به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از قم، «علی چهرقانی» از جانبازان جنگ تحمیلی، در خصوص حال و هوای شبهای قدر در جبهههای ۸ سال دفاع مقدس، به خبرگزاری حیات گفت: ماه رمضان و شبهای قدر در جبههها، حال و هوای بسیار خوبی داشت و رزمندگان با دعاهای خالصانه و مناجاتهای عاشقانه با خداوند، فضای معنوی خاص و شاید تکرار نشدنی را ایجاد میکردند.
وی با بیان اینکه در طول ۸ سال دفاع مقدس به عنوان نیروی زرهی لشگر ۱۷ علی ابن ابیطالب (ع) قم دو ماه رمضان در جبهه بودم، خاطرنشان کرد: بسیاری از رزمندگان به دلیل شرایط سخت جبهه و گرمی بسیار شدید هوا، مخصوصاً در سال ۶۱ و در منطقه پاسگاه زید، روزه نمیگرفتند اما مناجات با خدا و قرائت دعاهای مختلف، مورد توجه همگان بود.
این رزمنده ۸ سال دفاع مقدس، ضمن تشریح نحوه مناجات رزمندگان در جبههها و در ایام شبهای قدر، گفت: در پشت جبهه یعنی جایی که چند کیلومتری با خط مقدم فاصله داشت، حسینیهای وجود داشت که مانند مساجد و حسینیههای کنونی شهرها، دعای جوشن کبیر خوانده میشد، یک روحانی سخنرانی داشت، پس از آن مداحی انجام میشد و بعد از آن نیز مراسم قرآن به سر صورت میگرفت؛ معمولاً در این حسینیهها و در ایام شبهای قدر، یک مهمان ویژه از مسئولین کشوری یا نظامی نیز دعوت میشد و در خصوص مهمترین مسائل کشور به ایراد سخنرانی میپرداخت.
وی افزود: مراسم شبهای قدر این حسینیه بسیار با معنویت بود و رزمندگان مخلصانه و از صمیم قلب با خدای خود مناجات میکردند، اما باز هم برخی افراد به مراسم حسینیه اکتفا نکرده و بیرون از مراسم و در گوشه گوشه منطقه، به درون چالههای یک متری و یا نیم متری میرفتند که از ظهر روز قبل و به قصد انجام مناجات با خدا در درون آن، شروع به کندن آن کرده بودند.
چهرقانی با بیان اینکه در خط مقدم جبهه نیز شبهای قدر با اخلاص و معنویتی همراه بود که شاید مشابه آن حال و هوای خاص و دوست داشتنی را هیچ زمان دیگری نتوان پیدا کرد، گفت: در ایام شبهای قدر و در خط مقدم نیز، هر پنج یا شش نفر در درون یک سنگر رفته و به همراه هم دعا کرده و با خدا مناجات میکردند؛ افرادی هم که در آن زمان موقع پست نگهبانیشان بود، از آنجا که نمیتوانستند در تاریکی کتاب دعا به دست بگیرند، هر دعا و مناجاتی که به خاطر داشتند، با اشکی که از روی اخلاص ریخته میشد، میخواندند و با خدای خود مناجات میکردند.
وی اضافه کرد: پس از اینکه دعا و مناجات داخل سنگرهای خط مقدم تمام میشد، باز هم بسیاری افراد به چالههای نیم متری یا یک متری که از روز قبل کنده بودند میرفتند، تا در تنهایی، با خدای خود خلوت کنند؛ واقعاً فضایی حاکم بود که جز اخلاص و معنویت و قرب به خدا، چیز دیگری دیده نمیشد.
این رزمنده ۸ سال دفاع مقدس، در پایان گفت: رزمندگان ۸ سال دفاع مقدس با در دست گرفتن جان خود برای دفاع از اسلام و میهن اسلامی، در جبههها حضور یافته و به دلیل همین از خود گذشتگی، هر روز بیشتر از روز قبل به خدا نزدیک میشدند.
نظر شما