بعد از پیروزی باراک اوباما و اتخاذ شعار تغییر در سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا و ایجاد تحولاتی در عرصه روابط بین‌الملل و حل معضلات پیش روی آمریکا، آمریکایی‌ها برآنند که با شرکت در 1+5 از پتانسیل‌های موجود بهره ببرند. رویکرد آمریکا در سیاست خارجی رویکردی یک جانبه‌گرایانه نومحافظه‌کاران را به تکثرگرایی اجماع محور هدایت می‌کند و در ارتباط با پرونده هسته‌ای ایران به عنوان یکی از مسائل مهم در سیاست خارجی آمریکا نگاه به 1+5 در این چارچوب نشان‌دهنده تحرک‌آمریکایی‌ها برای عبور از یک جانبه‌گرایی به تکثرگرایی اجماع‌محور است. در عین حالی که شامل فرصت‌هایی برای ایران است می‌تواند در دراز مدت مخاطراتی را هم برای ایران داشته باشد.
ایالات متحده آمریکا در رابطه با ایران سیاست تغییر خود را آغاز کرده است؛ آنها به 1+5 وارد می‌شوند؛ در واقع تعلیق غنی‌سازی اورانیوم را به عنوان پیش شرط تلویحاً - تأکید می‌کنم! تلویحاً رد می‌کنند. مطالبی را که‌آمریکایی‌ها هم‌اکنون بیان می‌کنند، در واقع نوعی ادبیات سیاسی است که به کنش رقیب بیشتر اشاره دارد تا بنیه رقیب در وضعیتهای مشابه چقدر به مواضع خودش مصرتر و یا قائل به مذاکره و دادن امتیاز به کشور مقابل است.
در این میان جمهوری اسلامی ایران باید در این گونه موارد از منظر هوشیارانه برخورد کند و از جنبه‌های فرصت گونه آن بهره‌برداری و تلاش در محبوس کردن جنبه‌های مخاطره‌آمیز آن داشته باشد. با این اوصاف جمهوری اسلامی ایران باید ضمن ابراز استقبال از حضور آمریکایی‌ها برای شنیدن مستقیم سخنان ایران بر این نکته پافشاری داشته باشد که مواضع اصولی ایران در دستیابی به قدرت صلح‌آمیز هسته‌ای درقالب کنوانسیون‌های بین‌المللی در حضور مستقیم آمریکا بیش از گذشته اعمال شود.
انتخابات ریاست جمهوری آینده ایران یکی از آوردگاه‌های مهم تاریخ سیاسی ایران خواهد بود که به آن نگاه‌های بین‌المللی معطوف است. چیزی که برای آمریکایی‌ها به عنوان یک اصل گمان می‌کنم پذیرفته شده باشد این است که با تغییر رؤسای جمهور در ایران مواضع اصولی تغییر نخواهد کرد. هرگونه تغییر و تحولی در انتخابات آتی مبنی بر ثبات وضع موجود یا تغییر وضع موجود بیانگر این معنا خواهد بود که سیاست‌های اصولی ایران در زمینه‌های متفاوت پابرجاست ولی ممکن است تاکتیک‌ها و روش‌ها تغییر کند. در مسئله هسته‌ای تمام کاندیداهای مطرح ریاست جمهوری در حال حاضر بر این نکته اذعان دارند که حق ایران برای دستیابی به انرژی هسته‌ای حق مسلمی است و ایران باید در چارچوب بحران انرژی در قرن بیست و یک میلادی و حفظ استقلال خود از منظر خاستگاه‌های جدید مسئله استقلال در وضع کنونی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای دست پیدا کند. لذا انتخابات ریاست جمهوری با توجه به تمام اهمیتش در تاریخ سیاسی ایران در دوره آینده و با توجه به ورود به دهه چهارم انقلاب در ارتباط با پرونده هسته ایران چندان تمایزی رو از این دیدگاه ایجاد نمی‌کند.
نظر شما