بیمه طلایی معلمان از ادعا تا واقعیت

محمد رضا حاجی بابایی، وزیر آموزش و پرورش، 21 اسفند در بندرعباس گفت:" در تلاش هستیم تا بیمه ای را تحت عنوان بیمه معلم برای فرهنگیان پیدا کنیم. مراحل اولیه این طرح اجرا شده و همه شرکتها در فراخوان ثبت نام کرده اند که از این میان بهترین بیمه را که در شأن معلمان ما باشد تحت عنوان بیمه طلایی معلم برای بیمه کردن انتخاب می کنیم."

وی افزود:" رقم کلانی از وزارتخانه برای بیمه معلم و خانواده شان در نظر گرفته شده است و با پرداخت رقم ناچیزی از فرهنگیان و حمایتهای وزارت آموزش و پرورش، فرهنگیان ما تحت پوشش بیمه طلایی قرار می گیرند."

هنوز موضوع در حد فراخوان است در حالی که وزیر در دهه فجر خبر خوش بیمه طلایی را اعلام کرد و قرار بود برای ایثارگران تا آخر اسفند و برای بقیه فرهنگیان تا آخر فروردین 89 اجرا شود. اما نگرانی اصلی این است که برنز یا مس  را به جای طلا به معلمان قالب کنند. 

بیمه طلایی یعنی این که بیمارستانهای طرف قرارداد بیمارستانهای درجه یک باشند و بیمار با ارائه کارت طلایی بیمه بدون پیش پرداخت نقدی در بیمارستان پذیرش شود و بعد از ترخیص از بیمارستان هم پولی پرداخت نکند.

ضمنا چون دندان برای حرف زدن و چشم برای نوشتن و خواندن، ابزار کار فرهنگیان است خدمات دندانپزشکی و چشم پزشکی و عینک تحت پوشش کامل قرار گیرد.

بیمه طلایی یعنی اینکه هیچ پولی تحت عنوان فرانشیز از بیمار گرفته نشود. اگر حاجی بابایی مشکلات بیمه درمانی معلمان را به این صورت سر و سامان دهد کار بزرگی انجام داده است.

خدا نکند سر و کارت به بیمارستان و جراحی و بستری شدن بکشد. بیمارستان های درجه یک طرف قرارداد بیمه تکمیلی معلمان نیستند. سقف تعهد بیمه گزار هم پائین است و با گران شدن هزینه های خدمات بیمارستانی بخش عمده هزینه ها را به عنوان فرانشیز باید از جیب مبارک پرداخت کنی. خدماتی مانند عینک و دندانپزشکی هم که تحت پوشش بیمه نیست. در نتیجه  باید متوسل به همان دعای قدیمی شد که خداوندا ما را محتاج دکتر و بیمارستان نکن!  

اما چرا کارکنان بانکها و برخی وزارتخانه ها و نهادها بابت هزینه های درمان و جراحی و بیمارستانی هیچ  پولی نمی پردازند؟ آنچه که معمولا در قراردادهای بیمه متفاوت است کیفیت و سقف پوشش بیمه های تکمیلی است. با پرداخت حق بیمه بیشتر؛ تعهدات بیمه گر هم بیشتر می شود.

تفاوت شرکت نفت و بانکها و وزارت خارجه و خیلی جاهای دیگر با آموزش و پرورش این است که در آموزش و پرورش تمام حق بیمه، همین مبلغی است که از حقوق ما تحت عنوان بیمه تکمیلی کم می شود.

اما در دستگاه های برخوردار و دردانه علاوه بر حق بیمه ای که کارمند می پردازد، مبلغی از محل درآمدهای اختصاصی دستگاه به شرکت بیمه پرداخت می شود و سقف پوشش و کیفیت خدمات بالا می رود.

برای اینکه معیاری داشته باشیم که طلایی بودن بیمه ادعایی وزیر و آن رقم کلانی را که به بیمه تکمیلی اختصاص داده اند را ارزیابی کنیم، نوعی از خدمات شرکت بیمه معلم وابسته به صندوق ذخیره فرهنگیان را تحت نام بیمه طلایی در اینجا می آوریم.

جالب اینکه این خدمات طلایی در مقابل پرداخت حق بیمه سالانه 59 هزار تومان، یعنی ماهانه رقمی کمتر از 5 هزار تومان؛ برای بیمه گذار و هر یک از افراد تحت تکفل بیمه گذار ارائه می شود:

جراحی و بستری شدن 000/000/50 ریال، جراحی تخصصی 000/000/100 ریال

زایمان 000/000/10 ریال پاراکلینکی الف تا 000/000/5 ریال

پاراکلینیکی ب و پاراکلینیکی ج تا 000/500/2 ریال و عینک تا 000/500/1 ریال دندانپزشکی  تا 000/000/5 ریال.

حاجی بابایی 25 بهمن به ایسنا گفت:" کارت بیمه طلایی در بین تمامی دفترچه‌ و کارت‌های بیمه‌هایی که تاکنون صادر شده برترین است و در آن تا مبلغ ۲۰۰ هزار تومان برای خدمات دندان پزشکی پیش‌بینی شده از این رو می‌توان گفت این کارت بیمه، جزو بهترین امکاناتی است که در اختیار فرهنگیان قرار می‌گیرد."

همانگونه که می بینید باز هم در اظهارات وزیر لاف زدن و مبالغه دیده می شود. فعلا که سقف پوشش خدمات دیگر به جز دندانپزشکی اعلام نشده، اما اگر کارت بیمه ادعایی وزیر را با نرخ خدمات دندانپزشکی٢٠٠ هزار تومانی، با موارد مشابه از جمله کارت شرکت بیمه معلم مقایسه کنیم نه تنها برترین و بهترین نیست؛ بلکه سقف پوشش آن به نحو اسف آوری پایین است! ضمن این که بیمه طلایی شرکت بیمه معلم هم یک بیمه معمولی است.