تاریخ انقلاب اسلامی به عنوان یکی از منحصر به فردترین انقلاب های جهان که در آن ارکانش یعنی ایدئولوژی، مردم و رهبری در پیروزی آن اثر گذار بودند نیازمند شناخت و معرفی بیش از پیش است.
اندیشمندان و صاحب نظران خارجی، بیشترین پژوهش و مقالات علمی را درخصوص انقلاب اسلامی ایران داشته اند. در حالی که پس از گذشت 31 سال از انقلاب در داخل کشور هیچ گونه رشدی در خصوص ارایه پژوهش ها، مقالات و کتب از تاریخ انقلاب را مشاهده نمی کنیم و نواقص فراوانی درخصوص معرفی انقلاب اسلامی در کشور وجود دارد.
از جمله موضوعاتی که دغدغه رهبر انقلاب بوده و هست «تاریخ سازی» برخی از انقلاب اسلامی است. برخی افراد مغرض در جهت انحراف اندیشه های عمیق انقلاب اسلامی به دنبال این تاریخ نگاری های قلابی هستند. ما در آغاز ورود به دهه چهارم انقلاب اسلامی که رهبر انقلاب آن را دهه پیشرفت و عدالت نامیده اند به شدت نیازمند اندیشه های ناب و انقلابی هستیم. اندیشه های که سرچشم آن سیره و روش حضرت امام (ره) و رهبران انقلاب اسلامی است.
مسلما همان گونه که انقلاب ها به ایدئولوژی های قوی نیاز دارند استمرارآن نیز محتاج گسترش و تعمیق ایدئولوژی انقلاب اسلامی است. دشمنان خارجی، برخی محافل ایرانی در خارج از کشور و روشنفکر مابان داخلی در صدد ایجاد شکاف در اندیشه دینی ملت ایران هستند.آنجایی که احتمال بیشترین ضربه وجود دارد موضوع تاریخ انقلاب و حوادثی است که در دل آن روی داده است. مصادره کردن جمهوری اسلامی و انقلاب آن در اختیار گروهی می تواند آثار مخربی را در پی داشته باشد.
حقیقت گرایی و پرداختن به متن تاریخ انقلاب و پرهیز از حواشی راهکاری است که محور مناسبی برای حفظ تاریخ انقلاب باشد.
در این راستا باید پژوهش گران حوزه و دانشگاه و هم کسانی که نقشی در تاریخ انقلاب داشته اند دست به قلم شوند و براساس کار جمعی در کانون های پژوهش نگذارند. تاریخ انقلاب دستخوش گذشت زمان و انحراف شود.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی
نظر شما