مریم سرلک: چندی است که ممنوعیت استفاده از قلیان در چایخانه ها برای چندین بار متوالی در تاریخ دوباره تکرار شد.
این بار هم چون دورههای گذشته به دنبال پلمپ بسیاری از قهوه خانهها ، شهر کمی در آرامش فرو رفته است، اگر چه هنوز هم در اماکن تفریحی و فضاهای عمومی نمی توان منکر قلیان کشیدن برخی خانوادهها شد.
ممنوعیت استفاده از قلیان، در سال 71 جمعیت مبارزه با استعمال دخانیات، ممنوعیت استعمال قلیان را به هیات وزیران، ریاست جمهوری و مجلس ارائه داد که تا سال 76 مصوبه مجموعه هیات دولت و مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت و براساس آن استعمال سیگار و مواد دخانی در اماکن عمومی ممنوع اعلام شد،
اما در سال 1383 باز مصرف قلیان در اماکن عمومی کشور ممنوع شد و در سال 1384 با اصلاح تبصره ماده1 آیین نامه ممنوعیت استعمال و عرضه سیگار و سایر مواد دخانی در اماکن عمومی، قهوه خانه ها و رستوران های سنتی مجاز به عرضه سیگار و مواد دخانی شدند. اما به فاصله کمتر از یک سال، ورق باز هم برگشت! قلیان ها دوباره شکسته شدند.
تا سال 1386 که دوباره بحث ممنوعیت قلیان مطرح شد. اما فروردین ماه 1388 بود که بهزاد ولی زاده، کارشناس دبیرخانه کشوری کنترل دخانیات وزارت بهداشت از اجرای مجدد طرح جمع آوری قلیان ها از قهوه خانه ها و سفره خانه های سنتی خبر داد و گفت: دور جدید این طرح در آینده نزدیک با جدیت بیشتری دنبال خواهد شد.
پس از آن چهاردهم آبان سال 1390، وزارت بهداشت اعلام کرد که بر اساس ابلاغ جدید دیوان عدالت اداری، نامه وزارت کشور در سال ۸۶ مبنی بر اینکه استفاده از قلیان در قهوه‌خانه‌ها مجاز است و فرماندهی انتظامی فقط از ارایه قلیان با تنباکو‌های اسانس‌دار در قهوه‌خانه‌ها جلوگیری کند، غیرقانونی است و در واقع می توان گفت این سریال همچنان ادامه داشت.
و گویی قانون همچنان برای قلیان چاق کنان سردرگم است، چایخانه داران استان اصفهان روز های گذشته در اعتراض به ممنوعیت عرضه قلیان در چایخانهها در برابر استانداری اصفهان تجمع کردند.
در این تجمع که چایخانه داران مخالف اجرای این قانون هستند، بیکاری چهار هزار نفر را از عواقب این طرح دانستند.
افراد حاضر در این تجمع می گویند مسئولان با اعلام این طرح به ما وعده دادند تسهیلاتی برای ایجاد کسب و کار جایگزین، پرداخت خواهد شد اما هنوز وعده مسئولان در این زمینه اجرایی نشده است.
بسیاری از آنان معتقد بودند که ابتدا باید مقابل مواد مخدر ایستادگی کرد و افرادی که داری مجوز هستند ادامه کار داشته باشند و تنها تحت کنترل باشند.
برخی می گفتند: قلیان کشیدن باید فرهنگسازی شود مردم خودشان تصمیم بگیرند که آیا قلیان بکشند و یا دست رد به سینه قلیان بزنند و بسیاری نیز معتقد بودند که اگر مردم قلیان نکشند پس چه چیزی جایگزن آن کنند.
عقیده این عده از افراد برای جامعه کنونی ما بسیار نگران کننده محسوب میشود، این باور غلط و خطرناک که برخی معتقد هستند که افراد جامعه به طور حتم باید دخنیات مصرف کنند و به عنوان مثال اگر قلیان از آنان منع شود باید اقلام دیگر دخانیات و مواد مخدر جایگزین آن شود و با صراحت اعلام میکنند که "اگر مردم قلیان نکشند پس چه بکشند".
این باور نادرست که آرام آرام استعمال دخانیات را وارد زندگی روزمره و جز لاینفک زندگی افراد میکند، تاجایی به پیش آمده است که افرادی که تنها به استعمال یک نوع از دخانیات اعتیاد دارند، برای جایگزین آن با سایر اقلام مجاب شدهاند. و این روند بی گمان تا جایی به پیش رفته است که جامعهای که اهداف سالم و مفید را سرلوحه دارد کم کم به جامعهای عبث مبدل میشود و تنها دغدغه آن تأمین اهداف پوچ و بیمایه افرادش خواهد شد.
در جامعه امروز که آمار قلیان کشان و قلیان چاق کننان از آمار پزشکان مشغول به کار و محققان و پژوهشگران بیشتر است، شاید بعید نباشد که مردم به دنبال جایگزینی برای قلیان از جنس دود میگردند، و شاید این سردرگمی قانون برای توقف یا استعمال دوباره قلیان در قهوه خانه ها نیز به همین علت باشد که نمیداند و یا نمیتواند یک جایگزین دودی و از جنس خود قلیان معرفی کند، زیرا هرچه از جنس دود باشد دخانیات و هر چه دخانیات باشد مضر است.
و این امر جای بسی تأمل برای دولتمردان و مسئولان است که بدانند و دریابند چرا جامعه پاک ایرانی که روزگاری خودجوش به قهوه خانهها ریختند و قلیانها را شکستند،امروز دربرابرقانون منع آن مقاومت نشان میدهند و در این میان شاید نیازمند غلیان واقعی قانون در برابر قلیان هستیم.
46
نظر شما