متولد چه سالی هستی؟
1371.
چرا روزنامه فروشی را برای کسب درآمد انتخاب کردی؟
نزدیک یک سال بود که بیکار و از محل کار قبلی‌ام اخراج شده بودم. روزی از سبزه میدان می‌گذشتم و به دنبال محلی برای کار می‌گشتم. به چند جا سر زدم اما با در بسته روبه رو شدم. در حال قدم زدن در سبزه میدان بودم که کیوسک روزنامه فروشی توجهم را جلب کرد. مردم زیادی مقابل دکه ایستاده بودند و روزنامه‌ها را می‌خواندند و اگر خبر یا تیتر روزنامه یا مجله‌ای توجهشان را به خود جلب می‌کرد آن را می‌خریدند. ناگهان به ذهنم خطور کرد که شاید بتوانم در این زمینه فعالیت کنم. به دفتر همشهری زنجان آمدم و وقتی شرایطم را برای مدیر مجموعه توضیح دادم قبول کرد که با این نشریه همکاری داشته باشم. به مرور زمان به این شغل علاقه مند شدم.
خودت هم روزنامه می‌خوانی؟
بله، اغلب اوقات از روزنامه‌های همشهری یکی هم برای خودم نگه می‌دارم. هر روز اخبار و گزارش‌های آن را مطالعه می‌کنم.
بیشتر کدام موضوعات را در مطبوعات دنبال می‌کنی؟
بیشتر اخبار ورزشی روزنامه‌ها را دنبال می‌کنم، به خصوص اخباری که مربوط به تنیس روی میز یا تکواندو باشد.
خانواده با شغلت مخالفتی ندارند؟
نه. پدر من بنا است و به غیر از خودم 3 برادر دیگر هم دارم که ازدواج کرده اند. من فرزند آخر خانواده‌ام. برای کسب هزینه و مخارج خودم مجبورم که کار کنم.
روزنامه فروشی شغل سختی است؟
هر کاری سختی‌های خودش را دارد. هر روزی که روزنامه‌های بیشتری بفروشم احساس خستگی کمتری می‌کنم. اما کار کردن در برف و باران کمی دشوار است. چون باید مدام مراقب باشم تا روزنامه‌ها خیس نشود. از طرفی هوا سرد است و دستانم یخ می‌زند. چون روزنامه‌ها باید در دستم باشد و نمی‌توانم دستانم را در جیب هایم بگذارم. کار کردن در خیابان آن‌هم بدون سرپناه و سایبان کمی سخت است.
گفتی که علاقه مند به ورزش هستی. کمی در مورد برنامه‌های ورزشی ات برایمان می‌گویی؟
سال 1384 تنیس روی میز را شروع کردم. در سال 1390 به دنبال رشته ورزش تکواندو معلولان رفتم و اکنون در هردو رشته فعالیت دارم. ساعت 5/5 تا ساعت 7 عصر به پینگ‌پنگ می‌پردازم و پس از آن به تکواندو.
این طور که شرح دادی سرت خیلی شلوغ است. آیا از این همه کار خسته نمی‌شوی؟
من عاشق ورزش هستم و با وجود مشغله کاری و مشکلات از ورزشم کم نمی‌گذارم.
چرا تنیس روی میز را انتخاب کردی؟
این ورزش با شرایط جسمانی من مطابقت دارد. تنیس روی میز جذابیت‌های بخصوصی دارد که ممکن است هر کسی را به خود جذب کند. تمریناتم را زیر نظر استاد گروسی و بهزاد بیات شروع کردم.
چه شد به سراغ تکواندو هم رفتی؟
محل تمرین تکواندو‌کاران نزدیک باشگاه تنیس روی میز بود. وقتی توانستم به موفقیت‌های بیشتری در تنیس روی میز دست یابم اعتماد به نفسم بالاتر رفت و به این موضوع ایمان آوردم که توانایی من فراتر از آن چیزی است که فکرش را می‌کردم و به همین دلیل به باشگاه تکواندو هم رفتم.
کمی از موفقیت هایت بگو.
در تنیس روی میز از سال 84 تاکنون توانسته‌ام 10 بار پیاپی قهرمان معلولان کشور شوم. همین چند روز قبل هم دهمین مدال طلایم را به ارمغان آوردم. در تکواندو هم 4 مدال طلای کشوری دارم. اکنون هم در تکواندو کمربند قرمز دارم و به‌زودی دانم را نیز کسب خواهم کرد.
این کارنامه و عملکرد ورزشی فوق‌العاده است.
من بسیار تلاش کردم و با وجود خستگی، خود را متمرکز بر اهدافم کردم. معلولیت را محدودیت ندانستم و همواره برای رسیدن به خواسته هایم تلاش کردم و برنامه و هدف داشتم. ناامیدی در من اثری نداشت و اگر امروز طی یک دهه فعالیت ورزشی خودم توانسته‌ام به چنین موفقیتی دست پیدا کنم آن را محصول تلاش‌هایم می‌دانم.
وقتی دلت می‌گیرد کجا می‌روی؟
هر وقت دلم می‌گیرد یا شرایطی به وجود می‌آید که سبب ناراحتی ام می‌شود به ورزش پناه می‌آورم. دوچرخه‌سواری می‌کنم یا به باشگاه پینگ پنگ می‌روم. در ایام تعطیل یا آخر هفته نیز همین گونه است. اغلب اوقات به باشگاه می‌روم تا هم انرژی دوباره بگیرم و از طرفی تکنیک و فنون جدید را یاد بگیرم.
برای آینده ورزشی خود چه برنامه‌ای داری؟
اخیرا اردوی تیم ملی جانبازان و معلولان تنیس روی میز در مشهد برگزار شد که من آنجا حضور داشتم. این اردو از نظر کیفیت، امکانات و حضور مربیان حرفه ای بسیار خوب بود. حریفان نیز قدر بودند. 2 سال است که در اردوهای تیم ملی تنیس روی میز معلولان هم شرکت می‌کنم. امیدوارم پاسخ زحماتم را بگیرم و در انتخابی پارالمپیک شرکت کنم و بتوانم در این مسابقات انتخابی کسب سهمیه کنم. همه ورزشکاران حرفه‌ای در بخش جانبازان و معلولان به فکر کسب افتخار در پارالمپیک هستند. من هم تمام تلاشم را برای افتخار آفرینی به کار می‌گیرم.
امکانات موجود برای تنیس روی میز و تکواندو معلولان در استان چگونه است؟
شرایط اکنون خوب است اما می‌تواند بهتر از این هم باشد.
آیا حمایتی از سوی هیات ورزشی استان صورت می‌گیرد؟
ورزش تنیس روی میز ابزارهای خاص خود را می‌خواهد. برای مثال یک راکت نسبتا حرفه‌ای برای پینگ پنگ 220 تا 250 هزار تومان است. هزینه البسه و دیگر وسایل ورزشی را هم حساب کنید که چقدر هزینه مالی برای ورزشکار وجود دارد. هیات هم حمایت می‌کند اما پاسخ‌گوی نیازهای ورزشکاران نیست.
بارها و بارها پشت چراغ قرمزهای سبزه میدان در سرما و گرما او را دیده اید. جوانی که با وجود معلولیت از ناحیه دست و صورت هر روز اطراف سبزه میدان روزنامه می‌فروشد.
در میان روزنامه هایش روزنامه همشهری زنجان نیز دیده می‌شود. طوری با عشق و علاقه این کار را انجام می‌دهد که گذر زمان را احساس نمی‌کند. گویی خستگی برای او معنایی ندارد. از صبح علی الطلوع با ده‌ها روزنامه به سبزه‌میدان می‌آید وبعد از ساعت5 كه كار فروش روزنامه به اتمام رسید، عازم سالن ورزش برای تمرین می‌شود. «سجاد مایلی» یکی از قهرمانان در رشته تکواندو و تنیس روی میز جانبازان و معلولان است. در ادامه گفت و گوی ما را با وی می‌خوانید.
نظر شما