حضرت امام خمینی(ره) از ابتدای تشکیل جمهوری اسلامی به روحانیون توصیه می کردند که ارتباط مستمر خود با مردم را حفظ کنند زیرا ایشان رمز پیروزی انقلاب را در همراهی مردم با روحانیت می دانستند و تاکید می کردند که اگر این ارتباط قطع شود زمینه سو استفاده دشمن فراهم می شود.
حضرت امام در سراسر توصیه های دلسوزانه خود بر ضرورت حفظ پایگاه مردمی تاکید می کردند زیرا بر این باور بودند که روحانیت باید حامی مردم ضعیف باشد و اگر در جریان اداره کشور مردم حس کنند که روحانیت در برابر آنان قرار گرفته است دیگر با روحانیت همراهی نمی کنند.
دفاع از حقوق مردم و عدم تساهل با کسانی که حقوق مردم را نادیده می گیرند شرط بقای رابطه روحانیت با مردم می باشد و این نکته از زندگی ائمه(ع) الگو گرفته شده است بنابراین روحانیت در شرایط فعلی باید مراقب عملکرد خود باشند تا مبادا مردم، تصور نادرستی از روحانیت پیدا کنند.
روحانیت در مقطعی از تاریخ کشور، با سیاست فاصله داشت و همواره در کنار مردم قرار می گرفت اما بعد از انقلاب در مناصب حکومتی وارد شد و اگر بخواهد در این مسیر، نگرش خود را تغییر دهد مردم از روحانیت فاصله می گیرند که چنین رویکردی به صلاح کشور نیست.
البته در این میان، یک نگرانی عمده وجود دارد زیرا به محض ایجاد فاصله بین مردم و روحانیت به تبع حضور در مناصب حکومتی، بسیاری این نظریه را تائید می کنند که بایستی دین از سیاست منفک شود در حالیکه شهید مدرس بارها تاکید کرد که سیاست ما عین دیانت ماست و امام نیز همواره به این جمله تاریخی استناد می کردند.
اگر روحانیت در جامعه امروز، به قدرت به عنوان یک هدف نگاه کند و برای نیل به این هدف از هر ابزاری بهره بگیرد روحانیت دیگر دوشادوش مردم قرار نمی گیرد و از کنار مردم حذف شده و در برابر مردم قرار می گیرد و این مساله در تناقض با پیام تاریخی امام به روحانیت است.
استاد حوزه و دانشگاه
نظر شما