این جادوی ورزش است

المپیک ۱۹۸۸ سئول؛ جنگ تحمیلی به پایان رسیده و با وجود انتشار مداوم اسنادی که نشان می‌دهد صدام از بمب شیمیایی و سلاح کشتار جمعی استفاده کرده، رسانه‌های غربی همچنان در حال ترسیم چهر‌ه‌ای خشن از مردم ایران هستند و مردم دنیا هم به غلط مدافعان ایرانی را مثل مهاجمان متجاوز عراقی، کینه‌توز و جنگ‌طلب تصور می‌کنند تا اینکه فینال کشتی ۵۷ کیلو المپیک فرا می‌رسد؛ سرگئی بلاگلازوف از شوروی و عسگری محمدیان از ایران... قهرمان روس، کشتی‌گیر ایرانی را شکست می‌دهد و قهرمان المپیک می‌شود. می‌خواهد تشک را ببوسد و برود اما پهلوان ما نمی‌گذارد مردی که همیشه روی سکوها بوده و در آسمان افتخار سیر می‌کرده، روی زمین با دنیای قهرمانی وداع کند. عسگری زیر دوخم سرگئی را می‌گیرد تا قهرمان روی هوا دور افتخار بزند... آنچه رسانه‌های غربی ساخته بودند، فرو می‌ریزد. دنیا به چشم می‌بیند پهلوان‌صفتی مردم ایران را و به ناچار لب به تحسین می‌گشاید.
۲۸ سال بعد، جام جهانی فوتسال ۲۰۱۶ کلمبیا؛ لات‌های مجازی در حال حراج تتمه آبروی ایران در دهکده جهانی هستند و هر روز به صفحه یک سوپراستار هجوم می‌برند و فحاشی می‌کنند. خوراک رسانه‌های غربی جور است و دنیا به غلط، ما را مردمی بیگانه با تمدن می‌پندارد اما در قلب کلمبیا و در جام جهانی فوتسال، جوانان ایرانی بعد از پیروزی نوبرانه مقابل برزیل، سراغ فالکائو می‌روند و اجازه نمی‌دهند ابر ستاره فوتسال جهان که قصد خداحافظی دارد، مثل یک بازنده وداع کند. آن‌ها فالکائو را روی هوا می‌اندازند و به خداحافظی‌اش در حد قهرمانی جام جهانی، شکوه و جلال می‌دهند. ظرف کمتر از چند ساعت، رسانه‌های جهان پُر می‌شود از مردانگی ورزشکاران ایرانی و دنیا به چشم می‌بیند ایران فقط لات مجازی ندارد... اخلاق، مرام و معرفت ایرانی به تمام دنیا صادر می‌شود.

این جادوی ورزش است... این گواه همان ادعای ماست که می‌گوییم با ورزش می‌توان به جنگ تمام تبلیغات مسموم و نقشه‌های شوم رفت... آقای سیاستمدار، باز شما به ورزش ظلم کن، باز حق ورزش را نده، باز شأن ورزش را نادیده بگیر اما وقتی شما چشم‌هایت رامی‌بندی، خورشید غروب نمی‌کند! من مُرده، شما زنده؛ ۲۸ سال بعد، باز هم در یک بزنگاه تاریخی، همین ورزش از اسم و رسم ما دفاع می‌کند.

^{* این یادداشت در ستون خرف‌آخر شنبه ۳ مهر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}