیل عدم قاطعیت در صدا مناسب نقالی نبوده و برای شنوندگان خسته کننده بود ضمن اینکه اشعار به شکل پی در پی و بدون مکث لازم اجرا می شد.
اگراز این موضوع نیز چشم‌پوشی کنیم صحنه ناراحت کننده ای را در هنگام اجرای این نقالی شاهد بودیم، بدین گونه که دو نفر از به اصطلاح نوچه های مرشد یاد شده به جای پوشیدن لباس سنتی؛ با شلوار لی و با بستن لنگ حمام به دور کمر خود برای سنتی جلوه دادن فضا، صحنه‌های نقالی را بازسازی می کردند!
این مسئله این سوال را در ذهن ایجاد می کند که اگر از بزرگسالانی که در طول سالیان عمر خود نقالی های شکیل اصفهان را به چشم دیده‌ا‌ند چشم پوشی کنیم یک کودک با دیدن این صحنه چه تصوری از نقالی سنتی اصفهان که در کشور و جهان شهرت خاصی دارد، در ذهن خواهد داشت و آیا درست است که این چنین به اسم کار فرهنگی این هنر ارزشمند را زیر سوال ببریم.
در این میان تنها مطلبی که برای حاضران در این نشست بیش از مطالب دیگر جالب بود و فضا را تلطیف و قابل تحمل می کرد بازدید از عصارخانه ای بود که با وجود ازدحام جمعیت هوای آن در حد معتدل بوده و تهویه به خوبی در آن صورت می پذیرفت؛ موضوعی که یادآور در نظر گرفتن اقلیم در معماری پرافتخار ایرانی است.
بدین ترتیب با توجه به موارد یاد شده در طول اجرای این برنامه اغلب مردم حاضر یا با یکدیگر به صحبت پرداخته و یا در حال عکاسی از بخش های مختلف عصارخانه بودند و این موضوع نشان از ضعف برنامه دارد.
به نظر می‌رسد که شهرداری اصفهان به جای اضافه کردن بر کمیت لیست برنامه های فرهنگی و تفریحی خود بهتر است کیفیت این گونه برنامه‌ها را افزایش داده و ارگان های خصوصی اجراکننده برنامه‌های فرهنگی هنری و تفریحی را با دقت بیشتری برگزیند چرا که از این دست برنامه‌ها نه تنها بر شأن هنر اصفهان نمی افزاید بلکه برای خود شهرداری اصفهان نیز افتخاری در برنخواهد داشت.
نظر شما