آذر مهاجر: وقتی سخن از کتاب و کتابخوانی به میان آمده، همیشه انگشت اتهامی به سمت مردم ما نشانه رفته که این جماعت اهل خواندن نیستند، کتاب دوست نیستند و هزار حرف و حدیث دیگر.
خیلی وقتها تیراژ اندک کتابها را به کتاب نخواندن ما ربط دادهاند و متخصصان ما با تحلیلهای روانکاوانه (!) ما را مردمی معرفی کردهاند که به خاطر فرهنگ شفاهی، علاقهای به مکتوبات نداریم و .... اما اردیبهشت که از راه میرسد با خودش نشانههایی میآورد که همه این حرف و حدیثها و حتی اظهارات کارشناسانه را زیر سوال میبرد.
اردیبهشت امسال نیز نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، برگزار میشود و باز خیلیها از دور و نزدیک به نمایشگاه کتاب سر می زنند تا هر طور شده با این اتفاق مهم فرهنگی همراه باشند.
اما حقیقتا نمایشگاه کتاب تهران هرگز در حد و اندازهای بوده که عدهای را به کتاب علاقمند کند؟
حتی برای کسی که همیشه عاشقانه پشت ویترین کتابفروشیها ایستاده و میتواند ساعتها بین قفسههای کتاب وقت بگذراند، نمایشگاه کتاب یادآور اتفاقی خوش و لذت بخش نیست، چه رسد به آنها که چندان میانهای با مطالعه ندراند. شاید این گفته را جمعیت بازدیدکنندگان از نمایشگاه کتاب تکذیب کند اما فراموش نکنیم همه آنانکه برای بازدید به نمایشگاه کتاب میروند لزوما از بودن در چنین نمایشگاهی لذت نمیبرند.
برای خیلیها نمایشگاه بین المللی کتاب تهران یعنی ساعتها ماندن در ترافیک، تحمل گرفتاریهای بسیار برای رسیدن به محل نمایشگاه، ساعتها جستجو برای یافتن ناشر یا کتابی خاص، دست و پنجه نرم کردن با گرما، خستگی، خاک و گرد و غبار فضای برگزاری نمایشگاه، تحمل ازدحام بازدیدکنندگان و کسانی که در کار جابجایی کتاب به هر وسیلهای هستند و کنار آمدن با کمترین امکانات رفاهی صرفا برای همراه شدن با جریان کتاب و باز ما متهمیم به اینکه اهل کتاب و مطالعه نیستیم!
بیست و دو سال نمایشگاه کتاب تهران برگزار شده و بیست و سومین دورهاش هم به زودی برگزار میشود، نمایشگاه عنوان بین المللی را با خودش به یدک میکشد و هیچ وقت کسی،حتی خود برگزارکنندگان، به درستی نمیدانند در نمایشگاهی که قرار است برگزار شود، چه اتفاقی رخ خواهد داد و قرار است نمایشگاه به چه دستاوردی برسد.
گویی این نمایشگاه سالهاست فقط برگزار میشود که برگزار شده باشد. نمایشگاه کتاب تهران همیشه و در تمام بیست و دو دورهاش با کمترین امکانات رفاهی برگزار شده، هیچ اقدامی برای ایجاد جاذبه، در این نمایشگاه دیده نشدهاست و هیچ وقت حتی نیازهای اولیه بازدیدکنندگان و ناشران در آن برآورده نشده چه رسد به اینکه امیدی باشد برای تمهیداتی که بازدیدکنندگان از چنین نمایشگاهی لذت ببرند.
شاید مشکلات عرصه تولید، چاپ و توزیع کتاب به سادگی و در کوتاه مدت حل شدنی نباشد اما برگزاری یک نمایشگاه مطلوب آن هم بعد از بیست و دو دوره توقع زیادی نیست.
نظر شما