به گزارش خبرآنلاین، در حالی که از شاهنامه بایسنقری، اثر ثبت شده میراث جهانی در مجموعه فرهنگی تاریخی گلستان رونمایی شد، حمید بقایی، رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در این مراسم پیشنهاد کرد: در حاشیه نمایش نسخ خطی ایران در کشورهای فارسیزیان میتوان هفتههای فرهنگی بین ایران و کشورهای یاد شده برگزار کرد.
بنابراین گزارش، در طول تاریخ نسخههای بیشماری از روی شاهنامه فردوسی نوشته شده است. سه نسخه از نسخههای خطی قدیمی شاهنامه به نامهای شاهنامه دموت، شاهنامه تهماسبی و شاهنامه بایسنقری ارزش جهانی دارد که از بین این نسخ تنها شاهنامه بایسنقری به صورت کامل بر جای مانده است.
تحریر شاهنامه بایسنقری در سال 833 هجری قمری به سفارش شاهزاده بایسنقر میرزا توسط جعفر تبریزی، خطاط چیرهدست، به رشته تحریر درآمد. بایسنقر، نوه تیمور لنگ بود که آخرین امپراتوری عظیم شرقی و چندملیتی را بنا نهاد. فرزندان وی نیز حامیان پیشرو در هنر، علم و معماری بودند. شاهرخ چهارمین و کوچکترین پسر تیمورلنگ بود. شاهرخ پایتخت خود را هرات قرار داد که به مرکز سیاسی امپراتوری تیموریان و قلب تفکر رنسانس تیموریان بدل شد.
بایسنقر، فرزند شاهرخ، مکتب خطاطی و نقاشی مینیاتور هرات را بنا نهاد. وی بیش از چهل نقاش، تذهیب کار و خطاط را گرد هم آورد تا تحت نظر استاد جعفر تبریزی به تحریر شاهنامه مشغول شوند. پس از اتمام این نسخه خطی، شاهزاده بایسنقر میرزا دستور داد، شرحی از زندگی فردوسی و چگونگی سرودن این اثر حماسی به متن اصلی افزوده شود.
این شاهنامه با قطع رحلی شامل 700 صفحه است که هر صفحه 31 سطر و هر سطر شامل سه بیت به قلم نستعلیق است و بر کاغذ خانبالغ نخودی کتابت شده است.
دو صفحه حاوی مقدمه منثور و نیز دو صفحه آغاز متن شاهنامه با حاشیههای مذهب مرصع آراسته و بین سطور آنها طلااندازی شده است. نسخه جمعا به 22 تصویر آبرنگ (بدون رقم نگارگر) مزین شده. جلد این نسخه چرمی ضربی طلاپوش با دو حاشیه روغنی در بیرون و سوخت معرق طلایی بر زمینه لاجوردی در اندرون است.
این شاهنامه توسط امیر نظام گروسی رجل نامدار ایرانی ( 1317-1237 هجری قمری ) به کتابخانه کاخ موزه گلستان هدیه شده و در اسفند ماه 1384 پس از ثبت در حافظه ملی برای ثبت در حافظه جهانی به سازمان فرهنگی ملل متحد (یونسکو) معرفی شد و پس از طی مراحل مختلف کارشناس در سازمان مذکور، سرانجام در خرداد ماه 1386 در حاظه جهانی به ثبت رسید.
نظر شما