امیدوار رضایی حالا جدی‌ترین گزینه در اختیار گرفتن باشگاه استقلال است، گزینه ریاست یکی از دو تیم پر تماشاگر و استراتژیک فوتبال ایران. امیدوار رضایی برادر سردار محسن رضایی و متعلق به یکی از گروه‌های اصولگرای منتقد دولت.
1. هنوز نشست مشترک سعیدلو با اعضای هیأت مدیره استقلال آغاز نشده بود که او نشان داد با توپ پر به نشست آمده درست در لحظه‌ای که رو خسرو دانشجو به طعنه و همراه با شوخی گفت: «در شورای شهر هم این همه عکاس می‌آیند از شما عکس بگیرند؟»
او کمی بعد با لبخندی جمله پیشین خود را تلطیف کرد و رو به همه حاضرین گفت: «به دلیل همین توجه ویژه مردم است که می‌گویم باید بیشتر مراقب باشید و بیشتر وقت بگذارید.»
جملاتی که سبب شد تا با بسته شدن درهای اتاق نشست، صدای واعظ بالاتر از حد انتظار باشد. جایی که او مدام طعنه هایش را نثار مدیر سازمان ورزش میکرد و او را با این واژه پرسپولیسی می‌خواند که تیم رقیب استقلال را با نام «تیم ما» خوانده است. واعظ مدام از این می‌گفت که سازمان تبعیض قائل می‌شود و پولی به استقلال نمی‌دهد.
همین محور بود که اختلاف میان طرفین را افزایش داد و اواسط نشست، وقتی دیگر دو طرف به این اطمینان رسیدند امکان ادامه همکاری مشترک شان نیست، خسرو دانشجو نامه‌ای را از جیب خارج کرد که در آن متن استعفای دسته جمعی اعضای هیأت مدیره نوشته شده بود. برگه‌ای که ابتدا او به عنوان رئیس هیأت مدیره امضایش کرد و بعد به دست نفریه رفت، نفر بعدی واعظ بود و سرانجام باید امیدوار رضایی این برگه را امضا میکرد، نماینده مردم مسجد سلیمان که اگرچه از اعضای هیأت مدیره استقلال است اما هیچ گاه در صف مردان واعظ طبقه‌بندی نمی‌شد. همه نگاه‌ها به سمت او بود چون پیش از این علی انصاری هم استعفایش را اعلام کرده و حتی حاضر نشده بود با سعیدلو رودررو شود. برگه به دست امیدوار رسیدو همزمان سعیدلو گفت: «آقای دکتر امیدوار تا آخر خط با ما هستند.» او این جمله را گفت و امیدوار برگه را به دانشجو پس داد.
او اینگونه خرجش را از سایرین جدا کرد. البته امیدوار بارها بر سر اینکه در رخدادهای مختلف با او مشورتی نمی‌شد گلایه داشت. نمونه‌هایی چون تصمیمات چند ماهه آخر مدیریت واعظ که هر تصمیمی در شورای 4 نفره واعظ، زری بافان، انصاری و دانشجو بررسی می‌شد و در تماسی تلفنی با نفریه و البته گاه امیدوار، به آنها هم اعلام می‌شد. در سوی مقابل اما واعظ هم بارها به صورت غیرمستقیم از جلسات مشترک امیدوار با فتح الله‌زاده و قلعه نویی انتقاد کرده بود. از اینکه این نماینده سرشناس مجلس هر هفته به مجموعه استخر و سونای روزهای زندگی می‌رود. به استخری که بخشی از دارایی‌های علی فتح الل‌زاده مدیر پیشین استقلال و سر تیم منتقدان واعظ است.
2. فراکسیون ورزش مجلس نزدیک به 200 عضو دارد. فراکسیونی که ریاست آن بر عهده کسی نیست غیر از دکتر امیدوار رضایی. این فراکسیون بود که در آخرین روزهای رسیدگی به لایحه قانون بودجه سال 89 کشور در صحن علنی توانست با جلسات کارشناسی خود قانون اختصاص بودجه یک درصد را برای ورزش ثبت کند. سعیدلو البته پیش از این هم سعی میکرد رابطه‌اش را با نمایندگان اصولگرا در بالاترین سطح حفظ کند.
او که یکبار در همان روزهای نخست دولت نهم در گرفتن رأی اعتماد از مجلس ناکام مانده بود سعی کرد تا رابطه‌ای صمیمی با نمایندگان اصولگرا داشته باشد و حالا او را یکی از مردان مورد اعتماد دولت در جمع نمایندگان می‌شناسند. قرابت سعیدلو امیدوار یکی از دلایلی بود که لابی‌های میان نمایندگان توانست قانون یک درصد را در صحن علنی به تصویب برساند. این اتفاق خوشایند، دوستی نزدیک میان امیدوار و سعیدلو را دو چندان هم کرد.
3. امیر قلعه نویی، علی فتح الله‌زاده و امیدوار رضایی این سه گانه قدرت در سه ماه گذشته بارها نام شان برای جانشینی واعظ مطرح شد. این سه بارها در این مدت با یکدیگر دیدار داشتند و مدام این شایعه وجود داشت که امیدوار ریاست مجمع تیم را بر عهده می‌گیرد، فتح الله‌زاده مدیرعامل می‌شود و قلعه نویی هم سرمربی خواهد بود.
با این وجود این شایعه و رخدادش بقدری طول کشید که قلعه نویی ترجیح دهد قراردادش را با سپاهان تمدید کند. مشکل سعیدلو البته ین بود که نمی‌خواست حکم اخراج برای واعظ صادر کند چون سعیدلو نمی‌خواست رسماً مقابل نمایندگان حزب موتلفه اسلامی در ورزش قرار بگیرد. او برای پرهیز از این تصمیم، عبرتی تاریخی داشت. بزرگترین چالش دوران ریاست علی آبادی زمانی رخ داد که او یکی از نزدیکان به این حزب ریشه دار اصولگرا یعنی محمد دادکان را بی‌دلیل کنار گذاشت و با تصمیم اشتباهش هم فوتبال را به سوی سراشیبی سقوز برد و هم اثرات غیرورزشی بزرگی را به دولت تحمیل کرد.
بر همین اساس بود که او مصمم شد تا به جای حذف مستقیم دوستان سابقش در شورای شهر و شهرداری از سیاست فشار غیرمستقیم استفاده کند. از اینکه کمک‌های دولتی برای استقلال به طرز محسوسی کاهش پیدا کند. راهکاری که پس از 6 ماه تحمل ریاضت اقتصادی سبب شد تا دوستان سابق سرانجام تصمیم به استعفا بگیرند.
4. سعیدلو و اداره استقلال، این چالش پیش روی مدیر اول ورزش کشور است. محمد حسین قریب، مدیری از نسل فرماندهان جنگ که موفقیتی بزرگ را با استقلال به‌دست اورد. او اگرچه جلسات مختلفی را در این مورد با سعیدلو داشت اما این مشکل بزرگ برایش وجود داشت که در دسته‌بندی مدیران اصولگرای حامی دولت قرار نمی‌گرفت پس خودش کنار کشید تا تنها گزینه مانده پیش روی سازمان، امیدوار رضایی باشد.
او که در کوتاه مدت به عنوان سرپرست و پس از آن به عنوان رئیس هیأت مدیره استقلال مشغول به کار شود اما این انتخاب سعیدلو را با چالشی بزرگ روبه‌رو می‌کند. اینکه برای اولین بار با رسمیت یافتن انتخاب او، دولت مدیریتی کلیدی را به جناح منتقدانش می‌سپارد. اگرچه پیش از این هم علی‌اکبر صالحی از گروهی غیر از مدیران حامی دولت در پستی استراتژیک قرار گرفته اما او هیچ گاه مشی سیاسی روشنی در اردوگاه مخالفین دولت نداشت. نکته‌ای که در ارتباط با امیدوار رضایی نمی‌توان با قطعیت درباره‌اش سخن گفت. او که حالا همراه با یکی از معاونان جدید سعیدلو از گزینه‌های اصلی حضور در مدیریت موقت استقلال هستند. آیا متولی دولتی ورزش، استقلال را به منتقدان رئیس‌جمهور پاس می‌دهد؟
نظر شما