مایلی این روزها خود را برای حضور در مسابقات آسیایی و کسب سهمیه پارالمپیک 2020 توکیو در رشته ورزشی تکواندو آماده می‌کند. از این رو برای گفت و گویی صمیمی سراغ این معلول قهرمان و البته روزنامه فروش پرتلاش رفتیم.
در ادامه گپ و گفت صمیمی همشهری را با مایلی می‌خوانید:
مردم زنجان بیشتر شما را به عنوان روزنامه فروش می‌شناسند و کمتر کسی می‌داند که «سجاد مایلی» یکی از قهرمانان ارزشمند در چند رشته ورزشی است. از برنامه روزانه خود با توجه به نوع کارتان بگویید.
از ساعت 8 صبح کارم را شروع می‌کنم و معمولا ساعت 2 بعداظهر کارم تمام می‌شود. پس از آن هم به ورزش می‌پردازم. روزهای زوج را به ورزش‌های پینگ پنگ و تکواندو اختصاص می‌دهم. بعدازظهر روزهای فرد هم تمرین‌های دوچرخه‌سواری و فوتبال 7 نفره را پیگیری می‌کنم.
روزانه چند ساعت برای ورزش زمان می‌گذارید؟
حدود 5 ساعت.
چگونه با وجود این همه مشغله، چند ورزش را دنبال می‌کنید؟
اتفاقا پدر و مادر خیلی با تعجب از من می‌پرسند چگونه به این همه کار می‌رسی! من هم همیشه می‌گویم زمانی که انسان به کاری یا چیزی علاقه داشته باشد، هر طور که شده برای آن برنامه‌ریزی خواهد کرد. من واقعا عاشق ورزش و کارم هستم. از دوران کودکی هم همین کارها را در ذهنم برنامه‌ریزی کرده بودم که برای رسیدن به آن باید تلاش می‌کردم.
علت علاقه شدیدی که به شغلتان دارید چیست؟
روزنامه رسانی به مردم یک کار فرهنگی است. از طرفی چون در شغلم آزاد هستم راحت‌تر به ورزشم می‌رسم.
با وجود پیگیری چند ورزش، اما در تنیس روی میز بیش از 10 بار قهرمانی کشور را کسب کرده‌اید. چطور شد به این ورزش‌ها علاقه‌مند شدید؟
وقتی 12 سال داشتم یک روز که تلویزیون می‌دیدم ورزش تنیس روی میز را نشان می‌داد، آن زمان دیدم این ورزش با شرایط جسمانی من مطابقت دارد. همچنین خود ورزش تنیس روی میز نیز جذابیت‌های به خصوصی دارد که ممکن است هر کسی را به خود جذب کند. همان روز به خانواده‌ام گفتم که می‌خواهم به این ورزش بپردازم. وقتی گفتم آنها باور نمی‌کردند که بتوانم موفق بشوم ولی خب موفقیت‌هایم آنها را مجاب کرد. فردای همان روز هم به باشگاه نزدیک محل زندگی‌مان مراجعه کردم. در آن باشگاه از سوی آقای « علی گروسی» و «بهزاد بیات» استعدادم کشف شد و از آن روز با تمام عشق و علاقه به این ورزش ادامه دادم.
تکواندو ورزش دیگری است که موفقیت‌های بسیاری در آن کسب کرده اید و توانسته‌اید خود را در این زمینه مطرح کنید. چگونه با این ورزش آشنا شدید؟
رفتنم به ورزش تکواندو از این قرار بود که محل تمرین تکواندو کاران در نزدیکی باشگاه تنیس روی میز بود. وقتی توانستم به موفقیت‌های بیشتری در تنیس روی میز دست یابم اعتماد به نفسم بالاتر رفت و ایمان آوردم که توانایی من فراتر از آن چیزی است که فکرش را می‌کردم. تمرین تکواندو کاران را که می‌دیدم علاقه‌ام به این ورزش افزایش پیدا کرد و به باشگاه تکواندو رفتم.
از موفقیت‌ها و مقام‌هایی که در این سال‌ها کسب کرده‌اید بگویید؟
در تنیس روی میز از سال 84 تاکنون توانسته‌ام 10 بار پیاپی قهرمان معلولان کشور شوم. در اوایل دی ماه امسال دهمین مدال طلایم را به ارمغان آوردم. در تکواندو هم 5 طلای کشوری دارم. 6 اسفند ماه هم برای مسابقات بین المللی بحرین در رشته تکواندو آماده می‌شوم.
برای آینده ورزشی‌تان چه برنامه‌ای دارید؟
اکنون خودم را برای کسب سهمیه پارالمپیک 2020 توکیو آماده می‌کنم. این سهمیه را می‌توانم در مسابقات آسیایی که در اسفند ماه برگزار می‌شود بگیرم. به نظر خودم و با توجه به آمادگی و تمریناتم این قول را می‌دهم که به پارالمپیک 2020 راه پیدا کنم.
در این راه مشکلی ندارید؟
شکر خدا هیچ مشکلی ندارم.
این کارنامه و عملکرد ورزشی برای شما فوق العاده است. این موفقیت ورزشی را مدیون چه چیزی می‌دانید؟
من بسیار تلاش کردم، با خستگی پس از کارم ساختم، معلولیت را محدودیت ندانستم و همواره برای رسیدن به خواسته خودم تلاش کردم و برنامه و هدف داشتم. هیچگاه ناامیدی در من اثری نداشت و اگر امروز در یک دهه فعالیت ورزشی توانسته‌ام به موفقیتی دست پیدا کنم خلاصه آن را در این سه کلمه می‌دانم: تلاش، تلاش و باز هم تلاش.
وقتی مسأله‌ای شما را ناراحت می‌کند، چه کار می‌کنید؟
هر وقت دلم می‌گیرد و یا شرایطی به وجود می‌آید که باعث ناراحتی من می‌شود به ورزش پناه می‌آورم. دوچرخه سواری می‌کنم یا به باشگاه پینگ پنگ می‌روم. در ایام تعطیل یا آخر هفته نیز همین گونه است. اغلب اوقات به باشگاه می‌روم تا هم انرژی دوباره بگیرم و هم ممکن است چند تکنیک جدید هم یاد بگیرم.
بیشتر چه حوزه‌ای از مطبوعات را دنبال می‌کنید؟
اغلب اوقات از روزنامه‌های همشهری یکی هم برای خودم نگه می‌دارم و بیشتر اخبار ورزشی این روزنامه را دنبال می‌کنم. به خصوص اخباری که مربوط به تنیس روی میز یا تکواندو باشد به شدت علاقه‌مند پیگیری آن هستم.
خانواده شما مخالفتی با شغلتان ندارند؟ اینکه مجبورید از صبح تا عصر ایستاده در سرما و گرما روزنامه بفروشید؟
نه تاکنون مخالفتی نداشته‌اند. پدر من بنا است و به غیر از خودم 3 برادر دیگر هم دارم که ازدواج کرده‌اند و من هم فرزند آخر خانواده هستم. برای کمک خرجی خانواده و کسب هزینه و مخارج خودم مجبورم کار کنم.
گویا از برنامه ماه عسل به شما مراجعه کرده بودند تا مستندی از زندگی‌تان بسازند. در این مورد بگویید.
بله در تابستان به خانه ما آمدند و از زندگی ما فیلم‌برداری کردند. با پدر و مادرم نیز صحبت کردند و قرار است در ماه رمضان به برنامه‌شان دعوت شوم.
در چه مواردی با آنها صحبت کردید؟
بیشتر از زندگی، ورزش و کارم می‌پرسیدند. اما خیلی خجالت می‌کشیدم که صحبت کنم! ولی به من روحیه دادند و من هم صحبت کردم.
به عنوان سخن آخر.
من برای تمام آدم‌ها آرزوی خوشبختی و دلخوشی دارم. اما برای رسیدن به خوشبختی باید کار کرد. کار به آدم روحیه می‌دهد و هرچه فعالیت بیشتر باشد انرژی‌اش هم بیشتر می‌شود. در پی این انرژی نیز امید به زندگی افزایش پیدا می‌کند.
بیوگرافی
«سجاد مایلی» متولد 1371، قهرمان 10 دوره مسابقات تنیس روی میز معلولان کشور است. وی توانسته در کنار تنیس روی میز،5 دوره در مسابقات قهرمانی کشور معلولان نیز مقام نخست را کسب کند. ناگفته نماند این معلول قهرمان در دوچرخه سواری و فوتبال 7 نفره نیز مقام‌هایی کسب کرده است، در حال حاضر خود را برای حضور در پارالمپیک 2020 توکیو در رشته ورزشی تکواندو آماده می‌کند. مایلی هم اکنون به روزنامه فروشی در چهارراه سبزه‌‌میدان مشغول است و از این راه تأمین معاش می‌کند.
46
نظر شما