«معمای شاه» هزینه هنگفتی نداشت

پخش «معمای شاه» از همان ابتدا با واکنش‌هایی رو به‌رو شد و به نظرم برخی بدون درنظر گرفتن زحمتی که گروه سازنده این مجموعه کشیده‌اند، شروع به نقد کردند. خیلی از کسانی که نظر مخالف نسبت به این سریال داشتند از همان شروع پخش واکنش نشان دادند و این در حالی است که برای سریالی که قرار است در حدود 80 قسمت روی آنتن برود این نظر‌ها پیش‌داوری به حساب می‌آید.

البته این نقد‌ها بیشتر در فضای مجازی بین کاربران رد و بدل می ‌شد و خود من به عنوان کسی که در بطن جامعه حضور دارم و با افراد زیادی بی واسطه و مستقیم در ارتباطم، واکنش‌های مثبتی را حتی از همان قسمت‌های ابتدایی از مخاطبان گرفتم. یکی از دلایل بازپخش سریال «معمای شاه» هم همین می‌تواند باشد، اینکه هم مخاطبان با این سریال ارتباط برقرار کردند و هم اینکه حالا که از آن تب و تاب اولیه پخش گذشته کسانی که فرصت نکرده بودند این مجموعه را از ابتدا تماشا کنند حالا با خیال راحت به دور از هرگونه فضای مشوش به تماشای این مجموعه تاریخی بنشینند.

خیلی‌ها بحث‌شان بر سر هزینه‌های این سریال بود، من در عجبم از صحبت این دوستان. تنها با یک مقایسه ساده بین هزینه تولیدات سریال‌هایی از این دست در کشور‌های دیگر به این نتیجه خواهیم رسید که سریالی مثل «معمای شاه» در نرمال‎‌ترین وضعیت به تولید رسیده است. هیچ هزینه هنگفتی که خارج از عرف و قاعده باشد برای این سریال خرج نشده و مخاطبان این مجموعه تلویزیونی از همان ابتدای پخش وقتی جذابیت‌های بصری این مجموعه، دکورهای عظیم و فاخر، گریم های خوب و درست و طراحی صحنه لباس به جا رو به‌رو شدند که همه اینها از جمله جذابیت‌های سریال به شمار می‌روند. از طرف دیگر خیلی از کشورها در طول سال چندین تولید با پروداکشنی سنگین مثل «معمای شاه» دارند اما این امکان در تلویزیون ما وجود ندارد و در سال‌های اخیر هم که مشکلات مالی گریبان سازمان صدا و سیما را گرفته حجم تولیداتی از این دست کمتر از گشته نیز شده است. با این اوصاف به نظرم ناعادلانه است که هزینه‌های ساخت سریالی با این شکل و شمایل را هنگفت بدانیم.

درام در سریال‌های تاریخی نکته‌ای اجتناب ناپذیر و ضروری است که باید رعایت شود. اما باید این موضوع را هم در نظر داشت که اساسا به تصویر کشیدن همه جزئیات تاریخ در یک سریال تلویزیونی غیر ممکن است. جدای از برخی محدودیت‌هایی که درباره نشان دادن زندگی شاه و دربار وجود دارد، امکان عملی کردن برخی اتفاق‌ها و بازسازی همه چیز به شکل کاملا ریز و جزئی نیز نیست. به هر حال همه ما از محدودیت‌های اجتماعی و فرهنگی که وجود دارد کم و بیش مطلع هستیم و نباید بدون در نظر گرفتن این موارد به کاری ایراد بگیریم. در «معمای شاه» زندگی دکتر وزیری و خانواده‌اش زاییده ذهن نویسنده است و به همین علت می توان دراماتیزه تر شدن قصه را در بخش‌هایی که زندگی این شخصیت به تصویر کشیده می‌شود، به وضوح دید.

58244