نقد منصفانه و کارشناسانه طبعاً برای هر پدیده ای رحمت است؛ اما هیاهوی تشکیلاتی و خود و دیگران را به کوچه علی چپ رهنمون شدن نشانی از نقد منصفانه ندارد و نوعی تلاش برای آب از کره گرفتن و باز گرداندن آب رفته به جوی است.
حالا حکایت برخی منتقدان برجام است که در سطح و گستره وسیع پس از نقش بر آب شدن تلاش هایشان برای جلوگیری از تصویب برجام؛ انتقاد مسوولین اجرایی کشور از رییس جمهور گرفته تا وزیر امور خارجه و رییس سازمان انرژی اتمی و رییس بانک مرکزی و دیگران از آمریکا را معادل و مساوی انتقادهای خود از برجام (از روز اول مذاکرات) معرفی کرده و تیتر می زنند و می نویسند و می گویند به این مضمون که «دیدید گفتم» یا «ما که گفته بودیم»!
از نظر این دست منتقدان کوچه علی چپ جایی خوش آب و هواست که در آن چندان معلوم نیست انتقاد به برجام و انتقاد به آمریکا یک معنا ندارد. در این کوچه برجام یک پکیج (بسته) نیست که در آن pmd ( مطالعات ادعایی نظامی) بسته شده، شش قطعنامه تحریم در شورای امنیت در هم شکسته و راه و چشم انداز بسیاری از مسایل گشوده شده است، در این کوچه برجام فقط یک توافق بانکی است که دستاوردش شده هیچ! و آمریکا یک طرف اصلی در مذاکراتی جهانی که اگر به برجام لطمه بزند خود را مقابل جهان و مقابل ملت ایران قرار داده است، نمی باشد بلکه کل و همه چیز برجام است!
در این کوچه هر دفاع از آفتاب تابان برجام که ثمره مجاهدت و ایستادگی و منطق ملت بزرگ ایران تحت هدایت مقام معظم رهبری است، توجیه آمریکاست و هر انتقادی به آمریکا نشانه بی اعتباری برجام! در این کوچه صبر و بردباری با انقلابی گری جمع نمی شود. شبیه آنچه در کوچه های دیگر برخی می گویند که مردم سالاری با دین جمع نمی شود؛ در این کوچه پایبندی به عهد و پیمان و بازخواست و زیر سوال بردن بد عهدان، انفعال ترجمه می شود؛ بی توجه به ماهیت و ذات انقلاب اسلامی و عملکرد بنیانگذارش که حتی وقتی بعد از پذیرش قطعنامه 598 ارتش بعث عراق دوباره به ایران حمله کرد، پس از عقب راندن دشمن به پشت مرزها، امام(ره) در قبال پیشنهاد تعقیب دشمن تا آن سوی مرز، فرمود ما در پذیرش قطعنامه و پیمانی که بسته ایم جدی هستیم؛ همین نگرش و جدیت حکیمانه باعث اضمحلال رژیم بعث در آینده نه چندان دور شد. امروز هم رهبری می فرمایند به آمریکا بدبین و به عهد خود پایبندیم.
انقلاب اسلامی ایران از ابتدا تاکنون چنین نگرش و ماهیت و عملکردی در مسایل جهانی داشته است مبنی بر ایستادگی مدبرانه، چنانچه امروز کسی تدبیر را مغایر ایستادگی معنا کند، اگر از خانواده جریان های داخلی و انقلاب نباشد که تکلیفش معلوم است، اما اگر باشد می توان گفت بنا بر مصالحی خود را به کوچه علی چپ زده است و دیگران را به آن فرا می خواند. در این کوچه "هسته ای" تعطیل شده و گل گرفته شده! شش هزار "سانتریفیوژ" نمی چرخد، "آب سنگین" تولید نمی شود، "رادیو دارو" نداریم و ایران در زمره کشورهای برخوردار از فن آوری صلح آمیز هسته ای نیست!
بد عهدی آمریکا را فریاد زدن و به عهد و پیمان خویش پایبند بودن عین درایت و سیاست یک ملت انقلابی و اصولی است. اگر قرار بود آمریکا آنقدر خوب باشد که در پسابرجام همه بانک ها و همه توان خود را به سود ملت ایران بسیج کند که دیگر مسایل ما و آنها این قدر پیچیدگی نداشت. تا اینجای کار آنها مجبور به پذیرش حقوق ملت ایران در زمینه غنی سازی و خیلی از امور دیگر شده اند، بعد از این هم باید در فشار قرار گرفته و مجبور به رعایت شرایط و الزامات تحقق عهد و پیمان خود شوند، شرایط و الزاماتی که در حوزه بانکی تحت تاثیر تحریم های غیر هسته ای قرار داده اند و باید برای آن چاره اندیشی کنند و این راه راهی طولانی است و پیروزی با صابرین هوشمند و فعال است. برجام حتی اگر امروز توسط آمریکا به بن بست و شکست کشیده شود باز تجربه پیروزی منطق و قدرت ایران است نه کمتر از آن . به برجام پایبند و به آمریکا بدبینیم این عین سیاست نظام، رهبری و ملت و دولت ایران است، پایبندی و بدبینی قابل جمع اند، چنانچه همواره در طول تاریخ انقلاب اسلامی در موارد مشابه چنین بوده است. در این میان انتقاد منصفانه هم محترم و لازم است، البته بیرون از کوچه های بن بست لجاجت.
لغت نامه دهخدا
علی چپ. [عَ چَ] (ص مرکب، اِ مرکب) از این نام مراد شخص معینی نیست و از آن تعبیری مثلی مراد دارند.
- خود را به کوچه علی چپ زدن، در تداول عامه برای جلب نفعی یا احتراز از زیانی تجاهل کردن. نمودن که از موضوع بکلی بی خبر است.
فرهنگ فارسی معین
- کوی، محل عبور و مرور؛ خود را به علی چپ زدن کنایه از خود را به نادانی و شنیدن و بیراهه زدن
52311
نظر شما