نمایندگان مجلس در جهت ایفای وظایف نمایندگی در صحن پارلمان از ابزارهای متعددی مانند تحقیق و تفحص و سوال و استیضاح بهره می گیرند و به کارگیری این ابزار برای نمایندگان بلا مانع است و کسی حق ندارد مانع این گونه فعالیت نمایندگان شود.
نمایندگان در جهت انجام وظایف نمایندگی اگر اتهاماتی را متوجه افرادی بکنند و ادعای آنان متضمن افترا و نشر اکاذیب علیه اشخاص حقوقی باشد آن افراد در جهت احقاق حق خود می توانند از آن نماینده شکایت کنند و شرط این مساله آن است که این سخنان مصداق افترا و نشر اکاذیب باشد.
اگر اتهاماتی علیه برخی از عناصر دولت از جمله وزیر و معاون و ... مطرح شده باشد دولت نمی تواند شکایت کند و این اقدام دولت از نظر حقوقی فاقد جایگاه می باشد و شکایت دولت در این زمینه مصداق تندروی است که بدون بررسی همه جانبه اقدام به طرح شکایت کرده است.
سخنان آقای نادران متضمن تهمت و افترا علیه شخصیت حقوقی دولت نبود بلکه ایشان اتهاماتی را علیه آقای رحیمی مطرح نمود بنابراین چون دولت را متهم نکرده است دولت نمی تواند مدعی باشد و هرگز نمی توان سخنان ایشان را متضمن تهمت و افترا علیه دولت دانست زیرا این اتهامات متوجه آقای رحیمی است.
آقای رحیمی باید علیه آقای نادران طرح شکایت کند بنابراین دولت جایگاهی برای طرح شکایت ندارد و در طرح این شکایت می بایست ابعاد مختلف مورد بررسی قرار می گرفت زیرا اگر این سخنان ثابت شود برای دولت چندان مناسب نیست و مصلحت بود که دولت به لحاظ حقوقی وارد ماجرا نمی شد.
تبعات این اقدام از سوی دولت این است که نمایندگان از کار اصلی خود یعنی سوال و استیضاح عقب می مانند و نمی توانند وظایف اصلی خود را در مقام نمایندگی مجلس انجام دهند که چنین اقدامی در تناقض با آزادی بیان است و اصول مصرح قانون اساسی را نقض می کند.
حقوقدان و استاد دانشگاه
نظر شما