سیاست خارجی ایران بیش از هر کشوری متاثر از سیاست داخلی است. اگر سیاست را به معنای رقابت بر سر کسب قدرت بدانیم، سیاست خارجی ایران هم بخاطر وابستگی شدید به سیاست داخلی، به ابزار قدرت در داخل تبدیل شده است.
بنابراین هیچ دولتی توان پیشبرد سیاست خارجی مستقل مبتنی بر منافع و امنیت ملی ندارد. مهمتر آنکه بدلیل نهادهای قدرتمند غیرانتخابی و دائمی، آنها نقش مهمی در کنشهای سلبی در سیاست خارجی دارند این نیروها توان ایجابی و توسعه ای ندارند اما توان ایجاد مانع در مسیر توسعه سیاست خارجی ایجابی دارند.
ارزیابی سیاست خارجی دولت فعلی، بدون عنایت به نقش سلبی آن نهادها ، میسور نیست. بررسی عملکرد سیاست خارجی طی چهارسال گذشته، نشان می دهد که دولت تشخیص های درستی برای پیشبرد سیاست خارجی مبتنی بر عقل محاسبه گر منطبق با منافع و امنیت ملی داشته است اما لزوما نتوانسته است نتیجه مند باشد. ارزیابی عملکرد یک دولت یا فرد وقتی درست است که بتواند با دست باز اندیشه های خود را پیاده کند.
49310
نظر شما