موتمن:​ باور کنید من روشنفکر نیستم

به گزارش خبرآنلاین، سومین نشست گپ​و​گفت فرهنگی کافه​خبر عصر روز یکشنبه 22 فروردین با حضور فرزاد موتمن کارگردان، سروش صحت نویسنده و بازیگر و فرهاد آئیش بازیگر فیلم سینمایی «پوپک و مش​ماشالله»، سحر عصرآزاد،​ علی علایی و کیوان کثیریان منتقدان و جمعی از اهالی مطبوعات در محل وبسایت خبرآنلاین برگزار شد.

فرزاد موتمن در ابتدای این جلسه در مورد اینکه ارتباط میان شخصیت​های داستان پس از گذشت مدتی نسبتاً​ طولانی از آغاز فیلم برای بینندگان روشن می​شود، اظهار داشت: «وقتی فیلمنامه را خواندم احساس کردم ارتباط شخصیت​های فیلم و به طور مشخص مش ماشالله و احترام به واسطه جزئیاتی که وجود دارد، توضیح داده می​شود و قابل درک است. اینکه ماشالله مطرح می​کند خانه مادرش جای دیگری است و باید به شاه عبدالعظیم برود و در پاسخ به سوال احترام که می​پرسد می​توانی امشب را در خانه بمانی مطرح می​کند باید به خانه​اش برود نشان می​دهد، خانه آن​ها یکی نیست.»

او ادامه داد: «ادبیات، شکل حرف زدن و رفتار اجتماعی، احترام و ماشالله کاملاً​ متقاوت است، به واسطه این جزئیات تلاش کردیم نشان دهیم این دو از یک خانواده نیستند و به نوعی ماشالله خانه​زاد خانواده احترام است.»

سحر عصرآزاد در توضیح شخصیت ماشالله اظهار داشت: «با توجه به کدهایی که در فیلم از شخصیت ماشالله ارائه می​شود به نظر نمی​رسد او یک شخصیت سنتی صرف باشد و وجوه دیگری هم می​توان برای او قائل شد، خودتان چه تعریفی از مش ماشالله دارید؟»

سروش صحت در پاسخ به این پرسش گفت: «جامعه ما به گونه​ای است که همه انسان​های موجود در آن،​ از هر طبقه اجتماعی که باشند، از یک سطح حداقلی دانش سیاسی برخوردار هستند. برخی این دانش را به عمق برده​اند و عده​ای فقط سطح آن را دارند. اتفاقاً عده​ای که این دانش را در حد سطح دارند، ساده​انگارانه​تر با آن برخورد می​کنند، انگار اخبار می​گویند یا از روی روزنامه متنی را می​خوانند. این​ها بخشی از شخصیت مشالله است که در کنار وجوه سنتی شخصیت او در جریان فیلم دیده می​شود.»

موتمن نیز در این زمینه اظهار داشت: «به نظر من ماشالله فقط زمان​هایی که با زهره است مانند خودش رفتار می​کند. آواز می​خواند و مانند یک آدم معمولی رفتار می​کند اما جایی که زهره به همراه او نیست تبدیل به شخصیت دیگری می​شود و به زبانی که به درستی هم مفهوم آن را نمی​فهمد و گویا به او دیکته شده صحبت می​کند.»

او ادامه داد: «زمانی که ماشالله میکروفن در دست دارد و در حیاط خانه صحبت می​کند وقتی میکروفن را از این دست به آن دست می​کند مانند خواننده​های لاله​زار این کار را انجام می​دهد زیرا این تصویری است که دیده است و سعی می​کند همانند آن رفتار کند. این​ها جایی است که ماشالله مانند خودش نیست اما وقتی با زهره باقالی می​خورد خودش می​شود و یک شخصیت دوست داشتنی را به نمایش می​گذارد. این​ها برخلاف زمان​هایی است که او دیگران را کتک می​زند و رفتار تندی با افراد دارد.»

کارگردان «پوپک و مش​ماشالله» در پاسخ به این پرسش که چطور بعد از ساخت «صداها» و فیلم​هایی که در فضایی کاملاً متفاوت از این فیلم بودند، سراغ ساخت این کمدی رفته، اظهار داشت:​ «علاقمندی به ساخت یک فیلم کمدی، بیان این حرف که افراد از طیف​های مختلف جامعه با فرهنگ متفاوت می​توانند به صورت مسالمت​آمیز در کنار هم زندگی کنند و همچنین تولید فیلمی که می​تواند تماشاگر بیشتری را به خود جلب کند، همگی دلایلی بودند که موجب شدند، سراغ ساخت «پوپک و مش ماشالله» بروم.»

او ادامه داد: «البته در میان تمامی این دلایل علاقمندی​ام به ساخت فیلم در فضاهای متفاوت مرا بسیار راغب کرد که سراغ این فیلم بروم. من کارگردانی هستم که می​خواهم ژانرهای مختلف را تجربه کنم.»

موتمن در ادامه گفت: «بدشانسی من این است که کسی باور نمی​کند من روشنفکر نیستم. مشکل از آنجا شروع شد که به واسطه ساخت «هفت پرده» و «شب​های روشن» تصویری به وجود که همه تصور کردند فرزاد موتمن همین شخصیتی است که می​تواند چنین فیلم​هایی بسازد اما واقعیت این است که موتمن فقط این نیست.»