ایمانی:اصولگرایان کارسختی برای معرفی نامزد در مقابل روحانی دارند/تاثیرگذاری پایداری‌ها محدود است

فاطمه استیری- اصولگرایان در اسفند 94 باز هم به مثابه انتخابات خرداد 92 چندان خوشحال از میدان انتخابات بیرون نیامدند و نمایندگانی را به مجلس دهم فرستادند که باید 4 سال رقابت پایاپایی را با اصلاح طلبان در صحن پارلمان داشته باشند. رقابتی که اولین نمود آن را شاید بتوان در انتخابات هیات رییسه مجلس و هیات رییسه کمیسیون‌ها به نظاره نشست.

امری که ناصر ایمانی فعال سیاسی اصولگرا هم به آن اذعان دارد و معتقد است «مجلس دهم یک مجلس پیچیده‌ای است». به عقیده او کار در مجلسی که یک جریان در آن اکثریت ندارد سخت‌تر و دشوارتر است.

صحبت از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم که می‌شود تاکید دارد به عملکرد دولت در یک سال پیش رو خصوصا در حوزه اقتصاد برمی گردد و اینکه مردم چقدر نتیجه تلاش های دولت و دوره پسابرجام را ملموس حس کنند. این چهره سیاسی اصولگرا حتی از شرایطی صحبت می‌کند که شاید اصلاح طلبان در سال 96 پشت روحانی قرار نگیرند و کاندیدایی دیگر را به صحنه بفرستند. به عقیده ایمانی روحانی در سال 96 قطعا حمایت اصولگرایان را نخواهد داشت و شاید با یک یا دو کاندیدای اصولگرا هم رقابت کند.

از ایمانی که درباره احمدی نژاد می پرسیم معتقد است بعید است اصولگرایان پشت او قرار بگیرند، او از پایداری ها هم برای ما گفت، از اینکه آنها وزن تاثیرگذاری در جریان اصولگرا نداشته و ندارند و اگر در لیست اصولگرایان هم نبودند باز هم کل لیست اصولگرایان تهران رای نمی آورد.

مشروح گفتگوی خبرآنلاین با ناصر ایمانی فعال سیاسی اصولگرا در ادامه بخوانید؛

***

**با شوکی که به جریان اصولگرا در دو انتخابات اخیر سال 92 و 94 خصوصا در انتخابات مجلس دهم وارد شد حرکت این جریان در یک سال آینده را چطور ارزیابی می کنید، خصوصا که سال آینده انتخابات ریاست جمهوری را هم در پیش داریم و اصولگرایان هنوز هم درگیر اختلافات درونی هستند؟

جریان اصولگرا هنوز در شوک نتایج دور اول انتخابات مجلس خصوصا نتایج تهران است، به همین علت هم فعلا در حال آماده‌سازی خودشان برای دور دوم انتخابات هستند که کرسی‌های بیشتری را بدست آوردند. بنابراین فعلا همه توجهات به دور دوم است که در این دور موفق باشند. بعد از آن تازه وارد مرحله برنامه‌ریزی برای ادامه کار خواهند شد. منظور از ادامه کار هم قاعدتا انتخابات ریاست مجلس است. اینکه ریاست و هیات رییسه مجلس برعهده چه فرد و جریانی باشد یا نایب رییس اول و حتی دوم و دیگر اعضای هیات رییسه چه کسانی باشند.

مجلس دهم یک مجلس پیچیده‌ای است

با توجه به اینکه درصد کرسی‌هایی که به اصولگرایان و اصلاح طلبان در مجلس دهم رسیده است تقریبا و با مقداری اغماض برابر است لذا تقسیم پست‌ها در هیات رییسه مجلس قاعدتا بین اصولگرایان و اصلاح طلبان تقسیم خواهد شد. البته بخشی از آن هم به افراد مستقل خواهد رسید. لذا انتخابات هیات رییسه مجلس کار پیچیده‌ای است. این را بپذیرید که مجلس آینده مجلس پیچیده‌ای خواهد بود. انتخابات‌هایی که برای مشخص شدن اعضای هیات رییسه و بعد از آن هیات رییسه کمیسیون‌ها برگزار خواهد شد و حتی در تعیین مسئول دیوان محاسبات و مرکز پژوهش‌ها کار خیلی سختی انجام خواهد شد.

وقتی اکثریت یک مجلس در دست یک جناح باشد کار ساده‌تر است ولی وقتی نیروهای برابر -اصولگرایان، اصلاح‌طلبان و مستقلین- وجود داشته باشد کار برای تصمیم گیری مشکل می‌شود و اختلاف نظرها زیاد خواهد بود. بنابراین تا مدتی هر دو جناح درگیر این مساله تقسیم‌بندی خواهند بود که منصب ها در مجلس به چه افرادی از چه جناح‌هایی تعلق می گیرد.

بعد از آن شاید در تیر و مرداد ماه که این تقسیم بندی ها تمام شد، نوبت به کار کرد مجلس تا انتخابات ریاست جمهوری بعدی برسد. بنابراین این اولین گام‌هایی است که هر دو جناح از الان به بعد تا انتخابات ریاست جهوری سال بعد برخواهند داشت.  

اما انتخابات ریاست جمهوری بعدی هم از دو موضوع تاثیرپذیری جدی دارد. یکی از آن عوامل، کارکرد مجلس بعدی در 7، 8 ماه مانده تا انتخابات ریاست جمهوری است، اینکه اصولگرایان و اصلاح‌طلبان داخل مجلس دهم چگونه رفتار خواهند کرد و بازتابش در جامعه به چه شکلی است. نکته دوم که مهمتر هم هست این است که عملکرد دولت اقای روحانی در این یک سال و اندی آینده چگونه خواهد بود، خصوصا در عرصه اقتصادی و دوران پسابرجام.

اینکه مردم بطور ملموس چقدر از آثار برجام را در عرصه‌های اقتصادی، سیاسی و ...حس خواهند کرد. این ها هم به عملکرد دولت برمی‌گردد.

مسلما اصولگرایان بخاطر اینکه کامیابی در انتخابات‌های سال 92 و 94 نداشتند برای انتخابات ریاست جمهوری بعدی فرصت خوبی دارند تا بخواهند مجددا خود را بازسازی کرده و به صحنه قدرت سیاسی بازگردند.

کار اصولگرایان برای معرفی کاندیدایی که بتواند بر روحانی پیروز شود سخت است

البته همه واقف هستند که انتخابات سال دیگر ریاست جمهوری، انتخابات چهار سال اول دولت آقای روحانی است و تجربه ریاست جمهوری‌های چند دوره قبلی ما نشان داده که همه روسای جمهور ما 8 ساله بودند. اینکه بعد از گذشت 4 سال بشود با رییس جمهور فعلی رقابت کرد و او را شکست داد و کسی دیگر رییس جمهور شود خلافه رویه‌ای که بوده کار بسیار مشکلی است. در واقع قدرت زیادی می‌خواهد که کسی یا جریانی باشد که انقدر اقبال عمومی پیدا کند که رییس جمهور را وسط دوره کنار بزند. این امر کار را برای همه سخت‌تر خواهد کرد خصوصا برای اصولگرایان که بخواهند کاندیدا یا کاندیداهایی را معرفی کنند که بر آقای روحانی پیروز شود.

**پس شما قائل به این بحث «یک دوره‌ای بودن دولت آقای روحانی» نیستید؟

نگفتم  قائل به این موضوع نیستم گفتم کار برای هرکسی که بخواهد با آقای روحانی در سال 96 رقابت کند مشکل است. اگر دقت کنید کاندیداهایی که در میان دوره‌ای آقایان رفسنجانی، خاتمی و احمدی نژاد حضور داشتند کار بسیار سختی داشتند و در نهایت موفق هم نشدند.

شرایط روحانی و دولتش دشوارتر از سه رییس جمهور قبلی است

بطور طبیعی مردم شاید اینطور حس می‌کنند که چهار سال زمان کمی برای یک رییس جمهور است چون بهرحال چهار سال است که او را در صحنه کشور می‌بینند و اینکه بخواهند  او را کنار بگذارند و به کسی دیگر رای بدهند شرایط خیلی خاص می‌خواهد، مثلا مردم ازعملکرد آن دولت بسیار دلزده شوند یا بالعکس کاندیدایی ببینید که احساس کنند او حتما امکان اینکه پیروز شود و شرایط را تغییر دهد را خواهد داشت اما این اصل را هم قبول دارم که آقای روحانی شرایط سختی را در یک سال آینده برای کاندیداتوری دارد. شرایط بسیار سختی که شاید سه رییس جمهور قبلی (روسای جمهور بعد از جنگ و رحلت امام) در انتخابات میان دوره ای با آن روبرو نبودند. به عقیده من شرایطی که اقای روحانی در یک سال آینده دارد را مثلا آقایان هاشمی، خاتمی و احمدی‌نژاد در چهارسال اولی که رییس جمهور بودند و دوباره کاندید شدند نداشتند. بخاطر اینکه شرایط اقتصادی کشور بسیار پیچیده و سخت است و آثار موافقتنامه برجام هنوز به طور ملموس برای مردم حس نشده است و شاید تا یکسال آینده هم کمتر حس شود. از طرف دیگر آقای روحانی به عقیده من برای انتخابات ریاست جمهوری سال 96 شاید حمایت جدی هیچکدام از جریانات سیاسی را نداشته باشد.

روحانی در سال 96 قطعا حمایت اصولگرایان را ندارد

**حتی اصلاح طلبان؟

بله. حمایت اصولگرایان را که حتما ندارد و این طبیعی است، حمایت اصلاح طلبان را هم شاید نداشته باشد بنابراین این موضوع کار را برای ایشان مشکلتر می‌کند. اصلا بعید ندانید که اصلاح طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری بعدی شاید یک یا چند کاندید در مقابل آقای روحانی بگذارند. البته باز هم تاکید می‌کنم این موضوع بستگی به شرایط یک سال آینده دارد ولی هیچ بعید نیست.

ممکن است اصلاح‌طلبان هم اقبالی به کاندیداتوری روحانی در سال 96 نداشته باشند

همچنان که الان هم برخی چهره‌های اصلاح طلب به این موضوع  به طور ضمنی اشاره می‌کنند که شاید آقای روحانی یک دوره بیشتر در پاستور نباشد. نمی‌گویم این شرایط قطعی است ولی بعید هم نیست. اصولگرایان که قطعا ممکن است کاندیدایی را مقابل روحانی داشته باشند این که روشن است ولی اصلاح طلبان هم خیلی اقبالی به آقای روحانی در دور بعد نداشته باشند.

**این را می شود در قالب همان بحث عبور اصلاح طلبان از روحانی تعبیر و تفسیر کرد؟

من با این کلمات عبور که ممکن است معانی زیادی داشته باشد و یک تداعی معانی دیگری را که مربوط به سالهای گذشته است و عبور از فلانی و فلانی را به ذهن متبادر کند موافق نیستم و نمی‌خواهم استفاده کنم. ولی این یک واقعیت است و فکر نمی‌کنم کسی منکر این باشد.

ببینید سال 92 هم که آقای روحانی کاندید شدند کاندیدای مطلوب اصلاح طلبان نبودند. آقای روحانی کاندیدایی بودند که در شرایط آن زمان تنها کسی بود که اصلاح طلبان می‌توانستند او را انتخاب کنند نه اینکه کاندیدای مطلوب آنها باشد.

یعنی از میان کاندیداهایی که در آن زمان بودند بهترین کسی که بهترین شرایط را برای اصلاح‌طلبان داشت حسن روحانی بود در واقع کف مطالباتشان بود. برای همین به او اقبال کردند اما وقتی چهارسال از دولت ایشان بگذرد و در شرایطی که الان هم پایگاه اصلاح‌طلبان در مجلس قوی‌تر شده است معلوم نیست که در یک سال دیگر و درانتخابات ریاست جمهوری بازهم به آقای روحانی اکتفا کنند. البته ممکن هم هست اکتفا بکنند ولی بستگی به شرایط دارد. خود آقای روحانی هم خودش را اصلاح‌طلب نمی داند، ایشان که هیچگاه سابقه اصلاح طلبی نداشته است منتهی در آن سال بهترین گزینه برای اصلاح طلبان بود برای همین هم به ایشان توجه و اقبال کردند. ولی اینکه در شرایط دیگری که مثلا حضور اصلاح طلبان در مجلس قوی تر شده است باز هم این اقبال وجود داشته باشد و بخواهند با روحانی ادامه راه بدهند معلوم نیست.

                                               اصولگرایان چند گزینه برای رقابت با روحانی در سال 96 دارند

**اشاره کردید که آقای روحانی قطعا حمایت اصولگرایان را ندارد، اساسا اصولگرایان گزینه‌ای که قادر به رقابت با روحانی در سال 96 باشد را دارند؟

بله اصولگرایان گزینه‌های مختلفی دارند چرا نداشته باشند، مشکل اصولگرایان در دوره های قبل این بوده که چندتا گزینه داشتند و این گزینه‌ها با هم رقابت کردند که منجر شد که هیچ کدام موفق به کسب رای اکثریتی نشدند. البته فراموش نکنید که کاندیداهای اصولگرا 5/49 درصد از آراء مردم را در همان انتخابات سال 92 کسب کردند و اقای روحانی با 50 درصد شکننده رییس جمهور شدند.

**ولی اینکه فرض کنیم مثلا سعید جلیلی، قالیباف، رضایی، ولایتی یا ... دور یک میز بنشینند و یک کاندیدای نهایی از بین اینها رودروی آقای روحانی قرار بگیرد هم فرض بسیار مشکلی است!

ببینید جریان‌هایی که در قدرت قرار می‌گیرند تنازع درونی شان زیاد می شود این از خصلت‌های قدرت است. همین اتفاقی که برای اصلاح طلبان هم افتاده بود، در این چند سال هم برای اصولگرایان افتاد ولی وقتی در اقلیت قرار می‌گیرند انسجام شان بیشتر خواهد شد.

اگر اصلاح طلبان در اقلیت نبودند عارف از انتخابات کنار نمی کشید

اصولگرایان هم بخاطر دو انتخابات اخیر و نتایجی که حاصل  و باعث شد کمتر در قدرت باشند، قاعدتا انسجام شان بیشتر خواهد شد. ممکن است با یک هماهنگی بیشتری در انتخابات ریاست جمهوری بعدی شرکت کنند. اینکه موفق می شوند یا نمی شوند یک بحث دیگری است ولی این امکان وجود دارد که انسجام شان بیشتر باشد چون در اقلیت هستند. همچنان که اصلاح‌طلبان اگر در اقلیت نبودند هرگز وقتی به آقای عارف گفتند از انتخابات کنار بکشد او قبول نمی‌کرد. ولی وقتی در اقلیت باشند و تصور کنند که با کمترین هزینه می‌توانند در قدرت قرار بگیرند اینکار را می‌کنند همچنان که به اقای روحانی گرایش پیدا کردند.

دقت کنید که الان و بعد از ورود اصلاح طلبان به مجلس شرایط متفاوت شده است. مثلا اگر به آقای عارف بگویند از انتخابات ریاست مجلس کنار بکشد کنار نخواهد کشید. این همان اتفاقی است که به لحاظ روانی برای جریانی که در قدرت باشد رخ می‌دهد. همان اتفاقی که برای اصولگرایان افتاد و با وجود تقاضاها برای کنار کشیدن کاندیداهایشان در سال 92 تاثیری حاصل نشد و در صحنه باقی ماندند. همین اتفاق ممکن است برای اصلاح طلبان بیافتد. این خصلت در قدرت بودن است ربطی به این جناح و آن جناح هم ندارد.

ممکن است دوران مصرف روحانی برای اصلاح طلبان تمام شود

برای انتخابات ریاست جمهوری بعدی هم ممکن است که اصولگرایان یکی دو کاندید را با هماهنگی به صحنه رقابت با روحانی بفرستند ممکن هم هست که موفق بشوند. همانطور که گفتم امکان دارد که اصلاح طلبان هم حمایت جدی از آقای روحانی نکنند و کسی دیگری را کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری کنند. در واقع دوران مصرف آقای روحانی برای اصلاح طلبان تمام شود.

شاید احمدی نژادکاندیدا شود ولی اصولگرایان پشت او قرار نمی گیرند

**احتمال این هست که اصولگرایان روی احمدی‌نژاد ریسک کنند و در صورت کاندیدا شدنش پشت او قرار بگیرند؟

من احتمال این موضوع را بسیار ضعیف می‌دانم. اگر شما از من سوال کنید که آقای احمدی نژاد در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری ممکن است کاندید شود می‌گویم بله امکانش هست صرف نظر از اینکه تایید صلاحیت بشود یا نشود. اما اینکه سوال کنید که اصولگرایان به سمت احمدی نژاد خواهند رفت و پشت او قرار میگیرند یا نه، معتقدم این احتمال همانقدر متصور است که اصلاح طلبان نسبت به آقای احمدی نژاد دارند.

**آقای ایمانی! در ماجرای اختلافاتی که چند سال اخیر در جریان اصولگرایان وجود داشته همیشه یک پای عامل ثابت اختلاف پایداری‌ها بودند، در لیستی که جریان متبوع شما در انتخابات مجلس مشخصا در تهران منتشر کرد اتفاقا وزن این جریان خیلی سنگین بود ولی همین پایداری ها الان لیست شما را زیر سوال می‌برند و حتی لیست پیرمردها خطاب می کنند و می‌گویند اصولگرایان جاذبه‌ای بین مردم ندارند، در واقع به نوعی باز هم خودشان را از تصمیمات اصولگرایانه کنار کشیدند و مشکلات را بیشتر متوجه راست سنتی کردند، این نوع رفتار این طیف را چطور تحلیل می کنید و اساسا آینده پایداری ها یا همان دلواپسان را در یک سال آینده چطور تحلیل می کنید؟

معتقدم این مساله در حد کارهای رسانه‌ای است و خیلی جدی نیست، صحبت‌هایی که اقای حسینیان کردند خیلی جدیت ندارد و کسی به آن توجه نمی کند، اساسا این نیست که بگوییم حرفهای آقای حسینیان حرفهای جبهه پایداری است. مثلا اگر تعداد افرادی که از جبهه پایداری در لیست اصولگرایان بودند حذف می‌شدند ایا اتفاق خیلی ویژه‌ای می‌افتاد؟

اگر پایداری ها هم در لیست اصولگرایان نبودند مردم به کل لیست اصولگرا رای نمی دادند

من تمام اینها را رد می کنم اینها حدس و گمان‌های رسانه‌ای است. شما فکر می‌کنید اگر مثلا چندنفر از چهره‌های پایداری در لیست اصولگرایان نبودند آیا مردم تهران به همه لیست اصولگرایان رای می‌دادند؟ پاسخ شما هم مثل من منفی است. درست است که بسیاری از صاحب نظران سیاسی و حتی افرادی از درون جریان اصولگرایی معتقدند گذاشتن چند چهره پایداری در لیست نهایی اصولگرایان کار درستی نبود ولی بازی، بازی صفر و صدی نیست. تصور نکنید که اگر این چند نفر در لیست نبودند اصولگرایان برنده بازی با نتیجه 30 بر صفر بودند و پیروز می‌شدند همانطور که الان 30 بر صفر به نفع اصلاح‌طلبان شده است. نه اینطور نیست. بله شاید اگر این اتفاق نمی‌افتاد تعدادی از اصولگرایان به مجلس راه می‌یافتند اما به دلیل شرایط متعدد حتی خود اصلاح طلبان هم تصور نمی‌کردند که اینگونه پیروز شوند تصور می‌کردند که مثلا 10 نفر از اصولگرایان را اوت خواهند کرد.

پایداری تاثیری در تصمیمات اصولگرایان ندارد

این نکته را هم تاکید دارم که جبهه پایداری دارد توسط برخی رسانه‌های جناح اصلاح طلب بزرگنمایی می شود. این جبهه نقش تاثیرگذاری در تصمیمات اصولگرایان نداشته الان هم ندارد. این غلطی است که تصور می‌کنم بصورت تعمدی هم به آن دامن زده می‌شود. برای مثال در قضیه برجام علی رغم اینکه جبهه پایداری‌ها مخالفت بسیار صریح، آشکار و تندی با موافقتنامه برجام کردند ولی این موافقتنامه با رای بسیار بالایی توسط اصولگرایان مجلس به تصویب رسید این به معنای این بود که تاثیرگذاری جبهه پایداری یک تاثیر محدودی است. معتقدم جریان اصلاح طلب با برنامه و تعمدی تاثیر پایداری‌ها در بین اصولگرایان را بزرگنمایی می‌کند.

29216