به گزارش خبرآنلاین به نقل از اسرا نیوز، در ادعيه روزانه، انساني از علمي كه نفع و سودي براي او ندارد به خداوند متعال پناه مي برد(اللّهم انّي أعوذ بك مِن عِلم لا يَنفع).امروزه نيز فراگيري علم نافع در اولويت انسان هاي بصير و آگاه است تا بدين سبب بتوانند قله هاي ترقي و پيشرفت را پشت سر نهاده و به کمال برسند.
سخنانی از حکيم متأله آيت الله جوادي آملي را درباره اهميت جوشش دروني دانش در ادامه می خوانید.
• از بيانانت بلند اميرمؤمنان، كه به رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نيز نسبت داده شد آن است كه مي فرمايد:«العلُم يُنادي بالعمل» :آهنگ، ندا و دعوت علم اين است كه طبق آن عمل بشود.گاهي مي فرمايد: عالمي كه از علمش بهره نمي برد شبيه جاهل، و جاهلي كه در راه فراگيري و عمل كردن است شبيه عالم است.
• انسان در اثر نداشتن چراغ علم، به مقصد نمي رسد، انحراف و بيراهه رفتن كه كار وجودي نيست، همان نابودي علم مي شود جهل؛ علم بدون عمل جهل است گرچه انسان بتواند كتاب بنويسد، تدريس كند يا مبتكر باشد اگر چنين وصفي به انسان نور ندهد علم نيست: «جهل از آن علم به بود صد بار».
• حضرت علي (عليه السلام) بياني در علم مطبوع و علم مسموع دارد كه در اين قسمت مؤثر است مي فرمايد:«العلم علمانِ: مطبوعٌ ومَسموعٌ، ولا ينفع المسموع إذا لم يكنِ المطبوع» : دانش دو قسمت است بخشي از بيرون مي آيد و بخشي از درون مي جوشد تا انسان از درون، عالم نباشد علم بيروني نافع نيست، مكتب رفتن و در محضر استاد نشستن، كتاب خواندن و سخن آموختن تا زماني كه علم در جان انسان شكوفا نباشد و نور نتابد، سودي ندارد بلكه حجابي است بر حجاب.
• تا هنگامي كه از فطرت و درون، دانشي نجوشد و پرتو هوشياري نتابد علم بيروني در سير انسان به جهان سرمد سودي ندارد. او بايد بداند كه موجود سرمدي است و اين حجاب، مانع از ديد جهان سرمد و فراهم كردن توشه آن است، او «مستأكل بالعلم» است و با يادگرفتن افتخار مي كند اگر ياد گرفتن فخر آور شد حجاب است و جهل نه علم. تا جوشش از درون نباشد كوشش بيروني سودي ندارد.
• اگر انسان فهميد كه سرمدي است و عالم شد و علمش را پياده كرد از كرامت نفس بر خوردار خواهد شد و جانش كريم مي شود، اين كرامت در سايه آگاهي و عمل به آن علم است.
/6262
نظر شما