دكتر احمد عريان در مراسم تجليل از پژوهشگران برگزيده دانشگاه علوم پزشكي شيراز افزود: تخصيص درآمد سرمايه اي دو سال به صورت نيم بند اجرا شد ولي چون مديريت آن به عهده دانشگاهها نبود، خرج مراسم، اعياد، اضافه كار و پر كردن ساير چاله چوله هاي اداري سازمان ها و نهادها شد، به همين دليل دانشگاه ها از نظر تجهيزات و مواد مصرفي روز به روز فقيرتر شدند.
وي اضافه كرد: در نتيجه دانشگاه ها در همان سطح دانشگاههاي نسل اول باقي ماند و تنها آموزش دغدغه اصلي آن ها شد، همچنين تنها درصد معدودي از دانشگاهيان به پژوهش هاي بنيادي، توسعه اي و كاربردي فاخر پرداختند. بنابراين ما هنوز واجد شرايط دانشگاه هاي نسل دوم به طور كامل نشده ايم، بنابراين تا دستيابي به جايگاه دانشگاه هاي نسل سوم كه بعضي از كشورها حدود بيست سال است واجد آن ها مي باشند و در نتيجه تا تبديل علم به محصول و توليد ثروت از علم، فاصله زيادي داريم.
دبير شوراي آموزش، پژوهش، فناوري و نوآوري استان فارس گفت: راه اندازي ده ها مركز آموزش عالي و توزيع اعتبار اندك كه بين حدود 20 دانشگاه توزيع مي شد به ده ها و صدها مركز جديدالتاسيس، امروز ما را به آن جا رسانيده كه اضافه شدن چندين برابر اساتيد و دانشجويان تحصيلات تكميلي نه تنها با رشد علمي همخواني ندارد بلكه ما را با موضوعات ناگواري نظير بنگاه هاي پايان نامه نويسي، مقاله نويسي و ... مواجه كرده است.
دكتر عريان ادامه داد: طبيعي است در مراكز بي كيفيتي كه حداقل اصول آموزشي- پژوهشي در آنها رعايت نمي شود، وقوع چنين پديدههايي كه دانشگاه هاي قديمي را هم بدنام مي كند و روي فاخرترين مقالات دانشمندان ايراني هم علامت سوال مي گذارد در اين دو ماه اخير تاثير منفي خود را گذاشته است و پذيرش مقالات را با مشكل جدي مواجه كرده است.
وي اظهار داشت: جدا شدن آموزش و پيوستن آن به بهداشت و درمان، ضربه كاري ديگري به پيكر نحيف آموزش و پژوهش دانشگاهي بود كه هم باعث زيان دانشگاههاي وابسته به وزارت علوم و هم وزارت بهداشت و درمان شد.
دكتر عريان در ادامه اضافه كرد: آيا اگر دانشگاه علوم پزشكي شيراز و دانشگاه شيراز با هم بودند الان جزو 200 دانشگاه برتر دنيا نبودند؟ چند كشور معتبر دنيا، دو سيستم آموزش عالي مختلف دارند؟ هر چند رفع اين نقيصه ملي در حيطه اختيار ما نيست اما پيشنهاد مي كنم تلاش كنيم گروه هاي تحقيقاتي مشترك فعال تري راه اندازي كنيم. به هر صورت به جاي آن كه فكر كنيم كشور را مي توان با نفت و معدن و ... اداره كرد، اي كاش به اين نتيجه مي رسيديم كه تمام اين منابع تمام شدني است. اي كاش فكر مي كرديم ثروت اصلي ملي، مغز دانشمندان، محققين و نوآوران است. باوري كه كشورهايي كه 40-50 سال قبل از ما فقير تر بودند و به آن رسيدند، همان هايي كه نه نفت داشتند نه منابع زير زميني، اكنون جزو كشورهاي ثروتمند دنيا هستند و صادرات دانش بنيان آن ها، زندگي مناسبي را براي شهروندان و ساكنان آن ها رقم زده و كالاهايشان بازارهاي جهاني را به تصرف خود درآورده است.
46
نظر شما