مردی که روابط عمومی خودش بود

فارس، 24/1/88: سلحشور: هیچ خلافی در روایت داستان حضرت یوسف (ع) صورت نگرفت.

فارس، 15/1/88: سلحشور: ساخت سریال یوسف (ع) ربطی به سفرهای استانی رئیس جمهور ندارد.

فارس، 27/12/87: سلحشور: در ایران حتی یک نفر توانایی نگارش آثار مذهبی را ندارد.

فارس، 25/12/87: ناگفته‌های فرج‌الله سلحشور درباره سریال «یوسف پیامبر».

به خدا دیگر فرصت و حوصله‌ای نبود وگرنه می‌شد باز هم گشت و پیدا کرد و از ناگفته‌ها و پیدا و پنهان مردی نوشت که مدت‌هاست سریالش به پربیننده‌ترین سریال تلویزیونی تبدیل شده است.

فرج‌الله سلحشور شخصیت عجیبی دارد. مصاحبه‌های مفصلش را که بخوانی، می‌بینی از سر وظیفه‌شناسی پا به عرصه سینما گذاشته، نه از سر عشق و علاقه. او می‌خواهد «سخن» بگوید و حالا «ابزار» سینما را به عنوان بهترین وسیله انتخاب کرده است؛ درست مثل مخملباف نامی که روزی روزگاری در این سرزمین، سخنگوی شماره یک بود و به جای قلم و میکروفون از دوربین استفاده می‌کرد. سلحشور چند باری به این بی‌علاقگی‌اش به سینما اشاره کرده بود و هنوز هم در حرف‌هایش بیش از آن که از ویژگی‌های فنی و تکنیکی سریال بگوید، ناظر به محتوا سخن می‌گوید و از مبانی دینی و اعتقادی آن دفاع می‌کند؛ کاری که در فرنگستان به عهده دیگرانی است که متولی تحقیق و پژوهشند. فقط معلوم نیست کسی که تریبونی با این وسعت در اختیار داشته و حالا هم لااقل از حیث جذب مخاطب موفق بوده، اینقدر درباره کارش صحبت می‌کند؛ وظیفه‌ای که در فرنگستان به عهده روابط عمومی‌هاست. حالا دیگر او مرد شماره یک خبرگزاری فارس و بسیاری رسانه‌های دیگر است. تیترهای آغازین این نوشتار را بخوانید؛ انگار از وقتی مدیر روابط عمومی سریال برکنار شده یا استعفا داده یا هر چیز دیگر، این وظیفه خطیر را هم فرج‌الله سلحشور به عهده گرفته است. باید منتظر ماند و عاقبت سریال را دید؛ اگر بازیگر دیگری در سریال ظاهر شد که چهره‌ای مثل سلحشور داشت، زیاد تعجب نکنید.