از دریا یاد کن، که آبی بلند را، آینه در آینه، گهر بار، به کرانه رساند و بی کرانه ماند! ...
از عشق که می گویی، از دلی یاد کن، که تشنه کام، گام به گام، آهوی نفس ها را، به قربانگاه بادیه هایی برد، که خورشید جان فروز شان، گزیده ترین فدیه را، به طلب می خواند! ...
آری عشق، هماره، قربانی می خواهد، که عیار اخلاص را، جز به این طریق نمی توان سنجید، و جز از این راه، نمی توان به ژرفا ژرف ایمان رسید! ...
آنجا که دل و دست و دیده و دنیا، به پیوندی جدا نا پذیر و ابدی می رسند! ...
آنجا که هر چه می بینی و هر چه می گویی ، محبوب است و حب رسیدن به بارگاه با شکوه او! ...
آنجا که، جان و جاه و مال و مقام و دنیا و عقبا، و هر چه که هست و نیست، فدای جلوه ای از جمال آن یگانه یار، نمایی !...
آنجا، و آن لحظه، آن مکان و زمان مقدسی ست، که عید عاشقان، چونان طلوعی سبز و خجسته، فرا می دمد !...
فرا رسیدن عید قربان، عید ایمان و عشق خدایی، مبارک باد.
سیدرضا سیددانش - فعال فرهنگی و رسانهای
46
نظر شما